Նիկոլի մանկության երազանքն իրականացավ` գոնե օրենսդրական մակարդակում:

«Դանոսչիկն» այժմ ամենաքստմնելի ծառայություններն է մատուցում նիկոլական իշխանությանը՝ Նաիրի Հունանյանի համար «փաստաբանություն» անելուց մինչև կոնկրետ մարդկանց դեմ մատնագրեր ներկայացնելը։

Իրավիճակը ոչ միայն փոխվել է, այլև գործող իշխանությունը կարծես՝ չի էլ տիրապետում այդ փոխված իրավիճակին:

Ուշադրություն դարձրի՞ք, թե երբ Ալեքսանդր Ազարյանի գլխին սարքելու` 5-րդ ալիքի սեփականատեր Արմեն Թավադյանի խափանման միջոցը փոխած դատավորի նկատմամբ կարգապահական վարույթ հարուցելու «բարի լուրը» դրվեց շրջանառության մեջ։

Վարչապետն իր էջում «Հայկական ժամանակ» թերթի գլխավոր խմբագրին հարիր ոճով ստում է։ Ընդ որում՝ գիտակցաբար։

Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդի վերջին հայտարարությունը ավելի շուտ յուրօրինակ լակմուսի թղթի դեր կատարեց:

Նիկոլի դուրը չի եկել, որ Ռոբերտ Քոչարյանը «հրապարակայնորեն արտահայտված զրպարտության» համար դատի է տվել իրեն ու 2 միլիոն դրամ փոխհատուցում է պահանջում։

Երթուղային միկրոավտոբուսների վարորդների այսօրվա բողոքի դրսևորումն արտակարգ դրության ռեժիմով պահանջվող սահմանափակումների հնարավոր սոցիալական հետևանքների «առաջին ծիծեռնակն» էր։

Մինչև կորոնավիրուսի հաղթարշավը Փաշինյանը շոուներ էր ապահովում ու ինքնապարգևավճարվում։ Հիմա այդպես հնարավոր չէ։

Միակ բանը, որտեղ Նիկոլն ու իր թրաշամանուկները հավասարը չունեն, իրենց շուրջ սկանդալային պատմությունները ջրելն է։

Ինչո՛ւ, ինչ գործոնների ազդեցության հետևանքով մենք հայտնվեցինք նման դառը իրողությունների, այդ թվում՝ «արտակարգ դրությունը» երկարաձգելու անհրաժեշտության առաջ։

Փաշինյանի իշխանությունը միայն կորոնավիրուսի շրջանառության վիճակը չէ վերահսկողությունից դուրս թողել, կարծես:

Մենք հիմա գործ ունենք «պռաշլյակների» հետ, որոնք մնացել են զուտ իներցիայով։ Գալիս է սրանց հրաժեշտ տալու պահը։ «Պռաշլյակներին» պետք է «ապուսկատ» անել։

Իբր` Նիկոլն ու իր «խմբապետությունը» մեզ քիչ էին, մի հատ էլ ստիպված ենք դիմակայել կորանավիրուսային ճգնաժամին։

Նիկոլ Փաշինյանի ու Արսեն Թորոսյանի ջրերը սկսել են մի առվով չհոսել։ Կորոնավիրուսը բաժանել է նրանց։

Նորիշխանավորների պարգևավճարումներն առաջինը հենց Փաշինյանն է խրախուսում ու արդարացնում:

Ե՛վ 2008–ի, և՛ 2020–ի մարտի 1–երին Նիկոլի վարքագիծը կյանքի ու առողջության գին է արժեցել մարդկանց համար։

Պետք չէ շատ խորաթափանց լինել` հասկանալու համար, որ Աննա Դանիբեկյանի «անհետացման» պատմությունը կապ չունի կամ հեռավոր առնչություն ունի «առողջապահության» հետ։