Ինչո՞ւ հանկարծ երկիրը լքեց մոտ 300 հազար մարդ, երբ այն վեց տարի ղեկավարում եւ որոշումներ է ընդունում անսահման բարի, գիտուն եւ կամեցող մարդը:

Էձիկն իր մաքսիմում հնարավորությունները ցույց է տվել Ցյուրիխում, երբ փակվել էր հյուրանոցի սենյակում և չէր ուզում մասնակցել հայ–թուրքական արձանագրությունների ստորագրմանը։ Եվ միայն Սերժ Սարգսյանի ու Հիլարի Քլինթոնի ճնշումներից հետո նա թթված դեմքով ստորագրեց։

ՀՀԿ ղեկավարը դրսում ռուսամետ է ներկայանում, իսկ ներսում՝ ծպտյալ արևմտամետ, ով կրակն է ընկել իր քաղաքական ընդդիմախոսների ձեռքն ու ստիպված մտել ՄՄ։

Իրականում ո՞վ է բորենին, հը՞, պարո՛ն ՍԴ նախագահ: Բորենին է ընկած լեշը կրծում այնպես, ինչպես աղքատների հաշվին հարստանում են իշխանական վերնախավի կարկառուն դեմքերը։

300 հազար մարդու արտագաղթող դարձնելու գնով իշխանությունը մի 300 լրագրող, փորձագետ, «ընդդիմադիր», «քաղաքացիական» ու «ակԾիվիստ» է կերակրում և փորձում տեղեկատվական դաշտը լցնել աղբով։

Oրը խորհրդանշական է այն առումով, որ կրկին հիշեցնում է Սերժ Սարգսյանի կողմից արտաքին ճակատում արդեն վեց տարի իրականացվող «ֆուտբոլային» եւ «նախաձեռնողական» քաղաքականությունը:

Հնարավոր են բախումնային ու թավշյա (անցնցում) փոփոխությունների տարբերակներ։

Հայաստանի իշխանությունը համառորեն փորձում է ապացուցել, որ նույն գետն անընդհատ կարելի է մտնել՝ չհասկանալով, որ ոչ միայն ջուրը հոսող է, այլև գետը վաղուց առաջվանը չի: Վտանգավոր մոլորություն:

Սարգսյանը սեփական վիճվարչությո՞ւնն ունի, որ այդ կառույցին հղում անելով՝ հայտարարում է, թե արտագաղթի տեմպերը կրճատվել են։

Հաճախորդներին պետք է, որ այս աշունը հերթականը լինի, որպեսզի իրենք արտահերթ պատվերներ ստանեն Բաղրամյան 26–ից։ Բայց դե, այդ տիպի մարդկանց լսողն ո՞վ է...

Չի՛ կարելի լինել նախանձ, չար և տգետ։ «Սաքուլիկների» հաղթարշավին պետք է հետևել բարությամբ լցված (կամ նվազագույնը՝ բարի նախանձով) և բարձր գիտակցությամբ։

Թուրքիան լեգիտիմ հնարավորություն է ստանում կապել հայ–թուրքական գործընթացը հայ–ադրբեջանականի հետ և Ղարաբաղի հարցում դառնալ ակտիվ ու կողմնակալ լոբբիստ։

Վիճակագրական վարչության կայքում ներկայացված են տվյալներ առ այն, որ Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիներին 212 500 քաղաքացի հեռացել է Հայաստանից ու հետ չի վերադարձել: Այդ տվյալները հակասում են նրա ներկայացրած պատկերին։

Էդվարդ Նալբանդյանը գնալու է Թուրքիա: Թերևս, տեղում ծանոթանալու համար ռասիզմի դրսևորումներին։ Հետեւաբար, ենթադրվում է «թշերի քաշքշման» նոր փուլի սկիզբ:

Ամենայն վճռականությամբ հայտարարում են մեկ բան ու կարճ ժամանակ անց, իրենք իրենց հերքելով, նույն հաստատակամությամբ լրիվ հակառակն են պնդում:

Կարող են մարտահրավեր ուղարկել «զոհված ազատամարտիկի» կարգավիճակով պատգամավոր դարձած գեներալներին, ֆեյսբուքյան «գրոհայիններին» ու ծաղկաձորներում ադրբեջանցի դիվերսանտների դեմ կատաղի մարտեր մղող «բազեականներին»։

Իսկ դուք ասում եք, թե իշխանությունները երկրի առջեւ ծառացած մարտահրավերները հաշվի չեն առնում, կամ չեն կարողանում դիմագրավել այդ մարտահրավերներին:

Օրերս պարզվեց, որ պաշտոնական տեսակետն արտագաղթի պատճառների մասին փոխվել է։ Հայտարարվեց, որ պատճառը ոչ թե գաղջ մթնոլորտն է, այլ Սփյուռքն ու չավարտված պատերազմը, այն է՝ Ղարաբաղի հարցը։