Վերջին ութ տարիների ընթացքում վարվել է այնպիսի ներքին ու արտաքին քաղաքականություն, որը հանգեցրել է պատերազմի ու զոհերի։

Միհրան Պողոսյանն ու պետական համակարգում առկա մյուս միհրանպողոսյաններն ընդամենը թալանի գործիքներ են։ Այդ գործիքը տնօրինում է ՀՀԿ ղեկավարը։

Ապրիլյան առաջին կրակոտ շաբաթը սկսվեց «Առաջնագիծ-շոու»-ով, երբ իշխանությունը Արցախ նետեց «աստղային սմերչների ու տանկերի» բատալյոնը, որի անդամները մի լավ սելֆիախեղդ արեցին հայ ժողովրդին:

Ընտրական օրենսգրքի քննարկումները ցույց տվեցին, որ Սերժ Սարգսյանը որևէ զիջում հանրությանը չի պատրաստվում անել։

Պետական դավաճանություն են ընտրակեղծիքը և այդ ընտրակեղծիքի մասին լռությունը՝ «Հիմա դրա ժամանակը չէ» թեմայով:

«Ի դեպ, զարմացած եմ, որ ես այսքան կեղեքում եմ ՀՀ քաղաքացուն, իսկ նա սահմանի վրա անձնուրացաբար կռվում է ՀՀ-ի համար: Այ դա ինձ վախեցնում է»:

Հրազդանը ժպտացնելու խոստում տված «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության անդամ Սասուն Միքայելյանը, պաշտոնական տվյալներով, պարտվել է («Մենք ժողովրդին պարտության չենք տանելու, քանզի ինստիտուցիոնալ ենք»):

Անցած 8 տարին ցույց տվեց, որ Սերժ Սարգսյանը չի ուզում և չի կարող բարեփոխումներ իրականացնել: Ու չկա ոչ մի նախանշան, որ քառօրյա պատերազմից հետո է ցանկանալու կամ կարողանալու:

Սերժալևոնական «եկեղեցու» վերջին օրերի «սրբերը» և ՀԱԿ-ի «հոգևոր հովիվը» ճիշտ նույն ձևով են իրենց պահում, ինչպես ՀԱԿ-ից հակաքոչարյանական «ատմազկայով» պոկված բոլոր հաճախորդները:

Հայաստանը Սերժ Սարգսյանի «նախաձեռնողական» (բողոքական) քաղաքականության արդյունքում այժմ առանց դաշնակից է մնացել, բայց դա արդեն մեր խնդիրն է, այլ ոչ թե դաշնակիցների:

Քանի դեռ գլխից չենք բռնել, սրանք շարունակելու են դիակապտությամբ զբաղվել:

Առաջնորդի շուրջ ժողովրդի համախմբման մասին բլեֆ է տիրաժավորվում:

Ակնհայտ է, որ երիտբոլշևիկների սիրտն արտգործնախարարի աթոռ է ուզում, քանզի այս պահին չի ստացվում «փուռը» տալ Հովիկ Աբրահամյանին ու գրավել նրա աթոռը՝ հետագայում «սամալյոտի միս» ուտելու ակնկալիքով:

Կրկին շրջանառության մեջ է դրվել «Սերժն ի՞նչ մեղավոր է...» թեզը, որի միջոցով մեղավոր են համարվում բոլորը, իսկ ահա ՀՀԿ ղեկավարն անմեղ է:

Ամբողջ խնդիրն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը չի ուզեցել կամ չի կարողացել կատարել գերագույն գլխավոր հրամանատարի ֆունկցիան:

Սերժ Սարգսյանին լրիվ այլ բաներ են հետաքրքրում:

ՀՀԿ–ն, ՀԱԿ–ը, ԲՀԿ–ն, ՀՅԴ–ն ու մյուսները միատարր չեն։ Լ. Տեր–Պետրոսյանին, օրինակ, պետք է տարանջատել ՀԱԿ–ի առողջ հատվածից, Սերժ Սարգսյանին՝ ՀՀԿ–ի առողջ հատվածից, և այդպես շարունակ։

Շարմազանովենց «ներազգային միասնությունը», որի մաս են կազմում Աշոտյանը, Տեր–Պետրոսյանը և նմանատիպ այլ դեմքերը, հանուն Սերժ Սարգսյանի է։