Կարեն Հակոբջանյան. «Տիգրան Սարգսյանն էլ, թերևս, զգաց, որ նյուվասյուկիզմի և դեմագոգիկ դասախոսությունների փուլն անցավ, և մի նոր բան է նախաձեռնել։ Հիմա արդեն Կառավարության նիստերի ժամանակ թամաշաներ են կազմակերպվում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կարծում ենք, որ Սարգսյանը ճիշտ կանի, եթե իշխանության հանձնման ուկրաինական տարբերակն ընտրի, երբ տնտեսական խայտառակ ցուցանիշներ արձանագրած Ուկրաինայի նախագահ Յուշչենկոն, քիչ ձայներ ստանալով հաջորդ ընտրություններում, խաղաղ ձևով հեռացավ։ Այլապես...»

Կարեն Հակոբջանյան. «Բաղրամյան 26-ի այս մեկ շաբաթվա տեղեկատվական արտահոսքերը, ավելի շանտաժի են նման, քան ծրագրավորված քայլերի: Եթե իրավիճակի հստակ գնահատական տանք, ապա այդ թիմը այսօր չունի պետական կառավարման համակարգում և երկրում էական տեղաշարժերի գնալու ռեսուրս»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀԱԿ շուրջօրյա հանրահավաքի էներգետիկան և գլխաքանակային դեֆիցիտը ցույց տվեցին, որ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի գլխավորած թիմը վերջնականապես մարգինալացել է և պետք է փորձի ԱԺ առաջիկա ընտրություններում հաղթահարել պահանջվող նվազագույն տոկոսային շեմը, որպեսզի կարողանա 6-7-հոգանոց խմբակցություն ունենալ խորհրդարանում, ոչ ավելին։»

Կարեն Հակոբջանյան. «Միակ իրական ձեռքբերումն այս տխրահռչակ «ֆուտբոլից» այն էր, որ գործնականում ապացուցվեց տարիներ շարունակ քարոզած Լևոն Տեր–Պետրոսյանի գաղափարական սնանկությունն ու հակահայկական էությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «8 օր Ազատության հրապարակում վրանների տակ անցկացրածները Լևոն Տեր–Պետրոսյանի ղեկավարության ներքո ապրեցին այնպես, ինչպես նրա իշխանության տարիներին, այն է՝ ցրտի ու խավարի մեջ քնեցին շորերով, մի կերպ բավարարեցին իրենց տարրական կարիքներն ու վարեցին նախնադարին վայել կյանք»։

Վահան Իշխանյան. «Իսկ Լևոնը հաջողությամբ իր վրեժը լուծեց Վազգեն Սարգսյանից, նրա եղբորը դարձնելով իր հետևորդը` ինձ տապալեցի՞ր, դե տես բանդիտ` եղբայրդ դարձել է իմ հենարանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀԱԿ–իշխանություն հակամարտությունը թևակոխել է սկզբունքային ու գաղափարական պայքարի փուլ։ Ինչպես հայտնի է՝ իշխանությունները, ի հակառակ «ընդդիմության» ցանկության, փակել են տվել Ազատության հրապարակի շրջակայքում տեղադրված զուգարանները՝ հաշվի չառնելով այն հանգամանքը, որ կոնգրեսականները, հանուն «երկխոսության» վերսկսման, անցել են շուրջօրյա հանրահավաքների և այդ ընթացքում բնական կարիքներ են ունենում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հաշվի առնելով ստեղծված գերճգնաժամային իրավիճակը՝ չի բացառվում, որ Ազատության հրապարակի շուրջօրյան վերածվի մարդկանց զուգարանային իրավունքները պաշտպանելու հզոր շարժման։ Նկատենք, որ այդ դեպքում պապիի ուզած գլխաքանակն իրոք կարող է ապահովվել և 1–ը ոչ թե 5, այլ նույնիսկ 10 կարող է դառնալ»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Ախր ա՛յ Սերժ, մի՞թե չես տեսնում, որ մենք ընդհանուր թշնամի ու, հետևաբար, նաև ընդհանուր շահեր ունենք։ Օգտագործի՛ր ինձ որպես գործիք՝ Քոչարյանի դեմ պայքարելու և վերարտադրվելու համար։ Մեզ էլ հետո ԱԺ–ում ինչ կտաս, կտաս։ Մենք մաքսիմալիստ չենք»։ Սա՛ է Տեր–Պետրոսյանի հիմնական մեսիջը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կարծում եմ, որ վաղուց եկել է ժամանակը, որպեսզի հայ ժողովուրդը վարչապետին ուղարկի հենց այդ «Հայկական աշխարհ» նախապես, իհարկե, հետ ստանալով կորեյկոյական ճանապարհով ձեռքբերած նրա բոլոր կարողությունները»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պարզվում է, որ «հիմա»–ն կամ «սկսել ա»–ն, որոնց այնքա՜ն սպասում էին զոմբիները, հանուն իշխանությունների հետ գյալաջիի էր։ Ինչպես ասաց Տեր–Պետրոսյանը՝ իրենք մաքսիմալիստ չեն ու երբեք էլ չեն եղել։ Ըստ այդմ՝ իրենց «հիմա»–ն միտված է ընդհատված «երկխոսությունը» վերսկսելուն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ամենից՝ Սերժ Սարգսյանն ու իր նեղ թիմը խուճապի են մատնվել ու ոչ մի կերպ չեն կարողանում թաքցնել իրենց հոգեվիճակը։ Ու որքան շատ են գոռում, թե «ճղոպուրի» պես պինդ ենք, այնքան պարզ է դառնում, որ բանները բուրդ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ռուսաստանում տեղի ունեցած ներիշխանական պայքարի հանգուցալուծումը Հայաստանի հասարակական, քաղաքական ու պետական կառավարման լայն շրջանակների մոտ քննարկման թիվ մեկ թեմա է դարձրել այն հարցը, թե արդյոք Պուտինի վերադարձը նշանակու՞մ է նաև Ռոբերտ Քոչարյանի վերադարձ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինչպես «սերժատուներն» էին մի ժամանակ գրում, Սերժ Սարգսյանը Դմիտրի Մեդվեդեվի «նապառնիկն» է և, հետևաբար, դատելով իրադարձությունների ընթացքից, 2–րդ ժամկետ մեր «ճկուն» նախագահին չի սպասվում։ Hasta la vista!»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը, ձգտելով պահել աթոռը, քաղաքական դաշտում հայտնվել է անվճռական մենակի դերում կամ, ավելի ճիշտ, մնացել է Լ. Տեր–Պետրոսյանի հույսին։ Բայց խնդիրն այն է, որ Տեր–Պետրոսյանն էլ իր հերթին է մնացել Սերժի հույսին, քանզի առանց վերջինիս քարոզչական ու այլ բնույթի աջակցության՝ ՀԱԿ–ը վերջնականապես կվերածվեր քաղաքական դիակի»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Նաիրիտն» այն «սև խոռոչն» է, որի միջոցով կարելի է կյանքի կոչել մարքսիստական «փող–ապրանք–փող’» բանաձևը, որը քողածածկելու համար ընդամենն անհրաժեշտ են տերտերական առոգանություն և եղբայրական նվիրվածություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պետությունը պետք է տարանջատվի եկեղեցուց, և այստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող։ Չգիտեմ հասկանո՞ւմ են արդյոք այս ամենը Սերժ Սարգսյանն ու իր «տերտերական» շրջապատը, թե՞ ոչ, բայց եկեղեցականներին կանգնեցնելով մեր զորքի գլուխ՝ դեպի դասական կրոնապետության են տանում երկիրը՝ այդտեղից բխող բոլոր բացասական հետևանքներով»։