Բոլորի «ինադու» իշխելու մոտեցումը ավերմունքի է հանգեցնելու:

Սերժ Սարգսյանն ընտրության մեծ հնարավորություններ չունի՝ կա՛մ բեկում ռազմի դաշտում, կա՛մ հրաժարական։ Նա ո՛չ մեկին է պատրաստ, ո՛չ մյուսին։

Սերժ Սարգսյանը փակուղու մեջ է հայտնվել ու փորձում է մանր խորամանկություններով շանտաժ անել դրսին, որպեսզի կարողանա պահել աթոռը։

Սերժ Սարգսյանը «նախաձեռնողականից» անցել է «խճճողական» քաղաքականության:

Երբ ղեկավարի կարգավիճակ ունեցող մարդը հայտարարում է, թե ինքը թուլակամ չէ, ապա դա ըստ Ֆրեյդի այլ բան է նշանակում:

4 օրում 100-ից ավելի զոհերի եւ նույնքան եւ ավելի վիրավորների ու դիրքերի հանձնման գնով հաղթանակը ո՞րն է:

Հիմա լևոնենք Սերժ Սարգսյանին պաշտպանում են այնպիսի էնտուզիազմով ու կրքոտությամբ, որ Շարմազանովը պետք է մտահոգվի իր աթոռի ու կարգավիճակի համար։

Պետականաշինության, տնտեսության ու դիվանագիտության ոլորտներում արձանագրված ձախողումները հանգեցրին չորսօրյա պատերազմի։

Իշխանությունների սիրտը 18 տարեկան տղաների սեռաբջիջներ է ուզում: Դա է պատճառը, որ Բ26-ին կից «կրեաԾիվ» թևը հանդես է եկել օրենսդրական նախաձեռնությամբ:

Մեծ հաճույքով ստանձնել են Սարգսյանի անվտանգության երաշխավորի դերը, որպեսզի հանկարծ նրա գլխից մի մազ չպակասի (հեյ գիտի, հաճախորդություն, էդ ինչքա՜ն քաղցր բան ես դու):

«Հայրենասիրությունը» ոչ միայն սրիկաների, այլ նաև հաճախորդների վերջին հանգրվանն է դառնում։

Վա՛յ, ձեր բարոյական ջանին մեռնեմ, էդ դուք եք խոսում բարոյականությունի՞ց:

Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության շրջանում կարմիր շորտիկով նրա դիմաց թռչկոտող, իսկ հիմա Սերժ Սարգսյանին անսահմանորեն քծնող Աշոտյանի համար կան ստրուկներ և տերեր:

Սարգսյանը հիմա շատ հանգիստ խոսում է Թալիշի ուղղությամբ հանձնած դիրքերի անկարևորության մասին, թերևս, այն պատճառով, որ լավ չի պատկերացնում դրանց նշանակությունը: Կամ էլ ...

Բոլորը մեղավոր են ու վատ են աշխատում, բացի մեկից՝ ամենաազնիվից, ամենաանմեղից, ամենաիմաստունից ու ամենանախաձեռնողից: Կարծում եմ՝ գլխի ընկաք, թե ով է նա:

Իշխանական քարոզչամեքենան ուզում է մեր մարդկային ու տարածքային կորուստները ներկայացնել որպես հաղթանակ ու Սերժ Սարգսյանին «ֆորա» տալ, սակայն դա հիշեցնում է օրուելյան անտիուտոպիաներում առկա պատկերը:

Ի՞նչ պետք է անեն սերժամետ կամ կոնյունկտուրշիկ «ռազմահայրենասերները», որպեսզի Հերմինեի պես «չքաշվեն»:

Աշոտյանները, կարենավագյանները եւ մնացած «երիտգիտնականներն» արդյո՞ք շարունակել են զբաղվել գիտությամբ: Իհարկե, ո՛չ: