Հուսով ենք` ոչ ոք չի կասկածի, որ Կարեն Դեմիրճյանն ու Վազգեն Սարգսյանն ավելի մեծ հեղինակություն և ժողովրդականություն էին վայելում, քան այսօր Սերժ Սարգսյանն ու Հովիկ Աբրահամյանը:Պաշտոնական թվերով ստացվում է, որ այսօրվա հանրապետական երկյակը մի գլուխ (220 հազար ձայն) ավելի է վայելում ժողովրդի սերն ու վստահությունը, քան «Միասնության» առաջնորդները:

Կորյուն Մանուկյան. «Եվ այսպես, Սերժ Սարգսյանի խոստացած «լավ ընտրությունները» կայացան։ ՀՀԿ–ն կիրառեց ինչպես հին, այնպես էլ նոր տիպի ընտրակեղծիքների տեխնոլոգիաներ։ Հին էին ընտրակաշառքը, «կարուսելները» և ընտրատեղամասերում սարքած «դեբոշները», իսկ նոր էր անձնագրերի դրոշմակնիքների օքսիդացումն ու կրկնաքվեարկությունների ապահովման մեխանիզմները»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե շոումենների պարագայում ոչ ադեկվատությունը դեռ ջհանդամ, բայց իշխանության ոչ ադեկվատության պահով մենք իրոք մտահոգության առիթ ունենք, քանզի կիսապատերազմական վիճակում գտնվող Հայաստանում իշխանությունն իրավունք չունի ադեկվատ չլինել արտակարգ իրավիճակների ժամանակ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Սարգսյանը մարտահրավեր նետի հանրությանը և ֆիքսել տա իրեն ցանկալի «50 +1» արդյունք, ապա երկրում, ամենայն հավանականությամբ, անխուսափելի կլինեն հետընտրական ցնցումները, քանզի և՛ ԲՀԿ–ն, և՛ ՀՅԴ–ն, և՛ ՀԱԿ–ը, և՛ անգամ ՀՀԿ վերնախավի մեծ մասը «քցվածի» կարգավիճակում կհայտնվեն։ Համոզված եմ, որ յուրաքանչյուր ուժ շատ լավ հասկանում է պահի լրջությունը և ձգտելու է չոչնչանալ»։

Արման Սահակյան. «Ծառուկյանը երեկ հրապարակեց իր վերջնական որոշումը: Հետդարձի ճանապարհ նա այլևս չունի: Հետդարձի ճանապարհ ոչ ոք այլևս չունի: Հետդարձի ճանապարհ ժողովուրդը չունի: Եվ այսպես, կա՛մ խաղաղ փոփոխություններ, համերաշխ մթնոլորտ ու առաջընթաց, կա՛մ հուզումներ ու ցնցումներ»։

Գևորգ Դավթյան. «Երկրորդ նախագահը անուղղակիորեն հասկացնել է տալիս, որ ինքը չի կարող անտարբեր լինել երկրում ստեղծված իրավիճակի հանդեպ. եթե ոչ ուղղակի, ապա բարոյական պատասխանատվություն նա, հաստատ, զգում է»։

Արման Սահակյան. «ՀՀԿ–ում ջանք ու եռանդ չեն խնայում՝ ցույց տալու համար, որ վայելում են դրսի ու, մասնավորապես, Ռուսաստանի աջակցությունը։ Թե որքանով է այդ աջակցությունը իրական կամ որքանով է այն կարոևոր, այլ քննարկման թեմա է, բայց եթե դա այդքան էական հարց է դարձել ՀՀԿ–ի համար, ապա եկեք տեսնենք, թե ինչ կա չկա այդ մասով»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Տեխնիկական վրիպակներն» են, թերևս, պատճառը, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու իր թիմակիցները հիմա առերևույթ հանդես են գալիս «Երեք նախագահների եռանկյունուց դուրս» կարգախոսով, բայց իրականում պայքարում են բացառապես առաջին ու երկրորդ նախագահների, ինչպես նաև ԲՀԿ–ի ու ՀՅԴ–ի դեմ՝ «մոռանալով», իհարկե, որևէ թթու խոսք ասել Սերժ Սարգսյանի ու ՀՀԿ–ի մասին, այնինչ երեք նախագահների դեմ պայքարողը պետք է նախևառաջ քննադատության սլաքներն ուղղեր գործող նախագահի և հետո նոր միայն նախկինների դեմ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Երբ բնապահպանները հայտարարում էին, թե իրենց պայքարը քաղաքականացնել պետք չէ, պետք է լավ իմանային՝ երբ դու չես զբաղվում քաղաքականությամբ, ապա քաղաքականությունը կզբաղվի քեզանով։ Այնպես որ, մյուս անգամ արժե հաշվի առնել այս ամենը և թույլ չտալ, որպեսզի իշխանությունը «փիառվի», այլապես գործիք դառնալու հեռանկարն անխուսափելի կլինի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Բոլորն էլ տեսնում են, որ Սերժ Սարգսյանի պատկերացրած գործընկերային հարաբերությունները «հաճախորդային» բնույթի են։ Նախագահի համար բարոյական ուժ է համարվում ՕԵԿ–ը, իսկ նրա պատկերացրած քաղաքական գործչի օրինակելի կերպարները Արտաշես Գեղամյանն ու Վիկտոր Դալլաքյանն են։ Ելնելով այս ամենից՝ բնական է, որ նույնիսկ ՀՀԿ–ի ներսում գտնվող շատ–շատերը չեն ուզում այդ ուժի քաղաքական մենաշնորհի պահպանում»։

Գևորգ Դավթյան. «Երիտօլիգարխիան լայն ճակատով անցել է գրոհի: Նրանց ախորժակը մեծ է եւ նրանք չեն պատրաստվում բավարարվել քչով կամ նրանով, ինչ արդեն ունեն: Նրանք պատրաստվում են տիրել եւ իշխել ամենուր: Նրանք նպատակասլաց են եւ բոլոր առումներով վտանգավոր նորանկախ Հայաստանի համար»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայաստանում առկա սեփականության լեգիտիմության ու լեգալության խնդիրն անմիջականորեն առնչվում է նաև կուսակցական փողերի ծագմանն ու լեգիտիմությանը։ Նախընտրական այս փուլում քաղաքական ուժերի կողմից ծախսվում են միլիոնավոր դրամներ և նույնիսկ դոլարներ։ Հարց է առաջանում, թե որտեղի՞ց կուսակցություններին այդ փողը»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀԿ–ամերձ շրջանակները և «անկախ» լրատվամիջոցները հիմա պարապ չեն մնում։ Հենց Օսկանյանը խոսում է, սրանք անմիջապես պատվեր են ստանում և անցնում գործի։ Կարելի է ասել, որ Օսկանյանն արդեն իր «վկաներն» ունի, «վկաներ», ովքեր տիրոջը ծառայելու համար պատրաստ են ամեն ինչի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Խաչատուր Քոքոբելյանը հայտարարել է, որ վերջին երկու տարում հանրապետությունից դուրս չի եկել, հետևաբար չէր կարող Լոնդոնում փակ հանդիպում ունենալ։ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր ելքի ու մուտքի մասին որևէ բան դեռ չի ասել։ Մենք, բնականաբար, չենք հավատում «Ռեգնումի» տարածած լուրին և հավատում ենք, որ «ժառանգության» դեմ «սև» PR է իրականացվում ...»։

Արման Սահակյան. «Մենք գործ ունենք հերթական պատվիրված սոցհարցման հետ, որի նպատակը ընտրողների ուղեղների լվացումն է: Բայց ընտրակեղծարարները թերագնահատում են հայ ժողովրդին: Պարզապես չեն կարող հավատ ներշնչել այն հարցումները, որտեղ ՀՀԿ-ն ունի 39 տոկոս վարկանիշ, իսկ ՕԵԿ-ը` 7»։

Գևորգ Դավթյան. «Հայաստանցի ընտրողներն այս ուժի հետ կապված շատ կոնկրետ բան ունեն անելու՝ տեղը դնել և քաղաքական աղբանոց ուղարկել 15–ամյա փորձ ունեցող «քցողներին», որպեսզի ՕԵԿ–ի «հաջողություններից» ոգևորված նմանատիպ այլ ուժերը «հայրենասիրական քցողականությամբ» չզբաղվեն ու չձգտեն ախքության փոխանցիկ դրոշի ժառանգորդը դառնալ՝ Արթուր Բաղդասարյանի մարմնավորած քաղաքական, մարդկային ու էթիկական որակների և ուղենիշների հանգույն»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ընտրակեղծարարները պետք է լավ հասկանան, որ ծառերը հատելիս ճյուղերը թռնելու են, այսինքն՝ քաղաքական գործընթացների ցանկացած ելքի պարագայում իրենք հաստատ պատժվելու են թե՛ օրինականության պատրանք ստեղծելու և յուրայիններին «քցելու» շրջանակներում (2008–ից հետո իշխանությունը ցույց է տվել, որ «փուռն» է տալիս իրեն անվերապահորեն ծառայող շատ–շատերին), թե՛ առավելևս իշխանափոխության դեպքում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանի փոքրաթիվ կողմնակիցներն իրենց տանջում են՝ հասկանալու համար, թե իրականում ով է իրենց ընտրյալը, ապա ասեմ, որ դա անհույս գործ է։ Նա ո՛չ հայաստանամետ է, ո՛չ հայաստանատյաց, ո՛չ արևմտամետ է, ո՛չ ռուսամետ է, ո՛չ թուրքամետ է, ո՛չ էլ թուրքատյաց։ Նա Րաֆֆի Հովհաննիսյանն է։ Նրա հավատամքը օստապբենդերությունն է»։