Իշխանությունները շատ «նագլի» են։ Հա՛մ «սխրանքի» են մղում իրենց հաճախորդներին, հա՛մ «էս գլխից» նրանց «պայթացնում» են և «նավսում» գործը։

Ամիրխանյանը վաղը դահլիճը լցնելու է իր երկրպագուներով, որոնք լռեցնելու են ընդդիմադիրներին, այս ամենից կարելի է ենթադրել, որ միության նախագահի փոփոխություն չի լինելու: Այսինքն՝ կրկին տոկոս է «խփվելու»։

ՀՀԿ–ական Աշոտ Աղաբաբյանը Ղարաբաղը տեսնում է Ռուսաստանի կազմի մեջ, որպեսզի Հայաստանը Ռուսաստանի հետ սահման ունենա։

Սերժի առաջարկած «Գուբերնիա՝ իշխանության պահպանման դիմաց» ծրագիրը Կրեմլին չի հետաքրքրում։

Չե՞ք հավատում։ Հարցրե՛ք Չաուշեսկուից, Մուբարաքից, Քադաֆիից ու այլ «անփոխարինելիներից»։

Որքան էլ Շահնազարյանը ջանք ու եռանդ չխնայի Սերժ Սարգսյանին ծառայելու և ԲՀԿ–ի ու ՀԱԿ–ի դեմ գեղամյանություն անելու գործում, միևնույն է ՀՀԿ ղեկավարը նրան մի քանի «զրո» պակաս է տալու։

Հիմա ճիշտ ժամանակն է ամբողջությամբ տաքանալ և նետվել «ինտելեկտուալի» ապարանքները։ Սերժ Սարգսյանի մոտ հաճախորդների տեղերը միշտ էլ անսահմանափակ են եղել։

Թե ինչով է ավարտվելու Սարգսյանի այս մի «ճկուն» քայլը, հեշտությամբ կարելի է գլխի ընկնել։ Հատկապես եթե հաշվի առնենք, թե ինչով ավարտվեցին նրա մյուս նախաձեռնությունները։

Վարչապետը պաշտոնապես ընդունեց, որ պետական գնումների ոլորտում գրեթե 100 տոկոսով «դվիժենի» են անում իր մերձավորները։ Ի՞նչ է սա, եթե ոչ ինքնախոստովանական ցուցմունք։

Ղարաբաղը բանակցային սեղան վերադարձնելու մասին պոպուլիստական հայտարարություններ անող Սարգսյանը ոչ միայն դա չի ապահովում, այլ նաև Հայաստա՛նն է դուրս բերում բանակցային գործընթացից՝ Գյուլիստանի ճամփան բռնելով։

Ռոբերտ Քոչարյանը սխալվեց Սերժ Սարգսյանի հարցում, և ահա թե ինչու։

Աշունը բավական թեժ է ստացվում Տիգրան Սարգսյանի համար։ Նա հա՛մ կարողանում է աշխարհաքաղաքական սալտոներ տալ, հա՛մ «ատկատահան» անել բյուջեն, հա՛մ իր սիրած հին մեթոդներով փողեր լվանալ։

Իրենք էլ երևի լավ գիտեն իրենց ղեկավարած պետության հալը ու դրա համար էլ հիշել են Գյուլիստանը։

Ինչպես նման դեպքերում շատ դիպուկ արտահայտվում է Սերժ Սարգսյանը` պետք է «գլխից բռնել մեծերին», իսկ «գլխից բռնելու» մշակույթը, ինչպես հայտնի է` քաղաքականությունն է։

ԱԽՔ–ին տվյալ դեպքում վերապահված է թնդանոթի մսի և «խուրդվող» մատերիալի ֆունկցիան։

Զորիի նամակում գրվածը Սերժ Սարգսյանի հերթական «նախաձեռնողականությունն» է, որի շրջանակներում Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացից դուրս է թողնվում Հայաստանը։

ՀԳՄ նախագահի ընտրությունները հիշեցնում են երկրի նախագահական ընտրությունները. երկուսի դեպքում էլ նախընտրական շրջանում ակնհայտ էին թույլ տրված խախտումները եւ «հիմնական թեկնածուի» գործողությունների դեմ բողոքող մրցակից «ֆեյք» թեկնածուների կեղծ աղաղակները:

Սերժ Սարգսյանի «ֆուտբոլային» և «արևմտամետ» փուլերում Զորի Գայկովիչի բիզնեսը մի քիչ տուժեց, քանզի հնարավոր չէր միաժամանակ գովերգել հայ–թուրքական տխրահռչակ արձանագրությունները և պանթուրքիզմից խոսելով փող աշխատել։