Թող զարմանալի չթվա, բայց Նիկոլ Փաշինյանին վերջնականապես շարքից հանեց Լևոն Տեր–Պետրոսյանը։ Լևոնը նպաստեց Նիկոլի հիվանդության սրացմանը՝ վստահելով նրան 2008թ. հանրահավաքների ժամանակ «դիջեյություն» անելու գործը։

«Ես կապ չունեմ». սա՛ է Տիգրան Սարգսյանի կարգախոսը։

«Հայերը զարմանալի բազմածին ազգ մը եղած են, օրական միջին թվով ծնած են մեկ մանուկ, երկու միություն և կուսակցություն»։

«Հայկական աշխարհի» ճարտարապետը չի ուզում և չի կարող. համարյա հեղափոխական վիճակ։

Մեզանում սողացող տարբերակով կղերա–օլիգարխիկ համակարգ է ստեղծվում։ Օֆշորային այս գործը, ըստ այդմ, սովորական մեքենայություն չէ։ Գործն առնչվում է մեր պետության հիմքերին ու պետական կարգին։

Իբր Յուրիկ Վարդանյանը քիչ էր մարզաշխարհի գլխին, նրանց ավելացան եւս մի քանի նախկին ոստիկաններ։

Հաստատ օֆշորային եռյակը Հայաստանի Հանրապետության ողջ բնակչությանը անմեղսունակի տեղ է դրել:

Հակաօլիգարխիկ պայքարի առաջամարտիկ Տիգրանը հո հարի՞ֆ չէ, որ «կակոյ նիբուծ» օֆշորային սկանդալի կամ բյուջեի բացահայտված թալանից հետո հրաժարական տա։

Տիգրան Սարգսյանի համար այս պահին կա մի անլուծելի խնդիր, ինչը չի կարողանում լուծել, եւ ստիպված է ուղղակի մտածել, մտածել, մտածել…ինչպես ազատվել «օֆշորային սկանդալի» հերոսի կարգավիճակից:

Որքան շատ են տարածում այն թեզը, թե իբր Սերժ Սարգսյանն արևմտամետ է և հերոսաբար պայքարում է «Իմպերիալիստական Ռուսաստանի» դեմ, այնքան Հայաստանը կամաց–կամաց վերածվում է ռուսական պետության կցորդի։

Տարոնին «փչացնելու» համար «անկախ» լրատվամիջոցները նույնիսկ գովեստի խոսքեր են շռայլում Երևանի նախկին քաղաքապետներ Երվանդ Զախարյանի, Գագիկ Բեգլարյանի ու Կարեն Կարապետյանի հասցեին։

ՀՀ սահմանադրության մեջ հատուկ հոդված կա ըստ որի՝ Հանրապետության Նախագահը կարող է պաշտոնանկ արվել պետական դավաճանության կամ այլ ծանր հանցագործության համար:

Վերջին շրջանում տեղի ունեցող իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ հաճախորդների շուկան ազատականացվել է, ինչը հաճախորդներ պահելու հնարավորություն է տվել նաև Տիգրան Սարգսյանին։

Հատկապես հաճույքից ուշաթափվում են, երբ իրենց փուչ միջոցառումները անցկացնում են նախագահի եւ առաջին տիկնոջ «բարձր հովանու ներքո»:

Եթե «Ժառանգությունն» այս ամենից հետևություններ չանի ու իներցիայի ազդեցության տակ շարունակի պայքարել ԲՀԿ–ի դեմ, ապա վերջում ոչ թե «ԳԱԶ 31», այլ «իշու տաչկա» էլ չի ստանա։

Վարդանյանը Հայաստանում իրեն պահում է ոչ թե որպես միջազգային բիզնես մշակույթի կրող, այլ այնպես, ինչպես հայ խոպանչին Ռուսաստանում՝ շըփ–թըփ, արագ փող աշխատել ու թռնել։

Դուք աղքա՞տ եք։ Դուք նյարդայնացած եք գազի գնի բարձրացումի՞ց։ Դուք ուզում եք միլիոնատեր դառնալ, բայց չգիտեք, թե ինչպե՞ս։ Հոգ չէ։ Մենք կօգնենք ձեզ շատ արագ հարստանալ և դառնալ միլիոնատեր։

Տևական ժամանակ է ինչ քաղաքական թեմաներով լրահոսը չի տարբերվում քրեական քրոնիկոնից՝ վերածվելով ոստիկանական ամփոփագրի։ Անցնող շաբաթը բացառություն չէր։