Իրեն ասում էին, որ չի կարելի մարդկանց կուտակումներ, զանգվածային միջոցառումներ, հավաքներ կազմակերպել ու անցկացնել: Իսկ Նիկոլ Փաշինյանը բանի տեղ չէր դնում:

«Անհատական պատասխանատվության» մասին խոսում է մեկը, ով իր անձնական օրինակով է ցույց տվել և ամեն օր, ամեն ժամ` գործնականում անընդմեջ, ցույց է տալիս` ինչ ասել է տոտալ անպատասխանատվությու։

Սրանք այնքան անմեղսունակ են, որ վարակվելու վտանգն անգամ չէին զգում ու Նիկոլի գլխավորությամբ գնում էին քարոզ անելու։

Հայաստանի՝ բոլոր ժամանակների ամենից անպատասխանատու, ամենից շատ հակասական ու վտանգավոր հայտարարություններ անող իշխանությունը խոսում է ժողովրդի և այդ ժողովուրդը կազմող անհատների սոցիալական պատասխանատվության մասին:

«Մերսեդեսները, իմ ու իմ նեղ շրջապատի թանկարժեք գործուղումները, միլիոնավոր պարգևավճաները, անձնական կայֆերը՝ ինձ, «առաջնորդությունը»՝ քեզ, Պողո՛ս»։

Թե՞ դա այդպիսի «հայկական ռուլետկա» է, թու-թու-թու ասենք, ու... ինտենսիվ աղոթենք, որ վիրուսը բոլորին շրջանցի:

Մեր հասարակությունը հիվանդ է. կորցրել է դիմադրողականությունը և վտանգի զգացողությունը, սթափ դատելու, իրավիճակը համարժեք գնահատելու, ներքին ու արտաքին մարտահրավերներին դիմակայելու կարողությունը։

Մասնագիտությամբ Վազգեն Սարգսյանի եղբայր աշխատող Արամը նոր մասնագիտություն է գտել։ Նա հիմա քարոզիչ է։

Սա ասում է մեկը, ով կողմնորոշիչները կորցրած, խաբված, մոլորված «խեղճ» սիսիանցու ու մնացած աղքատ-հպարտների ականջներից մակարոնեղեն կախելով, ոսկի սարեր խոստանալով` նստեց գլխներիս։

Էլի գործ ունենք հարցերը խեղաթյուրելու և այդպես սղղացնելու փաշինյանական «կլասիկ» գործելակերպի հետ:

Փաշինյանը մտածել ու գտել է «նախորդ կոռումպացված իշխանություններից» ստացած մի ատրիբուտ, որ վարչապետի աթոռին նստելուց հետո չի մերժել` չի գցել աղբանոց ու տեղը «3 միլիոն վարչապետերից մեկին» սազական մի բան չի դրել։

Դա ի՞նչ «հեղափոխություն» է, առհասարակ, որին տարին մեկ «այո» ասելու անհրաժեշտություն է ծագում:

«Նիկոլ Ամենափրկչի» հորինած ցինիկ սուտը (Սևակի խոսքերով ասած` սարքովի ճշմարտությունը) դեռևս պահանջարկ ունի գեբելսյան «թավշյա պրոպագանդայից» տուժածների շրջանում։

Պատկերացրեք, օրինակ, թե ամենահաս վարչապետ Փաշինյանը որքան լավ կնայվի նույն Սուպերմենի կերպարում ու հանդերձով կամ, ասենք, Չղջկամարդու փոխադրամիջոցով՝ Բեթմոբիլով:

Նիկոլ Փաշինյանը Գյումրիից Երևան էր գալիս արագաչափերի օբյեկտիվները փակելով ու «Սերդեչնի պրիվետ ատ Զիմզիմովա» ասելով։

Իսկ իրականությունն այն է, որ, տղե՜րք, ձեր ամեն ինչը շինծու-ցուցադրական է: Խոսակցականով ասած՝ ֆալշ է: Ֆա՛լշ:

Դա քաղաքացիական գիտակցության դրսևորում էր։ Ոչ ֆուտուրիստական պերֆորմանս։ Հակառակ իմաստով՝ նիկոլություն։

Այսօր «քրեական ենթամշակույթ» ասվածի դեմ կրքոտ պայքարի ելած անձինք ժամանակին ամենևին էլ չեն խորշել այդ ենթամշակույթին առնչվող անձանց հետ կապեր հաստատելուց, նրանց օգնությանը դիմելուց և այդ աջակցությունն ընդունելուց: