Սարգսյանը կողմ է տարածքները հանձնելուն և Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցն անորոշ ապագային թողնելուն:

Սերժ Սարգսյանն այն ժամանակ միացավ փուլայինին դեմ արտահայտվողներին: Հիմա նա ուզում է «տակից» առաջ տանել նույն այդ փուլային տարբերակը, բայց անունը դնել փաթեթային:

Սոցիալական պայթյունավտանգ իրավիճակում ուղղակի ցինիզմի անօրինակ դրսեւորում է այն, որ Կառավարությունը որոշում է կայացնում հարկային արտոնություններ տալ «Լիսկա եղբայրներ» ընկերությանը:

Սերժ Սարգսյանը ոչ թե դավաճան է ու Ղարաբաղը «ծախող», այլ անարդյունավետ ու ապաշնորհ ղեկավար։

Երբ դու փորձում ես սեփական ժողովրդից գաղտնի պահել նրան հուզող ամենակարեւոր խնդրի հետ կապված զարգացումները, քո փոխարեն այն մի վայրկյանում բացահայտում է թշնամին:

Այս անգամ, ի տարբերություն 1998–ի, դիմադրությունը պետք է լինի ոչ միայն Ղարաբաղից, որն այն ժամանակ «ոչ» ասաց փուլային լուծման տարբերակին, այլ նաև Հայաստանը պետք է դառնա դիմադրության կենտրոն։

Մեր երկրում լեգիտիմ ընտրությունների անցկացման համար պետք է քաղաքական ու հանրային մթնոլորտը փոխել մինչև բուն քվեարկության օրը։

Սերժ Սարգսյանը բոլոր պետական ռեսուրսներն օգտագործում է վերարտադրության նպատակով և ամբողջ թափով պատրաստվում է 2017թ. ԱԺ ընտրություններին։ Անվտանգության առումով նա հույսը դրել է երրորդ ուժի վրա։

Ալիևը պատրաստվում է ցանկացած գնով Ղարաբաղը վերցնելուն, իսկ Սարգսյանը՝ սեփական իշխանության վերարտադրության խնդիրները լուծելուն:

2011թ. Կազանում տեղի ունեցածից հետո Իլհամ Ալիևը պատրաստվեց պատերազմի, իսկ Սերժ Սարգսյանը՝ տոկոս «խփելու»: Ով ինչի պատրաստվել էր՝ դրան էլ հասավ:

Բ26-ի լրատվամիջոցները հիմա «արտակարգ ռեժիմով» են աշխատում՝ փորձելով մեղադրել Օսկանյանին ... «մարտի 1-ի» համար: Իսկապես, ծիծաղելի է:

Մտածել, մտածել, մտածել են ու գտել են Բաբայանին հակադարձելու ձևը, բայց ստացվել է՝ ինչպես միշտ, այսինքն՝ հակադարձողները հայտնվել են անհարմար դրության մեջ։

Կրկնակի «նագլիություն» է, երբ մարտի 1-ի թեման բացում են Սերժ Սարգսյանին սատարող լրատվամիջոցները կամ «անկախ» գործիչները:

Երբ Սերժ Սարգսյանին աջակցող քարոզչամեքենայի մաս կազմող լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներն են փորձում «կեղտ բռնել» խոսքի ազատության թեմայով, դա ցինիզմ է և դեմագոգիա:

Առանց համախմբման հնարավոր չէ ի չիք դարձնել քաղաքական մենաշնորհը, ինչը մեր աքիլլեսյան գարշապարն է:

Համայնքների խոշորացման համատեքստում կարեւոր է հիշեցնել 2012-ի նախընտրական փուլում Սերժ Սարգսյանի տեսակետը:

Խելքները հո հացի հետ չե՞ն կերել, որ պայքարեն ու քշեն երկրի ներսում գտնվող, երկիրը ներսից քանդողների դեմ:

2008-ից սկսած՝ Սերժ Սարգսյանն ընտրել է «Ես ի՞նչ մեղավոր եմ, իմ ձեռքում ի՞նչ կա. սաղ ուրիշներն են մեղավոր» դեմագոգիկ մարտավարությունը: