Կարեն Հակոբջանյան. «Եգիպտոսի դեպքերը ցույց տվեցին, որ մուբարաքները մնալու տարբերակ չունեն, եթե կա համախմբված ու պայքարի պատրաստ ժողովուրդ, ինչպես նաև այդ պայքարի թափը «Եղիազար Այնթապցու և էջմիածնական միաբանների» համագործակցության պատմությամբ չկոտրող ու ազգային աղետի սպասումով չառաջնորդվող ընդդիմություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մեկ տարի առաջ Սփյուռքին հայհոյող սարգսյանական թիմը հիմա շրջանառության մեջ է դրել ՀՀ-ում երկպալատանի խորհրդարան ստեղծելու գաղափարը։ Այսինքն՝ եկել է Սփյուռքին քծնելու ժամանակը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը ԲՀԿ-ից հրապարակավ հրաժարվելու քաղաքական ձևակերպումներ չի կարողանում գտնել, իսկ միակ քաղաքական կոդը, որը նշելով՝ ՀՀ նախագահի պաշտոնը վարողը կարող է ԲՀԿ-ի հետ կապերը խզել (կապված Սարգսյանին ԲՀԿ-ի սատարել-չսատարելու հարցի հետ), ոչինչ չի տա նախագահին։ Փոխարենը, եթե ԲՀԿ-ն որոշի հեռանալ Սարգսյանից կամ հեռացվի կոալիցիայից, ապա հանրային տեսանկյունից միայն դրական հաշվեկշռով արդյունք կարձանագրի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Չեմ ուզում հավատալ այն տարածված լուրերին, որ Տիգրան Սարգսյանը նույնպես պեդոֆիլ հակումներ ունի։ Կարծում եմ, որ դրանք չար ու թունավոր, և ամենակարևորը՝ կեղծ լուրեր են, բայց շատ խորհրդանշական էր, որ հենց Տիգրան Սարգսյանի՛ խորհրդականը պետք է պեդոֆիլ դուրս գար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ընդդիմադիր կոչված թերթերն ու կայքերը, ինչպես նաև դրանցում ներգրավված խիստ «ընդդիմադիր» աչոնիկները և ղարաբաղցի տարատեսակ «աստղիկսարգսյանները», որոնք իրենց աշխատավարձը վաղուց արդեն ստանում են վերը նշված ծագող օլիգարխից՝ Միքայելից, գրում ու գրում են, թե իրենց ունեցած տեղեկություններով ԲՀԿ-ում որոշել են դուրս գալ իշխող կոալիցիայի կազմից, քանի որ չեն պատրաստվում հայտարարել Սերժ Սարգսյանին աջակցելու մասին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ղարաբաղի հարցում Սարգսյանը հերթական անգամ հանդես եկավ հողերը հանձնելու պատրաստակամությամբ։ Տպավորությունն այնպիսին է, որ այդ մարդն առիթ է ման գալիս, որպեսզի զիջումների մասին բարձրաձայնի և դա հատկապես արվում է օտարերկրյա ԶԼՄ-ների հետ հարաբերվելու ժամանակ»։

Արփի Բեգլարյան. «Փաստորեն, սոցիալական հողի վրա դժգոհությունն այնքան անհեթեթ ու անվտանգ է իշխանությունների համար, որ նրանք իրենց անգամ նեղություն չեն տալիս հարցին լուրջ վերաբերվել։ Հետաքրքիր է, թե ո՞ր հարցերն են հատկապես գաղափարական համարվում իշխանության համար, և այդ ո՞ր ընդդիմադիր ուժն է գաղափարական կոչեր անողն ըստ իրենց…»

Սարգիս Շիրխանյան. «պետական մարմինների անտակտ և ոչ արդյունավետ ղեկավարության պայմաններում քաղաքացիական անհնազանդությունը լիովին արդարացված է: Իսկ եթե սա էլ «չօգնի», ապա մնում է դիմել այսպիսի ծանր պայմաններում ոչ պակաս արդարացված իշխանափոխությանը»։

Կարեն Հակոբջանյան» «Ինչպես հայտնի է, ԱԺ պատգամավոր Սպարտակ Մելիքյանը մեղադրել էր Իշխան Զաքարյանին՝ կաշառք պահանջելու մեջ։ Զաքարյանը դիմել էր դատարան, որպեսզի փրկի իր բարի համբավը («բարի համբավ». լա՜վ էլի)։ Առայժմ ձեն-ձուն չկա այդ թեմայով, իսկ ՀՀ նախագահը դեռ չի կողմնորոշվում, թե ո՞ր երևույթները հայտարարի «անհանդուրժելի ու անընդունելի»՝ Զաքարյանի կաշառք պահանջե՞լը, թե՞ Մելիքյանի կաշառք չտալն ու այդ թեմայով «շուխուռ» անելը։ Հետևելով Սարգսյանի կառավարման փիլիսոփայությանը և նրա թիմի ախորժակին՝ անընդունելի է համարվելու Ս. Մելիքյանի՛ պահվածքը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայաստանում պաշտոնյաների մի շերտ կա, ովքեր ընդմիշտ են, ինչպես կոկա-կոլան։ Խոսքս, իհարկե, միջին ու ստորին մակարդակի պետծառայողների մասին չէ, ովքեր, բնականաբար, պետք է պաշտպանված լինեն և իրենց գործունեությամբ ապահովեն պետական կառավարման շարունակականությունը։ Խոսքս նշանակովի դեմքերի մասին է, ովքեր առաջնորդվում են «Ով էշ, ես փալան» տխրահռչակ սկզբունքով»։

