Կարեն Հակոբջանյան. «Որքան էլ Րաֆֆին հիմա փորձի բոցաշունչ ճառեր արտասանել և «թունդ ընդդիմադիր» խաղալ, նրա գործողությունները հստակորեն տեղավորվում են Սերժի առաջարկած սխեմաների մեջ։ Նույնիսկ հրապարակից դուրս գալն ու հացադուլը դադարեցնելը տեղի ունեցավ այն բանից հետո, երբ Սարգսյանն իր մամլո խոսնակի շուրթերով սպառնաց, թե Րաֆֆիի «կապրիզները» ժամ առ ժամ պակասեցնում են նրա՝ «երկխոսացված» լինելու շանսերը»։

Սևակ Մինասյան. ««Քաղաքագետ» դառնալու համար ավելի հեշտ ձև էլ կա։ Ընդամենը պետք է դեմքի լուրջ արտահայտությամբ և «բազեական» խորաթափանցությամբ օգտագործել, օրինակ, «տրանզիտային ժողովրդավարություն» տերմինն ու դու պաթոլոգ–անատոմից վերածվում ես «թույն» քաղաքագետի։ Մնացածն արդեն լեզվանիության և տեխնիկայի հարց է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահական ընտրություններում Սերժ Սարգսյանի համար «ֆեյք» մրցակցի ֆունկցիա կատարած Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հետընտրական շրջանում շարունակում է «ֆեյքի» իր դերակատարումը։ Նա հիմա «ֆեյք» ընդդիմություն է խաղում և փորձում հանրության ուշադրությունը շեղել Երևանի ավագանու ընտրություններից»։

Սևակ Մինասյան. «Եթե Վլադիմիր Գասպարյանին այդքան մտահոգված է ոստիկանության իմիջով, ապա ավելի լավ է իր խոսնակի միջոցով պատասխանի Սերժ Սարգսյանի՛ ասածներին, այլ ոչ թե Բաղրամյան 26–ի տակ կքած լրատվամիջոցների համար արտահաստիքային մամլո խոսնակի դեր կատարի։ Ի վերջո «զորավարի» կոչումը պարտավորեցնող է»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՅԴ–ն, հաշվի առնելով Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կայծակնային արագությամբ «խուրդվելու» ներկայիս գործընթացը, հիմա պետք է «մաղարիչ» անի, որ համատեղ ցուցակ չի կազմել «Ժառանգության» հետ։ Ինչպես ասում են՝ չկա չարիք՝ առանց բարիք։ Րաֆֆու «մեյմունություններից» հետո «Բարև Երևանը» հազիվ թե կարողանա հատել նվազագույն տոկոսային շեմը, քանզի երևանցիներն անպայման իր տեղը կդնեն մանր ժուլիկությամբ զբաղվող «իրավատիրոջը»»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Րաֆֆին հիմա ոչ թե «զադնի» է դնում, այլ սրընթաց արագությամբ գնում է ՕԵԿ–ի հետևից, բայց զավեշտն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը չի ուզում, քանզի Րաֆֆին նրան որպես Գեղամյան է պետք Երևանի ավագանու ընտրություններում»։

Սևակ Մինասյան. «Վերջապես Արմեն Աշոտյանը գիտի, թե ինչ պետք է անել աշխատանքի վայրում։ Վերջապես նա հնարավորություն ունի «վերևներին» ցույց տալու, որ արդարացված էր իրեն «կարմիրշորտիկավորների» բրիգադիրից աճեցնելն ու նախարարի աթոռին նստեցնելը։ Վերջապես Աշոտյանը կարող է դադարեցնել Կրթության նախարարի աթոռի վրա աչք ունեցող Րաֆֆի Հովհաննիսյանի PR–ն անելու նվաստացուցիչ գործը և անցնել իր բուն պարտականությանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե հաշվի ենք առնում այն հանգամանքը, որ Հայրիկյանի դեմ մահափորձը երիտօլիգարխիան ուզում էր օգտագործել քաղաքական հաշիվներ մաքրելու համար, ապա Սերժ Սարգսյանն իր հաճախորդներին պաշտոնապես բացահայտելով և պետբյուջեից վճարումներ կատարելով՝ իրոք արժեզրկում է մահափորձի միջոցով ուղղորդվելիք «բացահայտումը»։ Մահափորձը, իրոք, արժեզրկվում է երիտօլիգարխիայի համար, քանզի չի կարող «մուտիլովկայի» աղբյուր դառնալ»։

