Կարեն Հակոբջանյան. «Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի վրա իշխանության երիտթևն ակնհայտորեն «կայֆավատ» է լինում։ Տպավորությունն այնպիսին է, որ Սերժ Սարգսյանը պատժում է նրան ու «Տիգրանիկս գուլպա չունի, հանդ է գնում ոտաբաց» թեմայով «գանյատ» է անում «բարեշրջիչին» դեպի գյուղեր, որպեսզի վարչապետը հա՛մ իր աչքին չերևա, հա՛մ էլ՝ աթարի հոտը քաշի ու գյուղացու «ղադրը» իմանա»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թե ինչպես կավարտվի քաղաքական առևտուրը «Եղիազարի» ու «միաբանի» միջև այս փուլում, պարզ կդառնա շատ շուտով։ Բայց պետք է արձանագրել, որ կողմերի միջև քաղաքական գործարքը կամ «երկխոսությունը» ոչ թե այս տարվա մարտի 17–ին էր կայացել, երբ ոստիկանության աչալուրջ հայացքի ներքո «գրավվեց» Ազատության հրապարակը, այլ առնվազն դրանից մեկ ամիս առաջ»։

Կարեն Հակոբջանյան. « Ի վերջո պետք է ընդունել, որ Գեղամյանն ու Բաղդասարյանը հաճախորդացան հանգամանքների բերումով ու մեծ դժվարությամբ, իսկ, ահա, Տեր–Պետրոսյանն այդպիսին դառնում է սեփական նախաձեռնությամբ ու 10 զոհերի բեռը ուսին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պատկերացնել կարելի է վարչապետի հոգեվիճակը։ Մարդ, ով իր վարչապետության սկզբնական փուլում «միջազգային կենտրոնների» մեծ սիրահար էր ու «սիլիկոնային հովտից» բացի, այլ հարցեր քննարկելն իր պատվից ցածր էր համարում, իսկ տխրահռչակ հեռուստահարցազրույցում էլ անկեղծացավ, թե Հայաստանը պետք է ծառայություն արտադրի, այլ ոչ թե՝ ապրանք, այժմ ստիպված է բավարարվել «կակոյ նիբուձ» գյուղ այցելելով ու կովերի «էրոտիկ» հատվածների մասին գիտահանրամատչելի բացատրություններ տալով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ծիծաղելին այն է, որ եթե Լևոն Տեր–Պետրոսյանը Ր. Հովհաննիսյանին մոտեցած ու ողջունած լիներ, ապա գրազ եմ գալիս, որ նույն մարդիկ, նույն պաթոսով, գրեթե նույն բառապաշարով ու զոմբիականությամբ գրելու էին, թե որքան ճիշտ քայլ արեց իրենց ֆյուրերիկը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երբ 2008թ. մարտի 1–ից մեկ օր առաջ Արթուր Բաղդասարյանը, դավաճանելով իր ընտրազանգվածին, միացավ Սերժ Սարգսյանին, լևոնականները նրան տվեցին «ախք» որակումը։ Իսկ հիմա, երբ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը բացահայտ հայտարարում է, որ իշխանության հետ գնացել է քաղաքական գործարքի, դա գնահատվում է որպես արժանապատիվ համագործակցություն իշխանության ու հասարակության մասնակցությամբ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վիճակը, փաստորեն, շատ ավելի լուրջ է, քան կարելի է պատկերացնել։ Մի կողմից Սերժ Սարգսյանի իշխանությունն է, որն այլ կերպ քան թյուրիմացություն հնարավոր չէ որակել, իսկ «մյուս» կողմում նեկրոֆիլներն են՝ իրենց կռապաշտության պաթոլոգիկ դրսևորումներով ու սերժապաշտպան քայլերով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Լևոն Տեր–Պետրոսյանի քաղաքական գործունեությունն ու իր ղեկավարած հանրահավաքները վաղուց արդեն վերածվել են հեռուստասերիալ հիշեցնող ներկայացումների, որի գլխավոր դերերում են Լենին պապին (կներեք՝ Լևոն պապին) ու Սերժ Սարգսյանը։ Սերիալն այդ բավական լայնորեն գովազդվում ու ցուցադրվում է «ազատ, բայց սերժատու» հեռուստաալիքներով և իր լսարանով չի զիջում «Աննա» սերիալին։ Տարբերությունն այն է, որ այս սերիալի անունը «Լևոն» է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մեկ բան ակնհայտ է, որ Լևոնի իշխանության գալը Հայաստանի համար