Հեղինե Հարությունյան. «ՀՀ կառավարությունը 2010թ. օգոստոսի 5-ի N 1055-Ն որոշման 11-րդ կետի համաձայն՝ երաժիշտ Ակսել Բակունցի տնօրինությամբ գործող Երևանի էստրադային և ջազային արվեստի պետական քոլեջը պետք է վերակազմակերպվի՝ միացվելով երգչուհի Նադեժդա Սարգսյանի տնօրինությամբ գործող Երևանի մշակույթի պետական քոլեջին, և պետք է ի գիտություն ընդունել, որ Երևանի մշակույթի պետական քոլեջը Երևանի էստրադային և ջազային արվեստի պետական քոլեջի իրավահաջորդն է, ու վերջինիս իրավունքներն ու պարտականություններն անցնում են Երևանի մշակույթի պետական քոլեջին՝ փոխանցման ակտին համապատասխան»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայաստանում առկա կոալիցիոն կառավարման համակարգը պատված է գաղտնիության ու անորոշության քողով։ Խոսքը մասնավորապես վերաբերում է պաշտոնյաների նշանակման սկզբունքին։ Բացարձակապես անհասկանալի է, թե ի՞նչ չափանիշներով են նախարար, մարզպետ ու այլ պաշտոնի նշանակվում մարդիկ։ Ու քանի որ ամեն ինչ հանրային աչքից հեռու և ծածուկ է, ինչպես նաև անհասկանալի մեխանիզմով է արվում, ուստի սկսում են տարատեսակ խոսակցություններ շրջանառվել։ Խոսվում է այն մասին, թե ոմանց նշանակում են «քեշ» փողի դիմաց»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հավի ձվի հետ կապված ամանորյա տխուր անակնկալը հաշվի առնելով՝ Սերժ Սարգսյանի ու Տիգրան Սարգսյանի գլխավորած թիմի խորհրդանիշը կարող է լինել ոչ միայն ֆուտբոլի փսկած գնդակը, այլ նաև հավկիթը՝ հոտած»։

Ըստ չինական (արևելյան) օրացույցի՝ 2010թ. սպիտակ կամ մետաղական Վագրի տարի էր, որին 2011թ. փոխարինելու է գալու սպիտակ Ճագարը (կատուն կամ նապաստակը): Հաշվի առնելով այս ամենը՝ ՀՀ ԱԺ բոլոր խմբակցությունների պատգամավորներից հետաքրքրվեցինք (իհարկե' ոչ զուտ այս կենդանակերպի նշանների տակ ծնվածների առումով)՝ արդյոք Հայաստանի քաղաքական դաշտում 2010թ. վագրե՞րը գերիշխեցին, և արդյոք 2011թ. ճագարները կամ կատունե՞րը կգերիշխեն։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գալիք տարվա համար ՕԵԿ-ին մաղթենք պահպանել բացառապես իրենց հատուկ սկզբունքայնությունը և լավին լավ, իսկ վատին վատ ասելու «մունդառ խասիաթը»»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Եթե մի քաղաքական կուսակցություն այս խառը ժամանակներում խաղաթղթերը բացում ու հայտարարում է, որ երեք տարի հետո պաշտպանելու է գործող նախագահի թեկնածությունը, ապա գոնե չպետք է խոսի այն մասին, որ այդ նախագահի համար դյուրին չի կարող լինել իր վրա ճնշում գործադրելը: Մի խոսքով' Բաղդասարյանի քաղաքական գիծն ու հայտարարությունները իրար չեն բռնում»:

Ամանորյա այս օրերին, երբ ամենապահանջված ապրանքներից մեկն էլ ձուն է, շուկայում այն գրեթե չկա։ Եղածների գինն էլ աննախադեպ չափով բարձրացել է ոչ միայն մայրաքաղաքում, այլև մարզերում։ Օրինակ, Գյումրիում հավի ձվի մեկ հատի շուկայական արժեքը տատանվում է 100-150 դրամի սահմաններում։ Երևանյան որոշ խանութներում էլ ձուն վաճառում են, այսպես ասած՝ տակից, բնականաբար՝ թանկ։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա արդեն միջանկյալ գնահատական տալով Սերժ Սարգսյանի կադրային քաղաքականությանը՝ կարող ենք արձանագրել, որ դա հիշեցնում է ինչպես «մատնոցֆռցնոցի», այնպես էլ «ռուբիկ-կուբիկ» հայտնի խաղը։ Մնում է միայն կռահել, թե որ կադրը որ գույնի տակ է շարվելու, որպեսզի սարգսյանական «ռուբիկ-կուբիկը» ճիշտ հավաքված տեսք ստանա։ Եվ ուրեմն եկեք ուշադիր հետևենք իշխանության ներսում տեղի ունեցող շարժերին, որպեսզի հասկանանք, թե Սերժ Սարգսյանի «ռուբիկ-կուբիկի» մեջ ով է «կարմիրը», ով է «սպիտակը», ով «դեղինը», իսկ ով է ընդհանրապես «գալուբոյ»»։