Խե՜ղճ Սերժ, նա ուզում էր Սաշիկի հետ մեզ ասոցացնել ԵՄ–ի հետ, սակայն չար և մութ ուժերը թույլ չտվեցին։ Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ...

Բաղրամյան 26 հրավիրված են եղել ոչ բոլոր «անկախները», այսինքն՝ գեբելսյան քարոզչամեքենայում ոմանք հավասար են, իսկ մյուսները՝ ավելի՛ հավասար։

Երբ առիթ եղավ զրուցելու Սոս Սարգսյանի հետ՝ բավական անկեղծ զրուցի ընթացքում համարձակվեցի մեր ժամանակների մեծագույն արտիստին հարցնել, թե 1991 թվականին ինչպես համաձայնեց դառնալ ՀՅԴ-ի նախագահի թեկնածու:

Սերժ Սարգսյանը հասկանում է միայն ճնշման լեզուն։ Նա պարզապես սարսափում է Ազատության հրապարակից, եթե, իհարկե, այնտեղ ոչ թե թատրոն կամ քաղաքական շոու է կազմակերպվում, այլ իրական խնդիրների մասին հնչեցվում։

Վահան Հովհաննիսյանն էլ, Արթուրի պես և դաշնակցական վերնախավի ծափահարությունների ներքո, «քցում» է ՀՅԴ ընտրազանգվածին, քանզի միանում է տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության ռահվիրաներին։

«Եթե կա Բենթլի Սամո, տերտերական սուտի բարեպաշտ վարչապետ, որոնք օֆշորներում են ֆռֆռում ու մեռոլոցը սարքել են ազգի «հարատեւման» բանաձեւ, էլ ով է հավատում եկեղեցուն»։

«Արևմտամետների» համար մինչև սեպտեմբերի 3–ը ամեն ինչ այնքան լավ էր ստացվում։ Նրանք ընդդիմադիր դիրքերից աջակցում էին Սերժ Սարգսյանին ու ձեռքի հետ լուծում սեփական սոցիալ–տնտեսական խնդիրները։

Սեպտեմբերի 3–ին պարզ դարձավ, որ Սերժի «ռուսամետ» և «արևմտամետ» թիմակիցներն իրականում Մաքսային միության ռահվիրաներ են՝ «վկաներ», քանզի առաջիններն ինքամոռաց ողջունում են ՀՀԿ ղեկավարի որոշումը, իսկ երկրորդները ծպտուն չեն հանում նրա դեմ։

«Սերժ Սարգսյանն ապահարզան է տանում Մոսկվա»,– սեպտեմբերի 3–ից առաջ գրում էր «անկախ» մամուլի կարկառուն ներկայացուցիչ «Lragir.am»–ի խմբագիրը։ Թե ինչպիսին էր այդ ապահարզանը, բոլորս տեսանք։

ՀՀ փաստաբանների պալատի նախագահի ընտրություններն անցան նախագահական ընտրությունների «ոգով»:

Սերժ Սարգսյանի քարոզչական թիմն առաջնորդվում է Արտաշես Գեղամյանի՝ տարիներ առաջ ներկայացրած բանաձևով՝ ում անունը Սերժի հետ կապվի, անմիջապես վարկաբեկվում է։

Մեկնարկում է ՀՅԴ վերնախավ–Սերժ Սարգսյան կոմերցիոն հարաբերությունների հերթական փուլը։ Արժե՞ր արդյոք 120 տարի գործել, վերջում ադրբեջանական կոմսոմոլի դպրոցն անցածի տակ հայտնվելու և ճիգերի գործադրման արդյունքում ինքնաոչնչացվելու նպատակով։

Ըստ «անկախ» մամուլի՝ Սերժ Սարգսյանը մեզ չտարավ դեպի լուսավոր Եվրոպա, քանզի նրան ճնշեցին և նավսեցին։ Ճնշողը Ռուսաստանն էր, իսկ նավսողը՝ ՀԱԿ–ը, ԲՀԿ–ն ու բոլոր օլիգարխները (այսինքն՝ ստացվում է, որ Սերժն օլիգարխ չէ և զուտ աշխատավարձի հույսին է. քոռանամ ես)։

Հարց է, թե ով ում պետք է դատի տա ԵՄ ասոցացումից հրաժարվելու համար։ Ֆյուլեն Սերժի՞ն, թե՞ մենք Ֆյուլեին ու Սերժին։ Իսկ այն որ Սերժը «քցել» է Շտեֆանին, դա արդեն երկու «քցողների» ներքին խնդիրն է։

Ինչպիսին իշխանությունն է, այնպիսին էլ եթերն է, նույն «արժեհամակարգի» կրողներն են, եւ ինչ-որ դրական բան հնարավոր չէ սպասել հեռուստաեթերից ընդհանրապես, Հանրայինից՝ մասնավորապես:

Դե եթե Տիգրան Սարգսյանն ավելի շուտ «տիրացու» է, մեռելոցների փորձագետ, կեղծ բարեպաշտ և հաստիքային փարիսեցի, քան վարչապետ ղեկավար, ապա գլխավոր դատախազին միայն խոստովանահոր կարգավիճակը կսազեր։

Սերժ Սարգսյանի բոլոր վստահեցումներն ու խոստումները եղել են սուտ ու կեղծ, ինչպես «հին, բարի ժամանակներում»:

«Ծովից ծով Հայաստան» պահանջողներն ու «Լճից լիճ Հայաստանի» տեսլականով ապրողները կոնսենսուսի են եկել Սերժ Սարգսյանի հարցում։