Մենք ունենք ազգային ինքնությունը քաղաքացիական ինքնությամբ օժտելու խնդիր։ Այս խնդիրը պետք է լուծի հայկական բուրժուա-դեմոկրատական հեղափոխությունը։

Տրանսպորտի վարչության պետի հրաժարականը Սերժն ու իր եղբայր Սաշիկն էլ կարող են պահանջել՝ խլելով նրան պատկանող գծերն ու վերադարձնելով «ժողովրդին»։

Քաղաքական պատասխանատվության չենթարկվելն էր պատճառը, որ Սերժ Սարգսյանը կարողացավ տոկոս «խփել», մնալ աթոռին ու «ֆուտբոլային» դիվանագիտության երկրորդ սերիայում նկարահանվել։

Հիանալի տարբերակն այն կլինի, եթե սկսված եւ թափ հավաքող շարժումն հզորանա եւ իր առջեւ դնի ԽՄԿԿ-ի վերածված ՀՀԿ-ից եւ նրա առաջնորդից երկիրը փրկելու կենսական խնդիրը:

Երևանում տարած հաղթանակը պետք է տեղափոխել Կիպրոս, որտեղ վարչապետն իր «օրթախներ» Նավասարդ Կճոյանի ու Աշոտ Սուքիասյանի հետ միասին միլիոնավոր դոլարներ է պտտեցրել՝ ռուսաստանաբնակ Ռուբեն Վարդանյանին պատկանող «Ամերիաբանկի» օգնությամբ։

«Պահանջում ենք Տարոն Մարգարյանի հրաժարականը և Երևանի ավագանու արտահերթ ընտրություններ». ահա սա՛ պետք է լինի տրանսպորտի գնի թանկացման դեմ պայքարի տրամաբանական շարունակությունը։

Չե՞ն պատրաստվում արդյոք վարչապետն ու Կճոյանը իրեն ծառայողական մեքենայով կամ «Բենթլիով» անվճար մարդ տեղափոխել կամ էլ օֆշորային գործարքների արդյունքում հետ գցած փողերով փոխհատուցել սակագնի տարբերությունը:

Սերժ Սարգսյանն այժմ քայլ չունի անելու։ Աջ գնա՝ 50 դրամը կկորցնի, իսկ ձախ գնա՝ ինքը կկորչի։ Երկուսն էլ համարժեք կորուստներ են։

Ոստիկանության «մուննաթն» առ «lragir.am» սեփական հարեմում պրոֆիլակտիկ ծեծի միջոցով կարգուկանոն հաստատելու պես մի բան է հիշեցնում։

Եթե կա մեկը, որ սարքում է Հայաստանի գլխին, ապա այդ մեկը հաստատապես Սերժ Սարգսյանն է:

Վարդան Օսկանյանի քաղաքական հետապնդումը դադարեցնելու որոշումը Սերժ Սարգսյանը կայացրեց Տիգրան Սարգսյանի օֆշորային մեքենայությունների բացահայտման ֆոնին։ Բայց դա չի նշանակում, թե Օսկանյանը պետք է բավարարվի այս բարոյական հաղթանակով։

Եթե տրանսպորտի թանկացման դեմ պայքարում անձնավորված թիրախ ընտրելու խնդիր կա, ապա այդ թիրախը պետք է լինեն ոչ թե տարոնմարգարյանատիպ խամաճիկները, այլ Սերժ Սարգսյանն ու իր նեղ շրջապատը։

Ո՞րն էր Սերժ Սարգսյանի այս գործողությունների իրական մոտիվացիան: Այս հարցադրումը մտահոգում է թե՛ ռուս և թե՛ հայ հասարակությանը:

Պուտանկեքն ու ընտրակաշառվածները միայն մեկ օր են ծառայում Սերժ Սարգսյանի ռեժիմին, իսկ Տարոն Մարգարյանն ու իր կոլեգաները՝ ամեն օր։

Դատելով ամենից` Սերժ Սարգսյանն իր արձակուրդը բաժանել է մի քանի մասի՝ արձակուրդի գրաֆիկը համապատասխանեցնելով թանկացումների եւ դրանց հաջորդող հնարավոր ընդվզումների հետ:

Դատելով ամենից՝ շուտով նախարարները, փոխնախարարները, վարչության պետերը, անգամ վարչապետը և քաղաքապետը, նույնիսկ Սերժ Սարգսյանն իրենց թանկարժեք մեքենաներով կմիանան «Մի վճարիր 150 դրամ» ակցիային:

Վերջին հինգ տարիների ընթացքում Սերժ Սարգսյանին հաջողվեց անել այն, ինչը երկար տարիներ չէր ստացվում Ադրբեջանի ու Թուրքիայի մոտ։ Նրան հաջողվեց քանդել ՀՀ և ԼՂՀ անվտանգության համակարգը։

«Կորչի՛ 150–դրամանոց ուղևորափոխադրումը» սոցիալական կոչը պետք է տրանսֆորմացնել իշխանափոխությանը միտված կարգախոսների ու անցնել գործի։ Հասարակությունը միայն այդ դեպքում կարող է հաղթանակի շանս ստանալ։