Կարեն Հակոբջանյան. «Նախքան «Ֆորբսի» հրապարակումը մենք կարծում էինք, թե Տիգրան Սարգսյանն իր դեմագոգիկ ու փարիսեցիական պահվածքով վերջն է։ Պարզվեց վերջը չէ։ Ըստ ամսագրի՝ վերջը Մադագասկարում է, որտեղ, հավանաբար, իրենց փայ տիգրանսարգսյանները և «ծովի» գործ անող ներսեսերիցյանները կան»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Շատ խորհրդանշական է, որ ՀԱԿ–ի ստեղծման օրը՝ օգոստոսի 1–ը, այս տարի համընկավ մեռելոցի օրվա հետ։ Քաղաքական ներկա իրողությունները հաշվի առնելով՝ Կոնգրեսի հանրահավաքի համար շատ ճիշտ օր էր ընտրված և չարժեր այն փոխել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ըստ Գալուստի՝ շատ հնարավոր է, որ երկխոսիս գլուխներին չերեզ «Օջախ» տանեն Սևան։ Այսինքն՝ ամեն ինչ արվի այնպես, ինչպես երկխոսիս գլուխների կոլեգաների դեպքում է լինում. սկզբում կերակրում են, իսկ հետո՝ տանում «լողցնելու»։ Այ սա արդեն realpolitic է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Տեր–Պետրոսյանը առիթը բաց թողեց և հանրահավաքի մասնակիցների ու անձամբ իր անունից չշնորհավորեց Ս. Սարգսյանին, ում ծննդյան օրն էր հունիսի 30–ին։ Սա, ըստ էության, շատ անսպասելի քայլ էր ՀԱԿ առաջնորդի կողմից և քաղաքական «շախմատում» մինչև այժմ չարձանագրված իրավիճակ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վերջին ամիսներին մի ավանդույթ էր ձևավորվել, համաձայն որի՝ Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքից մեկ կամ երկու օր առաջ Սերժ Սարգսյանն առիթ էր գտնում և լրագրողների միջոցով հեռակա «երկխոսում» էր իր «ընդդիմախոսների» հետ, ինչը հնարավորություն էր տալիս Լևոն Տեր–Պետրոսյանին հանրահավաքի ժամանակ հաճույքով մեջբերումներ անել ՀՀԿ «ճկուն» ղեկավարի խոսքերից։ Հիմա այդ ավանդույթն արդեն խախտվել է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հետայսու պետք չէ սպասել տնտեսական վիճակի բարելավում, քանի որ Սերժ Սարգսյանին ձեռնտու չէ հանրության համակրանքը վայելող վարչապետ, իսկ Տիգրան Սարգսյանին էլ պետք է հնարավորինս երկար մնալ իր պաշտոնում։ Ասել է թե՝ Սերժ Սարգսյանի և Տիգրան Սարգսյանի շահերը համընկնում են»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն, որ Կազանում որևէ լուրջ բան չէր սպասվում պարզ դարձավ նաև «երկխոսության» թեմայով Սերժ Սարգսյանի ՀԱԿ–ին ուղղված պատասխանից։ Նա «պասլատ» արեց Տեր–Պետրոսյանին իր հինգ հոգանոց պատվիրակությամբ հանդերձ։ Իսկ դա նշանակում էր, որ Սարգսյանը կարիք չուներ Լևոնի հետ քիրվայական համաձայնության»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թուրքիան ու Ադրբեջանը դեմ չէին լինի Հայաստանում ունենալ հինգերորդ շարասյուն։ Հարկավոր է, ուրեմն, պարզել, թե մեր հարևանները կարողացե՞լ են ուղղորդվող գործակալ ձեռքբերել մեզանում, թե՞ Տեր–Պետրոսյանը ինքնամոռաց քիրվա է, որին նույնիսկ «վերբովկա» անելու կարիք չկա, քանի որ գործում է նպատակասլաց ու ղուկասղուկասյանական էնտուզիազմով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պետք է արձանագրել, որ երկխոսիս գլուխներն իրենց ոռնոցի դիմաց վատ չեն վաստակում ու ահագին էլ «պատիվ» ունեն։ Սրանց, ի տարբերություն շարքային պոռնիկների, ոչ թե փողոցում են կանգնեցնում, այլ մի ամբողջ հրապարակ են տալիս, որպեսզի այնտեղից երկխոսիս գլուխները ստրիպտիզ ցույց տան ու կպցնեն «շինարարական» նոր պայմանագրեր։ Ու ասեմ ձեզ, որ ահագին էլ կպցնում են էդ երկխոսիս գլուխները, որովհետև տեսակը տեսակին հեշտ է գտնում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահականի նշանակմամբ քաղաքապետ դարձած Կարապետյանը «drive», ես կասեի նույնիսկ` «overdrive» է զգում, քանի որ մայրաքաղաքը հայտնվել է իր ձեռքում և կարելի է դրանից մի մեծ «Հայռուսգազարդ» ստանալ, այսինքն՝ մի լավ փող քամել Երևանից ու երևանցիներից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայ ազգային կոնգրեսի վերնախավում, երևի, քունն ու դադարը կորցրել են։ Երբ դեռ Սերժ Սարգսյանը չէր խոսել՝ սրանք հոգեմաշ սպասումների մեջ էին։ Սարգսյանը խոսեց՝ սրանք է՛լ ավելի հոգեմաշ վիճակի մեջ հայտնվեցին. փորձում են հասկանալ իրենց հետ ամիսներ շարունակ «երկխոսող» նախագահի «պասլատի» բնույթը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն ընդառաջ գնաց բազմաթիվ «հեռուստադիտողների» խնդրանքին և խոսեց։ Խոսեց և արդեն «ափաշքարա» «պասլատ» արեց Տեր–Պետրոսյանի առաջարկները՝ «էջմիածնական միաբաններին» ցույց տալով Արթուր Բաղդասարյանի հետ «երկխոսելու» և Մարզահամերգային համալիրի ուղղությունները»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սարգսյանից լուռ արհամարհանքի արժանանալով՝ Տեր–Պետրոսյանն այժմ ընկել է նրա հետևից ու «երկխոսություն» է պահանջում ճիշտ այնպես, ինչպես «Ոսկե հորթը» ֆիլմում Պանիկովսկին էր փողոցում ընկել Կորեյկոյի հետևից ու պահանջում էր 1 միլիոն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀԱԿ–ի լևոնական ենթակաները հիմա փորձում են տարածել, թե ՀՀՇ–ից հեռացած ու «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցությունը ստեղծած մարդիկ իշխանական պրոյեկտ են։ Սակայն հարկ է ընդգծել, որ ով ով, բայց Տեր–Պետրոսյանն ու իր թիմակիցներն ընդհանրապես իրավունք չունեն խոսել իշխանական պրոյեկտներից, քանի որ իրենք են ամբողջությամբ տրվել Սերժի պրոյեկտը դառնալու նվաստացուցիչ գործին, բայց, ի դժբախտություն իրենց, նույնիսկ ա՛յդ հարցում անհաջողության են մատնվում, քանի որ ՀՀԿ «ճկուն» ղեկավարին նրանք այլևս պետք չեն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այժմ, երբ «արմատականները» պատրաստ են ներս լցվել «երկխոսության» բացված դռնակի միջով ու դեռ մի բան էլ պատվիրակություն են կազմել, Սերժ Սարգսյանը նրանց սպասեցնում է «ընդունարանում» և հասկացնում, որ իր ուզածն արդեն ստացել է, և չի պատրաստվում ՀԱԿ–ի հետ տուն–տունիկ խաղալ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀԱԿ–ը հայտնվել է խաբված ավանդատուի կարգավիճակում, իսկ Տեր–Պետրոսյանի ու Սարգսյանի հարաբերությունները հիշեցնում են «12 աթոռը» ֆիլմի հայտնի դրվագը, որը ներկայացված է այս հոդվածին կից տեսանյութում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայ ազգային կոնգրեսն ու պապին սպասման մեջ են։ Ծանր գիշերներ են անցկացնում։ Սպասում են Սերժ Սարգսյանի խոսքին։ Նրանք, երևի, այս երեք–չորս տարիների ընթացքում այդքան չէին սպասել ՀՀԿ «ճկուն» ղեկավարի ասելիքին, որքան հիմա։ Բայց Սարգսյանն էլ, թարսի պես, չի խոսում»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Ֆուտբոլային» դիվանագիտությունից Սերժ Սարգսյանին մնաց փսկած գնդակը, իսկ «շախմատային» քաղաքականությունից Լևոն Տեր–Պետրոսյանին՝ «պեշկայի» քարը։ Երկուսն էլ միմյանց արժանի «հակառակորդներ» են»։