Կարեն Հակոբջանյան. «Առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե իշխանություններն այժմ ոչ մի դարդ ու ցավ չունեն, քանզի սպասվող ընտրական միջացառման ժամանակ «մրցելու» են հացադուլավորի ու որձ կովերի մեգատեսության հիմնադրի հետ, բայց դա միայն առաջին հայցքից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Նախագահական ընտրություններին ընդառաջ անհատական ծրագրով «երկխոսության» մեջ մտնելով Սերժ Սարգսյանի հետ՝ ՀՅԴ բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը ոչ միայն հարված հասցրեց ընդդիմադիր դաշտի կոնսոլիդացիային և յուրօրինակ ծառայություններ մատուցեց «ֆուտբոլային» դիվանագիտության կնքահորը, այլ նաև լրջորեն վնասեց համահայկական կառույցի կարգավիճակ ունեցող ՀՅԴ–ին»։

Դավիթ Մկրտչյան.«1in.am կայքն այսօր տեղեկություն էր տարածել այն մասին, թե իբր Վարդան Օսկանյանը գնացել էր Գագիկ Ծառուկյանի հետ հանդիպման, սակայն վերջինս, իբր, չի ուզել հանդիպել նախկին արտգործնախարարի հետ:Ծառուկյանի մամլո խոսնակը, բնականաբար, հերքեց սույն ապատեղեկատվությունը, սակայն այն հարցը, թե ինչու էր սույն լրատվամիջոցը բաց թողել այս «մուտիլովկան», այդպես էլ բաց մնաց»։

Կորյուն Մանուկյան. «Միայն առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե Սերժ Սարգսյանին հեշտությամբ է տրվելու նախագահության երկրորդ ժամկետը։ Ճիշտ է, նա այժմ 10 զոհի կարիք չունի և չունի նաև մտավախություն, որ կեղծիքներից հետո հիմնական մրցակիցը կընդվզի, բայց ամեն դեպքում բազում խնդիրների առաջ է կանգնած»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Բարձրաստիճան պաշտոնյաների ու նրանց ֆեյքերի ֆեյսբուքյան «ստատուսների», «լայքերի» ու «քոմենտների» կարիքը Բաղրամյան 26–ում այլևս չունեն, քանզի Սերժ Սարգսյանի նոր ֆեյքերը՝ Հրանտ Բագրատյանը, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու մյուսները, այսպես ասած, կենդանի կատարմամբ են «ստատուսներ», «լայքեր» ու «քոմենտներ» մատուցում հանրությանը, ՀՀԿ ղեկավարի համար ապահովում «մրցակցային ընտրություններ» արարողության «զադնի պլանը» և իրար մեջ պայքարում Շարմազանովի անվան մրցանակի՝ 2–րդ տեղի համար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանությունները, թերևս, հասկանում են, որ սեփական դեմքով հանդես գալը ոչ մի օգուտ չի տա, ու դրա համար էլ հասարակությունից թաքնվում են «թունդ ընդդիմադիրների» (Արամ Սարգսյան, Նիկոլ Փաշինյան, Դավիթ Շահնազարյան և այլն), «ընդդիմադիր» ԶԼՄ–ների, նախագահականին կից գործող «վերլուծաբանների» և նմանատիպ այլ սուբյեկտների հետևում»։

«Նախագահի թեկնածուների 8 միլիոն գրավը և քարոզարշավի ժամանակ ծախսվելիք գումարները տարբեր խոսակցությունների և հետևությունների առիթ են տալիս: ՀԱԿ-ի մեր աղբյուրները վստահեցնում են, որ նախկին վարչապետ Հրանտ Բարգրատյանն իրենց շրջանակներում հայտնի է որպես ձեռքից խիստ ծանր անձնավորություն: Նրա կենցաղային ժլատության մասին պատմություններն անեկդոտների թեմա են դարձել...»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Որքան շատ են իշխանությունները խոսում բարեշրջումներից, այնքան ավելի են բյուրոկրատացման ենթարկվում պետություն–քաղաքացի հարաբերությունները և այնքան ավելի է վատանում հանրային ծառայությունների մատուցման որակը։ Որքան շատ են խոստանում «Դուք»–ով խոսել ՀՀ քաղաքացու հետ, այնքան ակնհայտ է դառնում իշխանական քարոզչության սնանկությունը։ Տարեվերջին շատերս հերթական անգամ համոզվեցինք այդ ամենում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գալիք նախագահական ընտրությունների առանձնահատկություններից մեկն էլ այն է լինելու, որ ընտրողների մի մասը զրկվելու է ընտրակաշառք ստանալու «իրավունքից»։ Բանն այն է, որ իշխանություններն ընտրակաշառքը նախապես են բաժանել՝ գնելով գրեթե ամբողջ քաղաքական դաշտը (չհաշված՝ լրատվականը). այդպես ավելի էժան է նստում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Շատ է խոսվել ու գրվել այն մասին, որ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն իր նախագահության շրջանում 4 մլրդ դոլար փող է կուտակել։ Այդպես է դա, թե ոչ՝ կիմանան ասողները, գրողներն ու անձամբ Քոչարյանը»։

