Նախորդ 5 տարիներին ՀՀԿ ղեկավարը դժգոհում էր, թե իրեն չեն թողնում աշխատել։ «Անկախ» մամուլի միջոցով խանգարողներ էին հռչակված Ռ. Քոչարյանը, Լ. Տեր–Պետրոսյանը, Գ. Ծառուկյանը, Վ. Օսկանյանը, ԲՀԿ–ն, ՀՀԿ–ն, ՀԱԿ–ը, ՀՅԴ–ն, իշխանության «չար» թևը, «օլիգարխները»։ Մի խոսքով՝ բոլորը։

Տիգրան Սարգսյանը, կոչ անելով վերանայել յուրաքանչյուրիս անձնական շահի գերակայությունը հանրային, պետական, ազգային շահի նկատմամբ, նկատի է ունեցել նախևառաջ սեփական վարքականոնի փոփոխությունը։

Չլինեին մահացածներն ու քաղաքական դիակները, «ազատամարտի ռահվիրան» չէր հայտնվի Բաղրամյան 26–ում, իսկ Տիգրան Սարգսյանն էլ ուղղիչ աշխատանքային գաղութում հուշեր կգրեր «ատկատների» թեմայով։

Հայաստանում հիմա երկու «հեղափոխական» կա՝ Րաֆֆին ու Տիգրանը։ Դա է պատճառը, որ այդ երկուսն իրար նկատմամբ մեծ համակրանքով են լցված։

Դժվար է ասել, թե որ կարկուտից են ավելի շատ տուժել արմավիրցիները՝ սերժակա՞ն, թե՞ բնական։ Դատելով ամենից՝ Սերժի «ծեծած» կարկուտն ավելի վնասակար է, քանզի բնականի դեմը հնարավոր է առնել,իսկ ահա...

Նիկոլն ուզում էր որոշ մարդկանց ազատել մարտի 1–ի պատասխանատվությունից, բայց չհաջողեց այդ գործում, և հիմա նրան մնացել է միայն Զուրաբյանի քայլերը սեփական արշինով չափելն ու ԲՀԿ–ի դեմ գեղամյանություն անելը։

Վարչապետը շարունակում է հեքիաթներ պատմել, բայց ոչ այնպիսին, ինչպիսին տարիներ առաջ էր մատուցում։ Չկա նախկին էնտուզիազմը։

Իրար հետ բացարձակապես կապ չունեն գազի գնի բարձրացումն ու Եմ ասոցացման պայմանագիրը։ Այդ բլեֆը «արևմտամետ» Սերժի մասին պատմվող հեքիաթի շրջանակներում է տարածվում։

Չլինեին մարտի 1–ի ուժային գործողությունները, Սերժ Սարգսյանը չէր դառնա նախագահ, իսկ ինչպես բազմիցս համոզվել ենք՝ նախագահի աթոռին բազմելը նրա միակ նպատակն ու ինքնանպատակն է։

Սրանից հետո օձն իր պորտով և հավքն իր թևով չի սողոսկի պետական գանձարան։ Այդ գործը կանեն միայն Տիգրան և Դավիթ Սարգսյանները՝ Սերժ Սարգսյանի զգոն հայացքի ներքո։

Րաֆֆին առաջարկել է արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններում հանդես գալ ԲՀԿ-«Ժառանգություն» ֆորմատով, որը կգլխավորեր Գագիկ Ծառուկյանը:

Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու իր «թունդ հեղափոխական» ընկերները նույնիսկ ֆորմալ առումով ընտրությունների արդյունքների վերանայման հայց չեն ներկայացրել։

«Դորիանսին» եկեք չմեղադրենք։ Տղաները շատ լավ հանդես եկան։ Նրանք մեղավոր չեն, որ Հայաստանի իշխանությունը «նախաձեռնողական» արտաքին ու «տերտերական» ներքին քաղաքականություն է վարում։

Սերժ Սարգսյանն «ընտրությունների» ժամանակ «խփեց» իր տոկոսները, բայց խնդիրները մնում են ու հնարավոր չէ ոստիկանության միջոցով պայքարել խնդիրների մասին բարձրաձայնողների ամեն օր աճող բանակի դեմ։

Տիգրան Սարգսյանը գնում է պայթող մասնավոր ֆինանսական բուրգերի ստեղծման դասական ճանապարհով, ըստ որի՝ պարտքեր են կուտակվում նոր պարտքերի հաշվին։

Սարգսյանը երդվեց փակ դահլիճում, իսկ ահա Ծառուկյանն իր բացման խոսքն ասաց ոչ միայն քաղաքական ընտրանու, այլ նաև ժողովրդի ներկայությամբ։ Որևէ մեկն Աբովյանում չէր անիծում միջոցառման կազմակերպչին և չէր գոռում՝ հեռացի՛ր։

Տոկոս «խփոցիի» դեպքում ունենում ենք ավելի լավ ՀՀԿ, ավելի լավ Սերժ և ՀՀԿ–ից ու Սերժից ավելի լավ Տարոն։

Ո՞րն է ԲՀԿ–ի հակասությունը իշխանության հետ։ «Անկախ» մամուլն ու ոչ պակաս «անկախ» փորձագետները, քաղտեխնոլոգներն ու «քաղաքական» գործիչները պնդում են, որ որևէ հակասություն չկա, և ամեն ինչ խաղ է։ Իրականությունը, սակայն, այլ է։