Պետության ղեկին հայտնված գործիչը խիստ ընդհանուր, իսկ հաճախ՝ մակերեսային պատկերացումներ ունի պետության կառավարման, իշխանության ճյուղերի տարանջատման ու հավասարակշռման, դատարանների անկախության ու արծարծված մի շարք այլ խնդիրների մասին:

Ո՞նց է տնտեսությունը դինամիկ աճելու մի երկրում, որտեղ տնտեսության գլխավոր պատասխանատուն օրումեջ կա՛մ «շոու է անում», կա՛մ «շոուի մեջ է ընկնում»:

Նրանց գործողությունների միակ «շարժիչն» ատելությունն է և թշնամանքը, ոչինչ` բացի ատելությունից և թշնամանքից, իսկ սոցիալական բազան`հենարանը, ատելությամբ կուրացած, ատելություն շնչող ու արտաշնչող անգրագետ պողոսների բազմությունն է։

Թշնամու ջրաղացին առատորեն ջուր լցնող թշնամանքի և ատելության քարոզչության այս «գլուխգործոցը», ոնց տեսնում ենք`մեր անվտանգության երաշխավորներին չի՛ մտահոգում։

Հիմնական հաշվարկը իր կողմնակիցների մի որոշակի հատվածի դրսևորած անձի պաշտամունքն է, իր անձի հանդեպ տածած հավատը:

Նիկոլն ուզում է «այո» ասել Ստամբուլյան կոնվենցիային։ Եվ վերջապես, Նիկոլն ուզում է «այո» ստանալ փողոցներում խորոված ուտելու իր մշտական իրավունքին։

Քայլարածների «խոհանոցում» հաշված օրերի ընթացքում թխված անվերծանելի այս բոլոլան` «սահմանադրական հանրաքվե» անունով, շատ ավելի հեռահար նպատակներ է հետապնդում, քան Նիկոլի միահեծան իշխանությունը լիակատար և վերջնական դարձնելը։

Գրանցված մրցակցի առկայությունը կարող է որոշ չափով զսպող գործոն լինել գործող «թավշյա» իշխանության համար, որն առանց այդ էլ չունի որևէ հակակշիռ ու արգելակ:

Նիկոլը Մյունխենից եկավ ու հրապարակեց 6 կետ, որը կոչեց «Մյունխենյան սկզբունքներ», բայց դրանք բաժակաճառային բնույթ ունեն, չեն ընդունվել որպես բանակցային հիմք։

Խոսում և ցուցադրում է միայն Փաշինյանը։ Կողքից նրա համար դամքյաշություն է անում մի քանի հաստիքային քայլարած, և վե՛րջ։

Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմակիցները հարստացել են։ Դոլարով ու դրամով հաշված։

Բանակցային միակ սուբյեկտը, որ պարտիզանի համառությամբ չի ասում` որն է կարգավորման իր «տեսլականը», եթե այդպիսին կա, քաջ Նիկոլն է, որի աղմկոտ «լռությունն» ավելի քան պերճախոս է։

Հայաստանը ներկայացնող բարձրաստիճան անձն ուղղակի իրավունք չունի որևէ հարթակում «տակ տալ» ադրբեջանական կողմի ներկայացուցչին:

Նիկոլը Մյունխենում խաղաղություն էր մուրում Ալիևի, Մամեդյարովի ու Պորոշենկոյի ժպիտով հայացքների ներքո, ինչը շատ ծանր տպավորություն թողեց։

Ատելությունը, չարությունը, ագրեսիվ անհանդուրժողականությունը, որ տիրապետող են դարձել մեր հասարակական կյանքում, չեն կարող իրենց զգացնել չտալ, չստանալ նման դրսևորումներ:

Տրամաբանական է ենթադրել, որ Փաշինյանն առաջիկա 8-10 ամիսներին նախանշել է ինչ-ինչ հակասահմանադրական նոր քայլեր, որոնք նա չէր կարողանա առանց խոչընդոտների իրականացնել Սահմանադրական դատարանի գործող կազմի դեպքում:

Սահմանադրական դատարանն «արձակելու» և «վնգստացող շնաբարո դուրսպրծուկների» գրպանային դատարան ձևավորելու հարցով հակասահմանադրական հանրաքվե անցկացնելու որոշմամբ Փաշինյանն ու իր «ատելության կուսակցությունը» անցան բոլոր կարմիր գծերը։

Մինչ երկիրը պատրաստվում է «սևերի և սպիտակների պատերազմի» հերթական արարին` Նիկոլ Բռնապետի «սանձազերծած» հակասահմանադրական հանրաքվեին, լուր ստացվեց, թե Ադրբեջանը հերթական հաղթանակն է գրանցել Արցախյան ճակատում։