Կարեն Հակոբջանյան. «Ի դեպ, Սերժ Սարգսյանը որևէ տեսակետ չի հայտնել «Հարսնաքարի» դեպքի կապակցությամբ։ Բոլորը խոսել են բացի իրենից և հայտնի չէ, թե նախագհն ինչ է ասել Հայրապետյանին։ Միգուցե նա գովե՞լ է թիկնապահների արարքն, իսկ Հայրապետյանին էլ հորդորել «շուխուռը» ցրելու համար մանդատը վա՞յր դնել՝ հետագայում նրան ավելի առաջ տանելու խոստմամբ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանն, անշուշտ, չէր ուզենա, որ այս պահին Ռուբեն Հայրապետյանը նման իրավիճակում հայտնվեր, բայց քանի որ եղածը եղել է, ուստի կիրառվում է «Խփիր յուրայիններիդ, որպեսզի օտարները վախենան» սկզբունքը։ Նպատակը պարզ է՝ «չերեզ» Ռուբեն Հայրապետյան քայլեր անել ԲՀԿ առաջնորդի դեմ»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Անկախ» լրատվամիջոցները մի կողմից խոսում են օլիգարխիայի դեմ պայքարից, բայց մյուս կողմից՝ պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին։ Դրանք նաև խոսում են «քաղաքացիական հասարակությունից», բայց միևնույն ժամանակ «ռասկրուտկա» անում «Պալաչին», ով, թերևս, «ամենաքաղաքացիականն» է Սերժ Սարգսյանի շրջապատը ներկայացնող մականունավորների և ամենամականունավորը Սերժին պաշտպանող բոլոր «քաղաքացիականների» մեջ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն է իշխանության ու կիսաքրեական բիզնեսի սերտաճման ջատագովն ու ճարտարապետը։ Ճիշտ է, նա այդ գործի պիոները չէ, բայց 1998–ի իշխանափոխությունից, իսկ ավելի ստույգ՝ 1999թ. հոկտեմբերի 27–ից հետո նա է ամբողջությամբ կուռացիա արել ու անում խոշոր կապիտալի ոլորտը (բացառությամբ՝ Գագիկ Ծառուկյանի, Հրանտ Վարդանյանի ու Խաչատուր Սուքիասյանի ղեկավարած համակարգերի) ու կիսակրիմինալ աշխարհը (Լևոն Սարգսյան, Մհեր Սեդրակյան և այլն)»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Բաղրամյան 26–ում որոշել են շոու սարքել, ապա այդ շոուն կարող է շուռ գալ իրենց դեմ։ Այնպես ինչպես Վահե Ավետյանի սպանության հետ կապված բողոքի երթի ժամանակ «Նեմե՛ց, մարդասպանը» վերափոխվեց «Սերժի՛կ, հեռացիրի», նույն ձևով Գագիկ Ծառուկյանին վնասելու նպատակ հետապնդող «Ո՛չ բարեգործական ավտոբուսներին» կոչը կարող է սահուն կերպով դառնալ «Ո՛չ 10 մարդու կյանքի գնով նախագահ դարձածին»»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀԿ ղեկավարի պատկերացրած «քաղաքացիական հասարակությունը» պետք է իրեն պահի Արտաշես Գեղամյանի պես, այսինքն՝ ընդդիմադիր հռետորաբանությամբ «քննադատի» նախագահին՝ հարձակվելով բոլոր նրանց դեմ, ովքեր կարող են խանգարել Սերժ Սարգսյանի իշխանության հավերժացմանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վահե Ավետյանին սպանել է այն համակարգը, որը Բաղրամյան 26–ում ձգտում են է՛լ ավելի կենտրոնացնել և այլասերել՝ թաքնվելով «Պայքարում ենք օլիգարխների դեմ» դեմագոգիկ լոզունգի տակ։ Եվ ուրեմն, սխալ ճանապարհով չգնալու համար՝ հարվածը պետք է ուղղել օլիգարխիկ բուրգի «ուղեղային կենտրոնի»՝ նախագահական նստավայրի կողմը։ Սարգսյանը շատ լավ զգում է, որ ի վերջո այդպես էլ լինելու է, և այդ իսկ պատճառով բետոնապատ արգելքներ է դրել նախագահական նստավայրի մոտքի մոտ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ոմանք գտնում են, թե Սերժ Սարգսյանը պարագլուխ չէ, այլ համակարգի մասնիկներից մեկը, ապա այդ դեպքում թող մեզանում առկա պետական կառավարման ձևը չբնութագրեն որպես քրեաօլիգարխիկ, քանզի քրեաօլիգարխիկ համակարգն իրենից ներկայացնում է սրածայր բուրգ՝ իր գագաթով, կառավարող նեղ թիմով ու «պեշկայի» ֆունկցիա կատարող կիսաքրեական և օդիոզ դեմքերով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հակաօլիգարխիկ պայքարի գլխավոր թիրախը պետք է լինի Սերժ Սարգսյանը և 2013–ը հարմար առիթ է օլիգարխիայի դեմ իրական հաղթանակ գրանցելու համար։ Ովքեր այս կոդով չեն փողոց դուրս գալիս կամ սոցցանցերում ակտիվություն ցուցաբերում՝ կամա թե ակամա խաղում են Սարգսյանի դաշտում ու յուրօրինակ «դհոլություն» անում»։

