Սերժ Սարգսյանը հիմա շատ լավ հասկանում է, որ կազանյան գործընթացից դուրս գալու երկու տարբերակ կա՝ կա՛մ հրաժարական տալ, կա՛մ գնալ վա բանկ, այսինքն՝ պատերազմի։

Տալով մոտ 700 զոհ՝ Գրիգորյանը վերցրել է այն տարածքները, որոնք Սերժ Սարգսյանը հանձնեց՝ տալով մի քանի տասնյակ զոհ։

Վերջապես ձեւավորվում է մի ուժ, որը Բաղրամյան 26-ի նախագծերից չէ, այլ հայտ է ներկայացնում՝ 2017-ին բրեժնեւյան շրջանի ոգով նախատեսված ընտրությունների թմբիրն ու անդորրը «հարամելու» նպատակադրումով:

Էլմիրա Թևանյան. «Կարելի է կռվել ու զոհվել հայրենիքի համար, բայց չի կարելի օդից թափվող կրակի դեմ միայն մարմին հակադրել: Ինչո՞ւ «վերևներում» դավաճանեցին առաջնագծում կանգնած քաջերին։ Պարտավոր ենք պատասխան պահանջել ու պատասխան քայլ կատարել»։

-Չե՞ք պատրաստվում վաճառել ձեր դղյակը եւ այդ գումարը տալ բանակին.–«Գնացեք, էդ փողը ձեր տերերից ուզեք»:

Իշխանական բուրգի անդամները շատ լավ գիտեն, թե որտեղից են բուսնում «անկախ» մամուլի ականջները։

Մարդը հինգ տարի սեփական գլխի տակ փափուկ բարձ է դրել (Ալիեւի ագահության շնորհիվ) ու չի զինել բանակը արդիական զինատեսակներով:

Եթե Բաղրամյան 26–ին բացառապես ներքաղաքական ու լրատվական «մուտիլովկաներն» են հետաքրքրում, ապա զարմանալ պետք չէ, որ ադրբեջանցին հանկարծակիի է բերում սահմանի վրա կանգնած զինվորին, իսկ մայրաքաղաքում ավտոբուս է պայթում։

Սարգսյանը խոստովանել է, որ Ալիևն է դարձել ՀՀ և ԼՂՀ անվտանգության երաշխավորը։ Ինքը պատրաստ էր հանձնել հինգ շրջան։ Ալիևը պատրաստվել է պատերազմի, իսկ Սարգսյանը՝ ընտրակեղծիքների։

«Մենք ենք տերը մեր երկրի» ֆեյսբուքյան նախաձեռնության էջն այնքան հագեցած է հակասական մտքերով, որ այն հանգիստ կարելի է վերանվանել այսպես՝ «Մենք ենք տերն ու պաշտպանը մեր Սերժ Սարգսյանի»:

ՀՀԿ ղեկավարն իր ենթակայության տակ գտնվող համակարգերին դրդում է միմյանց «փչացնել», որպեսզի հանրային օրակարգում և տեղեկատվական դաշտում արհեստական թեմաներ շրջանառվեն:

Ուշագրավ է, որ Բ26-ից կառավարվող կեղտոտ խաղին իշխանական տիրույթից պատասխանողի ֆունկցիան իր վրա վերցրեց վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը:

Լարված իրավիճակներում Ս. Սարգսյանը խուճապի է մատնվում և կորցնում ինքնատիրապետումը:

Ուշադրությո՛ւն, իշխանությունը սթափվել է: Այնպիսի լավ-լավ բաներ են ասում, որ չուտես-չխմես՝ Աշոտյանին ու Շարմազանովին լսես:

Տեր–Պետրոսյանի տված օգուտը պատերազմական օրերին եղել է շատ ավելի քիչ, քան փայլուն կոշիկներով խրամատում նկարված Լիսկայինը։

28 տարի չի հասկացել (չեն հասկացել), որ երկու անձ չի (չեն) կարող որոշում կայացնել։

Սերժ Սարգսյանը հիմա հայտնվել է փուլայինի ու «մադրիդյանի» արանքում՝ ընդհուպ մոտենալով տերպետրոսյանական ձախողված տարբերակին:

Հաղթանակը վերջնականապես մսխելուց առաջ շատ լուրջ և թիրախային աշխատանք է կատարվել։