Մենք կարող ենք քննադատել ու քարկոծել ԲՀԿ–ին, ՀԱԿ–ին ու ՀՅԴ–ին, որ չկարողացան դիմադրություն կազմակերպել, որ ԲՀԿ–ն վերգոյություն արեց, որ ՀՅԴ–ի վերնախավը «նաղդ» Սերժ Սարգսյանին նախընտրեց «նիսյա» «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյանից», և որ ՀԱԿ–ի լիդերին խանգարեց «տեխնիկական» հանգամանքը, բայց ուրախանալ այս ամենով կարող է միայն քաղաքականապես անմեղսունակը կամ պաթոլոգիկ իշխանամետը։

Կորյուն Մանուկյան. «Մի շարք օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ հանգամանքներ հաշվի առնելով՝ ՀՅԴ–ի որոշումը կանխատեսելի էր։ Պարզ էր, որ Գագիկ Ծառուկյանի քաղաքական առումով սխալ որոշումից և «տեխնիկական» փոքրիկ խոչընդոտի պատճառով Լևոն Տեր–Պետրոսյանի չառաջադրումից հետո ՀՅԴ–ն այլ տարբերակ չուներ։ Միակ «ինտրիգն» այն էր, թե ինչպես է ՀՅԴ–ն փորձելու հիմնավորել սեփական թեկնածուով նախագահական ընտրություններին չմասնակցելը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պարզվում է, նախկին նախագահներն ու օլիգարխ կոչվածները չեն թողել, որպեսզի Սերժ Սարգսյանն աշխատի ու դրա համար էլ տնտեսությունն անկում է ապրում և մարդիկ արտագաղթում են։ Ռոբերտ Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին սիամական երկվորյակ համարող Գեղամյանի մոտ հիմա հիշողության մասնակի կորուստ է նկատվում և նա բոլոր մեղքերի մեջ մեղադրում է չար Քոչարյանին ու հրեշտակի թևեր կպցնում Սարգսյանին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մի ուշագրավ օրինաչափություն է նկատվում 2008թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ Լևոն Տեր–Պետրոսյանին պաշտպանած և հետագայում ՀԱԿ–ի մաս կազմած որոշ գործիչների մոտ։ Նրանք, ովքեր լքել են ՀԱԿ առաջնորդին, հայտարարել են նոր ազատական կենտրոն ստեղծելու իրենց ծրագրերի մասին, բայց արդյունքում հայտնվել են, այսպես ասած, ազատիչական կենտրոնում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանության հետ ՀԱԿ երկխոսության արդյունքում կալանավայրից ազատ արձակված Նիկոլի մոտ այսպես կոչված ռոմանտիզմը փոխարինվեց այսպես կոչված պրագմատիզմով, իսկ «Հայկական ժամանակն» սկսեց «տակից» աշխատել իշխանության օգտին և իշխանության բոլոր ընդդիմախոսների, այդ թվում՝ ՀԱԿ–ի դեմ։ Բոլորն են հիշում, թե ինչպես էր Փաշինյանը «գաղափարական» հիմնավորում տալիս Վարդան Օսկանյանի դեմ ներկայացված Աղվան Հովսեփյանի միջորդությանը, ինչպես նաև ...»։

Վահրամ Գեւորգյան. «Հիմա, երբ բացահայտվել են բոլոր քիչ, թե շատ արժեքավոր ականները, շատերին հետաքրքրում է մեկ խնդիր. երբ են արամզավենիչները, հրանտբագրատյանները, պետրոսմաքեյանները, դավիթշահնազարյանները և այլոք «վերբովկա» եղել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նիկոլ Փաշինյանը դարձել է ՕԵԿ առաջնորդի համար ազնիվ մարդու կերպար։ Բան չունենք ասելու, ճաշակի ու քաղաքական կոնյունկտուրայի հարց է, պարզապես հիշեցնենք, որ նույն Նիկոլը 2008թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ ընտանեպղծության մեջ մեղադրեց Արթուր Բաղդասարյանին։ Եթե այդքանից հետո Արթուրը Նիկոլին ազնիվ մարդ է համարում ու նրա դարդն անում, ուրեմն Նիկոլն Արթուրին պիտակավորելիս, իրոք, ազնիվ է եղել։»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահական ընտրություններում Գագիկ Ծառուկյանի հնարավոր մասնակցությունը բերել էր քաղաքական, լրատվական ու նույնիսկ քաղաքացիական կոչված դաշտում տասնյակ, ես կասեի նույնիսկ՝ հարյուրավոր աշխատատեղերի ստեղծման։ Իսկ երբ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը հանդես եկավ իր քաղաքագիտական վերլուծությամբ՝ «աշխատաշուկայում» հաճախորդների պահանջարկը գերազանցեց առաջարկին՝ բերելով նրանց գների բարձրացմանը»։