Վարչապետի կինն իր մեկնաբանություններով ցրեց մեր կասկածները՝ համոզելով, որ սեփական գիտելիքներով է գումար վաստակում և, փաստացի, պահում ավելի ցածր «կլասի» կրթություն ստացած իր ամուսնուն։ ՀՀԿ–ականների կանայք, պատահական զուգադիպությամբ, հաջողակ ձեռներեցներ կամ բարձրակարգ մասնագետներ են։ Օրինակ, մեկ այլ ՀՀԿ–ական Սամվել Ալեքսանյանի կինն էլ է ավելի շատ բանի տեր, քան իր պատգամավոր ամուսինը, ով բացառապես զբաղված է հանրապետականների գաղափարախոսության քարոզով։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ռուբեն Հայրապետյանի դիրքերի թուլացումը վերջնականապես թաղեց «Արամ Զավենիչ և ընկերներ» նախագիծը, քանզի «Հարսնաքարի» տերը հիմա ինքը «կռիշի» կարիք ունի և այլևս չի կարող «կռիշություն» անել Արամի ու Անդրանիկի համար։ Վերջիններիս մնում է միայն ապավինել անհատական ծրագրով հաճախորդություն անող Դավիթ Շահնազարյանի ունեցած կապերին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Արտաշես Գեղամյանն ու Արթուր Բաղդասարյանը վաղուց «խուրդվել» են, և Ս. Սարգսյանը ստիպված է ապավինել նեոգեղամյաններին, ովքեր իրենց նախորդներին զիջում են կատարողական վարպետությամբ, բայց իշխանությունն այլ ռեսուրս չունի և ստիպված է բավարարվել սրանցով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ընտրակեղծիքների նոր տեխնոլոգիան ներդնելով՝ Սերժ Սարգսյանը բոլորիս վերջնականապես համոզեց, որ միայն քարոզչության, ծրագրի, գաղափարի և ի վերջո քվեատուփի պարունակության վրա հույս դնելն անմեղսունակություն է, և միակ սահմանադրական ճանապարհը, որով հնարավոր են փոփոխություններ՝ հեղափոխությունն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մեր տնաբույծ նեոբոլշևիկները հիմա նույն մեթոդով են աշխատում և քարոզչամեքենան էլ նույն կերպ են աշխատեցնում, պարզապես ձևերն են տարբեր. գաղափարական կիրովներին փոխարինելու են եկել իրենց շեֆի պես անգաղափար ռուբենհայրապետյանները, իսկ մարտնչող զոմբի–կոմսոմոլները մեզանում այժմ ներկայացված են նախագահականի կրնկի տակ գործող «քաղաքացիական ակտիվիստի» տեսքով»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ինչո՞ւ «Ֆեյսբուքում», օրինակ, չի ստեղծվել «Պահանջում ենք պատժել ՀՀԿ–ի պայթած փուչիկների բոլոր մեղավորներին, ովքեր երիտասարդների տուժելու պատճառ դարձան» խումբ, և ինչո՞ւ այդ դեպքի շրջանակներում չի պահանջվել նախագահի մանդատից զրկել Սերժ Սարգսյանին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն ու Տիգրան Սարգսյանն ավելի մեծ հանրային վտանգավորություն են ներկայացնում, քան նրանց ենթակաները։ Այս զույգը Հայաստանը վերածել է մի մեծ «Հարսնաքարի», որտեղ ամեն օր անարդարություններ են տեղի ունենում։ Քանի–քանիսն արտագաղթեցին երկրում տիրող սարսափելի պայմաններից ու Վահեի պես սպանվեցին ռուսաստաններում կամ այլուր»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Վահեի սպանության ժամանակ Հայրապետյանը տեղում չի եղել, անձամբ չի մասնակցել երիտասարդ սպայի սպանությանը ու հաստատ չէր ուզենա նման պատմության մեջ ընկնել, ապա 2008թ. մարտի 1–ի դեպքերի ժամանակ Սերժ Սարգսյանը նույնպես անձամբ չէր մասնակցում սպանություններին, բայց գիտեր, որ հանուն իր նախագահ դառնալու բախում է տեղի ունենում և կարող են մարդիկ մեռնել։ Ասելս այն է, որ Ռուբենը համեմատաբար ավելի մաքուր ու բարոյական է, քան Սերժը և ծիծաղելի է վերջինիս «բարի թագավոր» սարքելը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխանական քարոզչամեքենան հիմա ջանք ու եռանդ չի խնայում Հայրապետյանին «փուռը» տալու գնով բարի Սերժ Սարգսյանին որպես չար օլիգարխների զոհ ներկայացնելու համար։ Սակայն պետք չէ մոռանալ, որ նա նախագահ է դարձել 10 զոհի գնով։ Այնպես որ մարդ սպանելը միակ միջոցն է, որի միջոցով իր ուզածին հասավ ՀՀԿ «ճկուն» առաջնորդը»։