Ոչ մի ընդդիմադիր կամ «իրենցքայլական» ընկալմամբ՝ հակահեղափոխական ուժ կամ գործիչ չէր կարող ու չի կարող ավելի արդյունավետ վարկաբեկել, «սև-PR անել» «թավշյա» իշխանությանն ու իշխանապետերին, ինչպես դա անում են հենց իրենք:

Նիկոլ Փաշինյանը մտել է մի փուլ, երբ իր ամեն մի քայլն է՛լ ավելի է վատացնում սեփական վիճակը քաղաքական դաշտում։ Շախմատում դա կոչվում է ցուգցվանգ։

Երկրի վարչապետը ու իր քաղաքական մերձավորները անլրջության գեներացման, տարածման ու արմատավորման հիմնական դերակատարներն են:

Արդեն հե՛չ զարմանալի չէ, բայց փաստ է` Նիկոլի լեզուն Նիկոլի թշնամին է։

Իշխանականները կամ նրանց հարող շրջանակները, «աջակցության խմբերը», որդեգրած լինելով «նպատակն արդարացնում է միջոցները» գործելակերպը, բացում են հոգեմտավոր ռադիացիայի արկղիկներ, ու այդ ամբողջ թունավոր ճառագայթումը ամենից առաջ խոցում է բացողներին։

Նիկոլն ու մյուսները «շանտաժ–առևտուր, առևտուր–շանտաժ» ծրագրի շրջանակներում պատգամավոր դարձան՝ փոխարենը լեգիտիմ ճանաչելով 2017–ի կեղծված խորհրդարանական ընտրությունները։

Անկեղծ ասած, արդեն մի տեսակ մոնոտոն ու ձանձրալի են դարձել այդ «զրիցները»:

Եթե սա կատարյալ գժանոց չէ` «նայողից» անկախ կամ նրա անձով, անկանխատեսելի վարքագծով պայմանավորված կյանքի հետ անհամատեղելի դժբախտ պատահարներով, ապա ի՞նչ է։

Հետադարձ նայում ես երեկվա աղմկահարույց անցուդարձը, որի ոչ մի դրվագում ոչ միայն տրամաբանություն չկա, և խորանում են կասկածները, որ հասարակ ողջամտությունն էլ է մթագնած:

Սրան ավելացրեք ընդդիմախոսների թաթիկները և տոտիկները կտրելու, եղունգները պինցետով քերելու, վզից բռնած`գրողի ծոցն ուղարկելու, ասֆալտին «պառկըցնելու», պատերին ծեփելու, կոռուպցիոներներին կամ դրանց հավասարեցված անձանց քյաբաբ առ քյաբաբ պատասխանատվության ենթարկելու, հատ-հատ բոմժ դարձնելու շարունակական սպառնալիքները` անձամբ Փաշինյանի կատարմամբ։

Ընդգծում են այն հետագիծը, որը հանգեցրեց ողբերգական հետևանքների, զոհերի և արյունահեղության:

Փաշինյանի թիրախն ինչպես եղել է, այնպես էլ մնում է իր «նկարի» առաջ մոմ վառող, բերանից դուրս եկած ամեն ապուշություն հալած յուղի տեղ ընդունող, հարցեր չտվող, բանից բեխաբար հպարտ Պողոսը։

Մարդիկ տրորում են արժեքներ՝ վերածվելով խառնամբոխի: Այդ ավերումները, վախենամ, տարիներով էլ անհնար լինի վերականգնել:

«Նոր Հայաստանի» շուռ տված`ոչ բռնի, թավշյա, կույր, խուլ, անխիղճ և անուղեղ վնգստացող «արդարադատության» ծառա Աննա Դանիբեկյանից այլ բան չէր էլ կարելի սպասել։

Իշխանավորներն ասում են, թե գազի թանկացումը սարսափելի չէ, ողբերգություն չէ: Հա, դե իրենց անարդարացիորեն գերբարձր աշխատավարձերի ու անհիմն պարգևավճարների պայմաններում ի՜նչ ունեն մտածելու:

Սա նշանակում է, որ առաջիկայում պետք է սպասել վհուկների նոր որսի։

«Պետական հեղաշրջման» վարկածը պաշտպանեցին միայն Փաշինյանի տնեցիները՝ աղջիկն ու աներձագը (գումարած՝ մինչև Փաշինյանի վարչապետ դառնալը հեղափոխության դեմ կռիվ տվող, իսկ նրա վարչապետ դառնալուց հետո թունդ փաշինյանական դարձած Արման Բաբաջանյանը և Ստեփան Սաֆարյանը)։

Որքան արագ պիտի մսխես հանրային վստահության պաշարդ, որ «պուլտով  պահապանների» հույսին մնաս: