Մայիսի 8-ին, Շուշի ազատագրման 28-րդ տարեդարձի օրը Հայաստանի Ազգային ժողովում արձանագրվեց փողոցային քաշքշուկի ու ծեծկռտուքի խայտառակ դրսևորում:

Նիկոլը տնաբույծ ֆյուրերիկ է։ Բայց Հայաստանը Գերմանիայի ռեսուրսը չունի, որ Հիտլեր պահի։

Ստացանք այս թյուրիմացություն խորհրդարանն ու գերագույն գլխավոր դատարկությանը։ Երկիրն է ափսոս, մեկ էլ էն ջահելը, որ արդեն «Նատաշա» է դարձել։

Փաշինյանն իր գրպանային խորհրդարանի ամբիոնից հերթական անգամ անգրագետ Պողոսին մատների վրա «ֆռռացնելու» մաստեր-կլաս ցույց տվեց։

Նիկոլ Փաշինյանը պետք է իմանա, որ անկախ իր քայլերից՝ Ստեփանակերտը երբեք Խանքենդի չի դառնա։

Նման անվստահությունը, ինչ էլ ասվի, ներսից հոգեբանորեն կարող է կազմաքանդել նշված ուժային կառույցները:

Ավելի անարժանապատիվ, անարդյունավետ, անողնաշար և անորոշ արտաքին քաղաքականություն ՀՀ-ն երբևէ չի ունեցել։

Այնպիսի տպավորություն է, որ ԱԱԾ-ն շուտով կարող է վերանվանվել ԾԱԱ-ի, այսինքն՝ ծանոթ-ախպերության աշխատատեղի:

Նիկոլ Ահեղն էլի խառն է` շա՜տ խառը։ Ավազի վրա կառուցված «թավշյա» խմբապետությունը փլվում է։

Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ իրականացվում է Փաշինյանի անձնական մոտիվներով պայմանավորված «վենդետա»։

Նիկոլական կոռուպցիան երեք դրամարկղ ունի՝ կնոջ հիմնադրամները, կուսակցական «մեշոկը» և անձամբ իրենը։

Զոհրաբ Մնացականյանը մի շարք ուշագրավ «արձանագրումներ» է արել։

Դուք ու ձեր պաշտոնի ժամանակն ափսոս են նման պրիմիտիվությունների ու կրկնաբանությունների համար:

Հեղափոխության ու դրա հռչակած կարգախոսների թիվ մեկ դավաճանը հենց Նիկոլ Փաշինյանն է։

«Մեզ վրա հույս չդնեք» միտքն արտահայտելու համար «ժողովրդի» վարչապետը 42 րոպե ծախսեց։

Փաշինյանի ընտանիքը ծանր ժամանակներ է ապրում։

Տեղի ունեցածը, ըստ էության, Ռուսաստանի կողմից հերթական ապտակն էր Հայաստանի «թավշահեղափոխական» իշխանություններին:

Փաշինյանը բերանը ջուր է առել։