Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանը, ում գլխավորած իշխանական թևին այդքան համակրում են «Ժառանգություն» կուսակցությունում, ցանկանում է ««Հորից» որդի» տարբերակով ստանալ նախագահի աթոռը։ Այդ նպատակին հասնելու համար՝ նա քաղաքական, տնտեսական ու լրատվական դաշտի մեջ է մխրճվել։ Ներդրվել են հսկայական ռեսուրսներ»։

Սևակ Մինասյան. «2013թ. մայիսի 5–ին կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակցելու համար ԿԸՀ ներկայացրած ՀՀԿ–ի համամասնական ցուցակը բավականին ուշագրավ է։ Այնտեղ են ընդգրկվել ինչպես մի շարք նախարարությունների, վարչական շրջանների, համատիրությունների, միությունների, ՓԲԸ–ների և ՍՊԸ–ների ղեկավարներ ու աշխատակիցներ, այնպես էլ պաշտոնյաների որդիներ և անգամ պատգամավորների օգնականներ»։

Սևակ Մինասյան. «Թե ինչպես են համատեղվելու դիակն ու «երկխոսությունը», մի քիչ դժվար է պատկերացնել։ Գագիկ Ջահանգիրյանի՝ թևավոր դարձած ձևակերպման համաձայն՝ հնարավոր չէ հա՛մ հաճույք ստանալ, հա՛մ կույս մնալ։ Րաֆֆին հույս ունի, որ հնարավո՛ր է։ Դե Րաֆֆին «կրեատիվ» մոտեցումների կողմնակից է. եթե ասում է հնարավոր է, ուրեմն հնարավոր է։ Հո հենց այնպե՞ս չէր այդ կարգախոսն ընտրել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երիտօլիգարխիայի թևը ներիշխանական պայքարում տանուլ տվեց։ Իսկ Արմեն Մարտիրոսյանն այնքա՜ն սպասում էր այդ հաղթանակին ու Ազատության հրապարակում հավաքվածներին խնդրում աջակցել Միքայել Մինասյանին։ Ափսոս։ Սերժը «քաշեց»։ Ավելի ճիշտ՝ Սերժը մեղավոր չէ։ Իշխանության կոռումպացված թևն է մեղավոր (դե, Լիսկան ու մյուսները, էլի՛), որ խեղճ Սերժը չեկավ Ազատության հրապարակ ու չասեց՝ բարև Րաֆֆի, բարև հեղափոխություն, բարև իշխանափոխություն, բարև ախմախություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «բաց ու թափանցիկ գործելու խոստումով հանդես եկող Րաֆֆի Հովհաննիսյանը գալիք ընտրություններից առաջ ցուցակ է կազմում այնպես, ինչպես ԱԺ ընտրությունների ժամանակ` կիսագաղտնի պայմաններում։ Ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ հանրությունից ու կուսակիցների մեծ մասից թաքուն պահվող «Ժառանգության» ցուցակում կարող են հայտնվել իշխանության երիտթևի դրածոներն այնպես, ինչպես ԱԺ ընտրությունների ժամանակ»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Մաուգլի» մուլտֆիլի «Բլիժե բանդեռլոգի» տեսարանը հիշեցնող ասուլիսը շատ նման էր նախագահական վերջին «ընտրություններին», երբ կային բազմաթիվ ու բազմապիսի «վաստակավոր մրցակիցներ», բայց քվեարկության արդյունքները նկարվեցին ու մոնտաժվեցին մեկ կենտրոնում՝ նախագահական նստավայրում։ Փետրվարի 18–ին նկարված «ասուլիսը» նույնպես ցույց տվեցին բոլոր հեռուստաընկերություններով, բայց մինչև այդ՝ ԿԸՀ–ի կայքն անհետացել էր եթերից այնպես, ինչպես Սերժի ասուլիսը»։

Սևակ Մինասյան. «Րաֆֆին դեռ չի հերքել Սերժի այդ ասածը։ «Ժառանգության» տարբեր անդամներ և «Բարևի» հեղափոխության առաջամարտիկներից ոմանք պնդում են, թե Սերժը ստել է։ Րաֆֆիականները համոզված են, որ Սերժը «մուտիլովկայով» էր զբաղված ասուլիսի ժամանակ, քանզի Րաֆֆին չէր կարող այդպիսի «դհոլային» առաջարկ արած լինել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆին լիազորություն չուներ Ազատության հրապարակում իր 80–տոկոսանոց հաղթանակի մասին խոսել, բայց Սերժից արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ խնդրել՝ այն էլ ՀՀԿ–ի հետ միասնաբար գնալու տարբերակով։ Այդպիսի «ղալաթ» իրենց «կույս» եղած ժամանակ չէին արել ո՛չ Արթուր Բաղդասարյանը, ո՛չ Արտաշես Գեղամյանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փոխարենը «ֆեյքի» կարգավիճակից դուրս գալու և քաղաքական լուծումներ գտնելու՝ Րաֆֆին վերջնականապես ընկավ մառազմի գիրկը։ Արդյունքում՝ քաղաքականին փոխարինելու եկավ «քաղաքացիականը», ուղղահայացին՝ հորիզոնականը, մտքին՝ հիմարությունը, բանականությանը՝ զգացմունքը, կառուցվածքային մոնոլիտին՝ ցանցը, խոսքին՝ բարբաջանքը, կազմակերպվածությանը՝ բարդակը, կյանքին՝ մահը»։

Սևակ Մինասյան. «Քաղաքականության թատերականացումը նոր թափ է հավաքում, իսկ հրապարակում տեղի ունեցող իրադարձությունները վերջնականապես վերածվում են մառազմի։ Մի կողմից Րաֆֆի Հովհաննիսյանը սպասում է Սերժի այցին, նամակին կամ գոնե «SMS»–ին, իսկ մյուս կողմից՝ Նիկոլ Փաշինյանից ստանում մարդկանց ցուցակ, որոնց ապրիլի 9–ից պետք է նշանակի աշխատանքի»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««ժառանգության» միջոցով վերահսկելի «փողոց» ձևավորելու և երիտօլիգարխիայի շահերը սպասարկելու համար հիմա 2–րդ փորձն է արվում։ Րաֆֆին ընդամենը մեկ–երկու օր անկանոն շարժումներ արեց ու հունից հանեց Սերժ Սարգսյանին, սակայն «մեթոդ–կաբինետում» հայտնվելուց հետո կրկին հայտնվեց երիտօլիգարխիայի «գծի մեջ»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայտնի ապագայագետ Նոստրադամուսի արած կանխատեսումների մոտիվներով ստեղծված երաժշտությունը, թերևս, կարող է օգտակար լինել քաղաքականից ու քաղաքացիականից անդին հայտնված Րաֆֆու քայլերը մեկնաբանելու համար։ Միգուցե Նոստրադամո՞ւսը մեզ օգնի հասկանալ, թե որն է հոգեպես ավելի ազնիվ՝ կյա՞նքը, թե՞ մահը»։

Սևակ Մինասյան. «Հացադուլի նստած Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ինչպես երեկվա հանրահավաքի ժամանակ հայտարարեց Արմեն Մարտիրոսյանը, ձեռքը մեկնել է և պատրաստ է Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպմանը։ Առայժմ դժվար է ասել՝ Րաֆֆու ձեռքն օդո՞ւմ կմնա, թե՞ այդուհանդերձ կհպվի «ռահվիրայի» ձեռքին։ Դատելով ամենից՝ Սերժ–Րաֆֆի հետընտրական երկրորդ հանդիպման հավանականությունը մեծ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Րաֆֆիի պուրակ» սցենարում, ի համեմատ «Մաշտոցի պուրակի», դերային փոփոխություն կա ոստիկանների և ակտիվիստների միջև։ Եթե Մաշտոցի պուրակում «քաղաքացիականները» պայքարում էին «բուծիկներն» ապամոնտաժելու, իսկ ոստիկանները՝ ապամոնտաժում թույլ չտալու համար, ապա հիմա ճիշտ հակառակն է՝ ոստիկաններն են դեմ «բուծիկի» մոնտաժմանը, իսկ ակտիվիստները փորձում են տեղադրել Րաֆֆու «բուծիկը»»։

Սևակ Մինասյան. «Հայաստանում իրական փոփոխություններ են պետք, այլ ոչ թե թատերականացված միջոցառումներ։ Քանի դեռ այդ փոփոխությունները չկան, մարտենսները շարունակելու են իրենց լկտիությունը՝ օգտվելով իշխանության մեջ և հրապարակում հայտնված իրենց հաճախորդների թուլությունից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այնպես չէ, որ ով գալիս է Րաֆֆիին բարևելու՝ լավն է, իսկ ով չի գալիս՝ վատը։ Ի վերջո, հրապարակը ինդուլգենցիա ստանալու վայր չէ, և «ժառանգության» ղեկավարն էլ խոստովանահայր չէ, որ ով գա իր հետ նկարվի ու այդ նկարը «Facebook» գցի, անմիջապես մեղքերի թողություն կստանա և դրախտում հայտնվելու ուղեգիր»։

«Դեպի ապահով Վատիկան» կարգախոսն ընտրած սևամորթ և գորշ կարդինալը պարտվեց, քանզի քվեարկողները նրա բաժանած մոմերը վերցրել էին, բայց ձայնը տվել էին արգենտինացուն։ Բացի այդ՝ չէր աշխատել ինչպես շրջիկ կաթոլիկներից բաղկացած խմբերի տեխնոլոգիան, այնպես էլ սևամորթ փեսայի մտածած «բարի ընտրությունների» մեխանիզմը։ Քվեարկության արդյունքները տեսնելուց հետո արգենտինացին դուրս եկավ նախնական պայմանավորվածությունների շրջանակից և «Վա–դի–գա՛ն, Վա–դի–գա՛ն» գոռալով մտավ Հռոմի պապի նստավայր։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Սերժին ընտրելու համար վերջերս ՀՀԿ–ական դարձած Շուշանին իր կուսակից ընկերները գոնե առերևույթ պաշտպանում են, ապա նույն բանի համար դեռևս նախորդ դարում ՀՅԴ–ի շարքերն անցած Ալվարդին իր կուսակից ընկերները գոնե առերևույթ ուզում են պատժել։ Նկատենք, սակայն, որ և՛ ՀՀԿ–ում, և՛ ՀՅԴ–ում անկեղծության և հետևողականության պակաս կա»։