Սևակ Մինասյան. «Սերժ Սարգսյանը Տարոն Մարգարյանին կրկին առաջադրել է քաղաքապետի թեկնածու և փորձելու է Րաֆֆի Հովհաննիսյանի սիրելի «զորավարի» օգնությամբ նրան պահել աթոռին, քանզի միայն այդ դեպքում է հնարավոր «Տարո՛ն ջան, սիրու՛ն չի» տիպի էժանագին PR–ակցիաներ իրականացնելը։ Սեփական «Ես»–ը չունեցող Տարոնը ձեռնտու է նախագահական նստավայրին նաև այն պատճառով, որ քաղաքականապես անմեղսունակ է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Լրագրող եղած ժամանակ Մարգարիտ Եսայանը բավական ադեկվատ էր գնահատում իրավիճակը և հանրությանն օգուտ էր տալիս իր հրապարակումներով, բայց հենց որ հայտնվեց ՀՀԿ–ում և կեղծիքներով ձևավորված խորհրդարանական մեծամասնության կազմում, դարձավ ուսյալ–կրթյալ «Նովո», ինչը պետք է ցավով արձանագրել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ուշադիր հետևելով քաղաքական դաշտում և մասնավորապես՝ Ազատության հրապարակում տեղի ունեցող իրադարձություններին՝ պարզ է դառնում, որ Րաֆֆին շարունակում է որպես գործիք ծառայել երիտօլիգարխիայի ձեռքում ու զբաղված է նրանց PR–ով՝ զուգահեռաբար քարոզելով նաև Սերժի օգտին։ Ասել է թե՝ իրավատերն ու իր թիմակիցները շատ կոնկրետ ծրագիր ունեն՝ նրանք Ազատության հրապարակի հարթակն ու այլ ամբիոններն օգտագործում են «բարի» Սերժի և նրա «առաջադեմ» երիտթևի մասին պատմվող հեքիաթին միս ու արյուն տալու համար»։

Սևակ Մինասյան. «Սերժ Սարգսյանի «վաստակավոր մրցակիցների» ճամբարում իրարանցում է։ Պատճառն այն է, որ Սերժը պատրաստակամություն է հայտնել պաշտոնների շուրջ թուղթ ու գրիչով քննարկումներ սկսել։ Կողմերը դեռ համաձայնության չեն եկել. մեկը չի ուզում ընդդիմություն աշխատել հին ձևով, իսկ մյուսը չի կարող առանց աշխատանք մնալ նախկինի պես։ Այսինքն՝ «հեղափոխական» վիճակ է ստեղծվել»։

Սևակ Մինասյան. «Թե ինչով կավարտվի այս թամաշան, արդեն էական չէ։ Էականն այն է, որ Րաֆֆու այս «հեղափոխությունից» հետո Արթուր Բաղդասարյանն արդեն կարող է պարզ ճակատով դուրս գալ մարդամեջ, քանզի «Բարևի» հեղափոխության առաջնորդը, պատկերավոր ասած, լվաց Արթուր Բաղդասարյանի գլուխը։ Նման PR Արթուրը չէր կարող անգամ երազել։ Րաֆֆին իրականություն դարձրեց ՕԵԿ–ի երազանքը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե փորձենք կոպիտ, բայց ավելի դիպուկ նկարագրել այն ինչ տեղի է ունենում, ապա պետք է ասենք հետևյալը. Րաֆֆին Սերժին առաջարկում է «հարաբերվել» բոլորի աչքի առաջ և դրա դիմաց պահանջում $50՝ առանց «մանեթ», իսկ Սերժն ամաչում է Րաֆֆու հետ միասնաբար աշխատել փակ կաբինետից դուրս, քանզի դեմ է շոուներին և բացի այդ՝ նա պատրաստ է տալ Րաֆֆու ասած գնից մի զրո պակաս՝ ստանալով նաև «մանեթը»։ Կողմերն, ահա, գնի ու «մանեթի» շուրջ են նամակների միջոցով բանավիճում»։

18:00–Հանդիպում զորավարի հետ. քննարկվում են իրավատիրոջ հետագա գործողությունների ծրագիրը և առաջիկա հանրահավաքում Րաֆֆու հնչեցվելիք տեքստի մանրամասները։ Զորավարին է փոխանցվում իրավատիրոջը փոխանցվելիք այն պաշտոնյաների անունները, որոնք պետք է իրավատերը ժողովրդի անունից՝ հանձին Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, ներկայացնի Սերժ Սարգսյանի հաստատմանը։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այս էժանագին շոուի ժամանակ ամեն ինչ արվում է բաց ու թափանցիկ։ Րաֆֆին բաց տեքստով հայտարարում է Սերժի կոալիցիոն գործընկերը դառնալու պատրաստակամության մասին, իսկ Սերժը կազդուրվելու մասով թափանցիկ ակնարկ է անում Րաֆֆուն՝ չմոռանալով նշել, որ «իրավատերը» մի զրո պակաս արժե։ Կողմերն այս պահին ընտրել են շփվելու ռոմանտիկ և պլատոնական ոճը՝ նամակագրություն»։

Սևակ Մինասյան. ««Մինչև պաշտոն չտաս՝ հացադուլս չեմ դադարեցնի» կարգախոսը նոր խոսք է հաճախորդացման գործում։ Արթուր Բաղդասարյանին և ՕԵԿ–ին կարելի է արդեն մոռանալ։ Հիմա ՕԵԿ–ի նոր տեսակ է ի հայտ եկել՝ «Րաֆֆինացված»»։

Կորյուն Մանուկյան. «2008թ. և 2013թ. նախընտրական և հետընտրական գործընթացները համեմատելիս և նախագահի թեկնածուների վարքագծերին գնահատական տալիս պետք է համեմատության մեջ դնել ոչ թե Րաֆֆի Հովհաննիսյանին ու Լևոն Տեր–Պետրոսյանին, այլ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին ու Արթուր Բաղդասարյանին»։