Նիկոլական կոռուպցիան երեք դրամարկղ ունի՝ կնոջ հիմնադրամները, կուսակցական «մեշոկը» և անձամբ իրենը։

Զոհրաբ Մնացականյանը մի շարք ուշագրավ «արձանագրումներ» է արել։

Դուք ու ձեր պաշտոնի ժամանակն ափսոս են նման պրիմիտիվությունների ու կրկնաբանությունների համար:

Հեղափոխության ու դրա հռչակած կարգախոսների թիվ մեկ դավաճանը հենց Նիկոլ Փաշինյանն է։

«Մեզ վրա հույս չդնեք» միտքն արտահայտելու համար «ժողովրդի» վարչապետը 42 րոպե ծախսեց։

Փաշինյանի ընտանիքը ծանր ժամանակներ է ապրում։

Տեղի ունեցածը, ըստ էության, Ռուսաստանի կողմից հերթական ապտակն էր Հայաստանի «թավշահեղափոխական» իշխանություններին:

Փաշինյանը բերանը ջուր է առել։

Համախմբելու և ազգային ներուժը միավորելու, իսկապես համերաշխության հասնելու փոխարեն անընդհատ, ավելի ու ավելի խորացվել է քաղաքական անտագոնիզմը:

Չէ՞ որ նա վարչապետ դառնալիս տվել է զրո խոստում և ստացել լիքը ծափահարություններ։

Եթե առաջնորդվենք աներձագի միջոցով փեսայի հայտնած մեղադրանքի տրամաբանությամբ, ապա շատ անհարմար բան է ստացվում։

2019 թվականի հունիսից ի վեր սա ադրբեջանական զինուժի կողմից հայկական դիրքերի ուղղությամբ ականանետի կիրառման առաջին դեպքն է:

Կրկեսի վերածված մեր հայրենիքում իրադարձություններն այնքան արագ են զարգանում, որ չես հասցնում ուշքի գալ։

Երբ պետության ղեկավարն ամբոխավար է և բարդակիզմը վերածված է պետական քաղաքականության, ապա բնական է, որ երկրում գանգստերական կրքեր են բորբոքվելու։

Հայաստանի գործող իշխանությունը ուղիղ քաղաքական պատասխանատվություն է կրում, որքան էլ որ անպատասխանատու համարվի:

Հեղափոխական խոզերը սկզբում ասում էին՝ խմելը վատ բան է, բայց հենց եկան իշխանության՝ սկսեցին լակել՝ մյուս կենդանիների զարմացած հայացքի ներքո։

Փաշինյանի տարերքը («ինքնությունը») քանդելն է։

Լիսաբոնում հայակական կողմը մենակ մնաց, որից հետո Տեր–Պետրոսյանը հանդես եկավ իր հայտնի հոդվածով, ապա՝ հրաժարականով։ Փաշինյանը հիմա կրկնում է Տեր–Պետրոսյանին, բայց դեռ հոդված չի գրել։