Նախագահական նստավայրին կցված հաստիքային ու արտահաստիքային «հայրենասերների» երկու խոշոր խումբ կա։ Կախված օրվա կուրսից՝ մի մասը «հայրենասիրությամբ» է զբաղվում Ռուսաստանին քծնելով, իսկ մյուս մասը՝ Ռուսաստանին հայհոյելով։

Սերժը «1in.am»–ի ու մյուս «Mutit.am»–ների տարածքներում, ինչպես նաև դավիթշահնազարյանների բերանում է անում իր հանրահավաքը։

Հակակոռուպցիոն ցանկացած չեզոք մարմին պետք է պարզի, թե ինչու է «Ֆլեշ» ընկերությունը շահում բոլոր հիմնական տենդերները և պետբյուջեից ֆինանսավորվում դիզվառելիքի մատակարարման դիմաց:

Քանի Սերժ Սարգսյանը նախագահի աթոռին է, Տիգրան Սարգսյանը կմնա վարչապետ։ Նրանք մեր քաղաքական դաշտի սիամական երկվորյակներն են։

Աշոտյանը թող շարունակի Րաֆֆու PR–ով զբաղվել։ Դա իր մոտ հեմամատաբար ավելի լավ է ստացվում, քան ներիշխանական կադրային շարժերի մասին տեղեկություններ հաղորդելը։

Սովետական կռիվ կինոների ազդեցության տակ մեծացած հայ «առաջադեմների» համար հույսի նոր շող է ի հայտ եկել։ Քաղքենին տանը նստած սպասում է, որ կարկուտից տուժած գյուղացիներն ու գազի թանկացումից վրդովված պրոլետարիատը կմիանան և սոցիալական բունտ կանեն:

Ըստ շահնազարյանների՝ ռուսները Ղարաբաղի հարցում Սերժին ճնշում են, քանզի վերջինս գիշերները չի քնում և ուշքն ու միտքը ԵՄ–ի հետ ասոցացման պայմանագիրն է։ Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ...

Սերժը ժամանակ առ ժամանակ բարկանում է բիոզուգարանների սիրահար Տիգրանի վրա, բայց Տիգրանը կարող է հանգիստ լինել, քանզի որքան ինքն է կախված Սերժից, նույնքան էլ «ազատամարտի ռահվիրան» է կախված իրենից։

Վարչապետը հույս ուներ, որ բիոզուգարանները կխթանեն ինչպես ներքին, այնպես էլ արտաքին «արտադրողներին», և նրանք զուգարանները «լցնելով»՝ կլցնեն նաև բյուջեն, սակայն ավա՜ղ։

Նախորդ 5 տարիներին ՀՀԿ ղեկավարը դժգոհում էր, թե իրեն չեն թողնում աշխատել։ «Անկախ» մամուլի միջոցով խանգարողներ էին հռչակված Ռ. Քոչարյանը, Լ. Տեր–Պետրոսյանը, Գ. Ծառուկյանը, Վ. Օսկանյանը, ԲՀԿ–ն, ՀՀԿ–ն, ՀԱԿ–ը, ՀՅԴ–ն, իշխանության «չար» թևը, «օլիգարխները»։ Մի խոսքով՝ բոլորը։

Տիգրան Սարգսյանը, կոչ անելով վերանայել յուրաքանչյուրիս անձնական շահի գերակայությունը հանրային, պետական, ազգային շահի նկատմամբ, նկատի է ունեցել նախևառաջ սեփական վարքականոնի փոփոխությունը։

Չլինեին մահացածներն ու քաղաքական դիակները, «ազատամարտի ռահվիրան» չէր հայտնվի Բաղրամյան 26–ում, իսկ Տիգրան Սարգսյանն էլ ուղղիչ աշխատանքային գաղութում հուշեր կգրեր «ատկատների» թեմայով։

Հայաստանում հիմա երկու «հեղափոխական» կա՝ Րաֆֆին ու Տիգրանը։ Դա է պատճառը, որ այդ երկուսն իրար նկատմամբ մեծ համակրանքով են լցված։

Դժվար է ասել, թե որ կարկուտից են ավելի շատ տուժել արմավիրցիները՝ սերժակա՞ն, թե՞ բնական։ Դատելով ամենից՝ Սերժի «ծեծած» կարկուտն ավելի վնասակար է, քանզի բնականի դեմը հնարավոր է առնել,իսկ ահա...

Նիկոլն ուզում էր որոշ մարդկանց ազատել մարտի 1–ի պատասխանատվությունից, բայց չհաջողեց այդ գործում, և հիմա նրան մնացել է միայն Զուրաբյանի քայլերը սեփական արշինով չափելն ու ԲՀԿ–ի դեմ գեղամյանություն անելը։

Վարչապետը շարունակում է հեքիաթներ պատմել, բայց ոչ այնպիսին, ինչպիսին տարիներ առաջ էր մատուցում։ Չկա նախկին էնտուզիազմը։

Իրար հետ բացարձակապես կապ չունեն գազի գնի բարձրացումն ու Եմ ասոցացման պայմանագիրը։ Այդ բլեֆը «արևմտամետ» Սերժի մասին պատմվող հեքիաթի շրջանակներում է տարածվում։

Չլինեին մարտի 1–ի ուժային գործողությունները, Սերժ Սարգսյանը չէր դառնա նախագահ, իսկ ինչպես բազմիցս համոզվել ենք՝ նախագահի աթոռին բազմելը նրա միակ նպատակն ու ինքնանպատակն է։