Սցենարով նախատեսված է, որ Սուրիկը պետք է հրաժարական տա։ Այսօր նա կատարել է իր դերը։ Դա բարի Սերժ Սարգսյանի հերթական նվերն է հանրությանը։ Կինոյի մեջի տղեն ինքն է։

Եթե Լիսկան կրակոցների ժամանակ քնով է անցած եղել և տանից դուրս չի եկել նաև պատերազմի տարիներին, ապա լրիվ հասկանալի է, թե ինչու է Սերժ Սարգսյանը նրան մարտական խաչով պարգևատրել։

Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը բռնվել է օֆշորային գործում, իսկ Սերժ Սարգսյանը խոսում է տնտեսության մեջ իբր արձանագրված դիվերսիֆիկացիայից և ոչ մի բառ՝ մեր երկրի անվտանգությանն առնչվող կոռուպցիոն այդ սկանդալի մասին։

Տիգրան Սարգսյանին առնչվող օֆշորային պատմության վրա իշխանության վերին օղակից ակնհայտորեն «տաբու» է դրված։

Սերժը Լիսկայի հանդեպ հանդուրժողականություն է ցուցաբերում նաև այն պատճառով, որ վերջինս ՀՀԿ ղեկավարի «մարտական» ընկերն է։

Բռնապե՞տ, թե՞ Հայաստան դիլեմայի մեջ նախընտրելին, բնականաբար, երկրորդն է։ Ով համաձայն չէ այս մտքի հետ, թող Սերժ Սարգսյանից արդարադատություն պահանջի և Տիգրան Սարգսյանին համարի բարեփոխիչ։

Պաշտոնապես հայտարարում եմ, որ եթե որևէ մեկն իմ անունից օֆշորային գոտիներում ֆիրմա գրանցի ու այդ ֆիրմայի հաշվին միլիոնավոր դոլարներ փոխանցի, ապա ես չեմ դիմի դատախազություն և չեմ պնդի գտնել այդ անհայտ չարագործին։

Սերժ Սարգսյանի կադրային փոփոխությունների գինը մարդն է, ավելի ճիշտ՝ մարդու կյանքը։

Եթե խոսվում է այն մասին, որ Լիսկան մշտապես հանցանքներ է գործել և մարզպետի իր պաշտոնում մնացել իշխանություններին ծառայություններ մատուցելու հաշվին, ապա Տիգրանը վարչապետ է դարձել 10 զոհի գնով։

Սերժ Սարգսյանը հերթական սպանությունը փորձում է օգտագործել PR և ներիշխանական մոնոլիտն է՛լ ավելի ամրապնդելու նպատակներով։

Գիշերվա դեպքից հետո, երբ խնջույքին հաջորդած «ռազբորկայի» ժամանակ մարզպետի տան մոտ սպանվել է Գորիսի քաղաքապետի նախկին թեկնածուն, Սերժ Սարգսյանն ավելի լուրջ պարգև ու ավելի բարձր պաշտոն պետք է վստահի Լիսկային։

Ինչպես և սպասվում էր, «դեմարշի» 40 օրը դեռ չլրացած՝ ամեն ինչ պայթեց։ Եվս մեկ–երկու այսպիսի «դեմարշ», ու Սերժ և Տիգրան Սարգսյանները կխոսեն ՀՀ–ի՝ ՌԴ կազմի մեջ մտնելու մասին։ Սրանցից ամեն ինչ սպասելի է։

Օսկանյանին փողերի լվացման մեղադրանք է ներկայացվում այն դեպքում, երբ չկա ենթադրյալ տուժող կողմի բողոքը և հանցագործության ապացույցը, իսկ ահա Սարգսյանի պարագայում գործ չի հարուցվում, երբ կա տուժող կողմի բողոքը և փողերի լվացման փաստը հաստատող ապացույցը։

Վարչապետի ու Դավիթի համատեղ գործունեությունը գնահատելիս տեղին է հիշել «Բարձրացի՛ր, բարձրացրո՛ւ» կարգախոսը։ Այսպես բարձրանալով՝ անբաժան զույգը նորանոր «բնագծեր» նվաճեց։

Սա այն դեպքը չէ, որ վերջում կարող է Սերժը գալ ու ասել, թե սիրուն չէ կամ կոռուպցիան գլխից բռնելու կոչ անել։ Սա նաև ինքնաասուլիս չէ, որ ինչպես ուզես և երբ ուզես ցույց տաս։

Տիգրան Սարգսյանն, իրոք, կողմ է բիզնեսի և իշխանության տարանջատմանը։ Նրա բիզնեսը հեռավոր օֆշորային գոտիներում է, իսկ իշխանությունը՝ Հայաստանում։

Վրաստանում հիմա իրենց «Տիգրան Սարգսյանին»՝ նախկին վարչապետին են դատում՝ պետական մակարդակով կազմակերպած ռեկետի համար։ Ուկրաինան նույնպես անցավ այդ փուլով։ Տարոսը մեզ։

Ոչ վաղ անցյալի պատմական իրադարձությունները հուշում են, որ այսպես շարունակվելու դեպքում մենք կա՛մ պետությունն ենք կորցնելու, կա՛մ ճգնաժամից դուրս ենք գալու շատ դաժան ցնցումների միջոցով։