Ինքնահաստատվել Վստրեչի Ապոր ընտանիքի հաշվին և, որպես «պարգևավճար», հաստատվել ոստիկանապետի պաշտոնում։

«Սոցիալական աջակցություն՝ ընտրակաշառքի հարկադրվող քաղաքացիներին»։

Երկու տարի իր բաժին «ժողովրդին» վհուկների որսով, բռնոցի-բացթողոցի-պախկվոցիների զգայացունց տեսարաններով, վարչա(հրամայա)պետական ճղավոցներով ու բղավոցներով, սատանաների, սևազգեստ մարդկանց, դավադիրների փնտրտուքով զվարճացնելուց հետո Փաշինյանը հայտնվել է ելման կետում`կոտրած տաշտակի առաջ։

Խաղում է դատախազության և ՀՔԾ-ի խաղը, և լիովին ինտեգրվել է վարչա(հրամայա)պետ Փաշինյանի սահմանած «կանոններին»։

Հասկանալի է, իհարկե, որ նման անձինք «մենակ չեն, մենակ չեն, մենակ չեն»: Բայց անկեղծ, խղճահարություն են հարուցում:

Փաշինյանն իրենով է փոխարինել պետությունը և աշխատում է ամեն ինչ։

Աչք է ծակում ակնհայտ անտարբերությունը, որով Միացյալ Նահանգներն ու նույն եվրոպական կառույցները հետևում են Ռոբերտ Քոչարյանի (և ոչ միայն նրա) նկատմամբ իրականացվող քաղաքական հետապնդումներին։

Իշխանության ընդգծված կողմնակից-քարոզիչները հին ճախարակն են պտտեցնում։

Նույնիսկ դժվար է միարժեքորեն ասել, թե ի՛նչն ավելի տհաճ նստվածք ու տպավորություն թողեց. Մարտի 1-ի զոհերի հիշատակին Մյասնիկյանի արձանի մոտ ծաղկեպսակ դնելու ժամանակ փռված կարմիր ուղեգո՞րգը, թե՞ նույն օրվա երեկոյան «քյոհնա քեֆչիների նման» Ծաղկաձորի ռեստորաններով շրջելը:

Միայն փաստը, որ «բանակցությունները» տեղափոխվել են Թուրքիայի դաշտ և «պաշտոնապես» դարձել թուրքական օրակարգի մի մասը, արդեն խոսում է իր փոխարեն։

Քոչարյանը Նիկոլի մշտական բզիկն է։ Միքայելյանը գիտի այդ մասին ու սասունություն է անում «մարտի 1»–ի թեմայով։

Հայաստանում շատ ավելի վիրուս կա։ Ընդ որում՝ դա ակնհայտ էր մինչև կորոնայի գալը։

Ցավալի է դա արձանագրել ու խոստովանել, բայց նման կառավարիչներ ունենալով՝ Հայաստանին ոչ մի թշնամի էլ պետք չէ:

Երեկ էլ վարչապետն իրեն պահեց նիկոլավարի։ Ցերեկը սգավորի դեմքով, իսկ երեկոյան՝ քեֆչի Հասանի։

Կորոնավիրուսը Նիկոլին հանդիպում ա ու մեռնում։

Վարչապետական թքոցին չօգնեց։ «Թու, թու, թու»–ն չկարողացավ կորոնավիրուսի դեմն առնել։

Մինչ կորոնավիրուս անվանյալ «մոդայիկ» վարակը պտտվում է Հայաստանի շուրջբոլորը, երկրի քաղաքական ու առավելապես իշխանական, պետական կառավարման համակարգում ազատ-անկաշկանդ տարածվում է քաղաքական կորոնավիրուսը:

Էդ մարդու «դարդուցավը» Արցախը չէ, Սումգայիթը չէ։ Էդ մարդը Արցախի հայանպաստ կարգավորման պահանջատերը չէ, Սումգայիթի, Բաքվի ջարդերի անմեղ զոհերի արյան պահանջատերը չէ։