Պետության ղեկին հայտնված գործիչը խիստ ընդհանուր, իսկ հաճախ՝ մակերեսային պատկերացումներ ունի պետության կառավարման, իշխանության ճյուղերի տարանջատման ու հավասարակշռման, դատարանների անկախության ու արծարծված մի շարք այլ խնդիրների մասին:

Ո՞նց է տնտեսությունը դինամիկ աճելու մի երկրում, որտեղ տնտեսության գլխավոր պատասխանատուն օրումեջ կա՛մ «շոու է անում», կա՛մ «շոուի մեջ է ընկնում»:

Նրանց գործողությունների միակ «շարժիչն» ատելությունն է և թշնամանքը, ոչինչ` բացի ատելությունից և թշնամանքից, իսկ սոցիալական բազան`հենարանը, ատելությամբ կուրացած, ատելություն շնչող ու արտաշնչող անգրագետ պողոսների բազմությունն է։

Իշխանության համար կարևոր են ընտրատուրիստների մասնակցությունը հանրաքվեին, այլ ոչ թե ՀՀ քաղաքացիների անվտանգությունը:

Փաշինյանի կողմից անվտանգությունը որպես լուծման անկյունաքար ներկայացնելը սխալ է:

Նույնը պատրաստվում են անել պաշտպանության ռազմավարության հետ։ Հաջորդը, ըստ ամենայնի, կլինի Ազգային անվտանգության ռեֆորմը։

Այդ ի՞նչ համաձայնություններ են, որ թաքցնում է Փաշինյանը։

Սահմանադրության հոդված 2-ի «Իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին» արտահայտությունը չպետք է մեխանիկորեն հասկանալ:

Ցանկացած հարց վարչապետը վերածում է բլեֆի։