կատաստրոֆա կլինի ու ֆարս։ Բայց մյուս կողմից էլ՝ Հայաստանի համար կատաստրոֆա է Սերժի իշխանության պահպանումը։ Հետևաբար՝ այժմ ծուղակի մեջ են ոչ միայն Լևոն Տեր–Պետրոսյանն ու Սերժ Սարգսյանը, այլ նաև, առանց չափազանցության, Հայաստանի Հանրապետությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Արձանագրենք, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը դարձավ այն կերպարը, ով Հայաստանի քաղաքական գործընթացները տանում է դեպի նոր զարգացումների հուն։ ՀՀ քաղաքացիներիս խնդիրն այս պարագայում պետք է լինի այն, որ այդ զարգացումները լինեն անցնցում, անարյուն, անլևոն, անսերժ ու երկրի առաջընթացն ապահովող»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թե որքանով են հաջողելու ոստիկանները կեղծ ահազանգողին պարզելու հարցում, դժվար է ասել։ Բայց այդ պարզելը, դատելով որոշ իրողություններից, անիմաստ զբաղմունք է դառնում, քանի որ ահազանգողին պարզել–չպարզելը մի հաշիվ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սարգսյանի անժպիտ ու մտահոգ դեմքը նպատակ ուներ հայ հեռուստադիտողին համոզել, որ երկրի ղեկավարն ապրում է շարքային մահկանացուներիս դարդ ու ցավով, և հիմա կլուծի նրանց բոլոր խնդիրները, իսկ մինչև այդ չէր լուծում, քանի որ պարզապես տեղյակ չէր խնդիրներից։ Հիմա տեղեկացել է, ու թևերը «քշտած» անցնելու է գործի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ցուցադրված կադրերից՝ խնդիր էր դրված Սերժ Սարգսյանից ստանալ երկրի տնտեսությամբ ու հատկապես գյուղի խնդիրներով տապակվող ու գիշերները չքնող ղեկավարի կերպար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սարգսյանական ծրագրերը հետևյալն են. Լևոնից սարքել միակ ընդդիմադիր, նրան հետագայում հատկացնել որոշ տեղեր ապագա ԱԺ–ում և Հայաստանում հաստատել «Մեկ ազգ, մեկ օլիգարխ, մեկ տիրացու, մեկ փեսա» համակարգ։ Սա նրանց ծրագիրն է, բայց մերն էլ պետք է լինի այդ ամենը թույլ չտալը...»

Կարեն Հակոբջանյան: «Կոալիցիոն նոր հուշագիրը համաձայնություն էր տարաձայնությունների մասին, և այն հանգամանքը, որ կարիք էր առաջացել կոալիցիոն նոր համաձայնության կնքման՝ ցույց է տալիս, որ Սերժ Սարգսյանի ու Գագիկ Ծառուկյանի հարաբերությունները և համագործակցությունը կրում են ձևական բնույթ, որը ինչ որ պահի վերաճելու է բաց հակամարտության, եթե իհարկե ԲՀԿ–ն ուզում է մնալ քաղաքական դաշտում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի նախագահության շրջանում ՀՀ տնտեսական համակարգում նկատվում են երկրի ֆինանսատնտեսական կարողությունների գերկենտրոնացման միտումներ։ Այլ խոսքերով՝ կառուցվում է «մեկ ազգ, մեկ օլիգարխ, մեկ տիրացու, մեկ փեսա» համակարգը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայկական «ազատ, բայց սերժատու» հեռուստաալիքները լծվել են Լևոն Տեր–Պետրոսյանի գլխավորած շարժման PR–ի գործին։ «Լևոնական» կոչված թերթերն ու կայքերը, որոնք վաղուց արդեն Բաղրամյան 26–ի նետած «կոռմուշկայի» միջոցով են գործում, նույնպես «ՀԱԿ–ը ՀՀ–ի միակ ու հզոր ընդդիմությունն է» երգն են երգում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երբ ՀԱԿ հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր–Պետրոսյանն ընթերցեց իր պահանջները, որոնց մեջ կար նաև մի շարք պաշտոնյաների հրաժարականների պահանջ, հիշեցի, որ այդ պաշտոնյաներից մի քանիսի հեռացման պահանջը ՀԱԿ առաջնորդը մեկ–երկու տարի առաջ էլի էր հնչեցրել, բայց Սերժ Սարգսյանն իր իշխանության կայունությամբ մտահոգվածների ուզածն այդպես էլ չէր կատարել։»։