ԵՏՄ–ին Հայաստանի անդամակցության հարցը ձգձգվում է Մոսկվայի ու Բաքվի պատճառով, ավելի ճիշտ՝ այն պատճառով, որ Բաքուն Մոսկվայից չի կարողանում ստանալ պատերազմով Ղարաբաղի հարցը լուծելու «դաբրոն», իսկ Մոսկվան էլ չի կարողանում Բաքվին համոզել վերացական խոստումներով։

Քարոզչամեքենայի պտուտակի դեր կատարող հաճախորդներն ու ակտիվիստներն էլ կադրից դուրս մնացին, ինչքան էլ իրենց ճղեցին։

Եթե առաջնորդվենք Ֆրոմի տեսությամբ, ապա կստացվի, որ Հայաստանի քաղաքացիների զգալի մասն այսօր դժգոհ չլինելու համար ժամանակին ինչ–որ բան չի արել։

«Վերջի բոլշևիկը» խնդիր է դրել սեփականության ու կանխիկ գումարի առավելագույն կենտրոնացում ապահովել։ Իսկ դա չի կարող առանց ցնցումների տեղի ունենալ։

Պատկերացրեք, մարդը վարչապետական աթոռից տեղափոխվել է նախագահական աթոռին, հետո նախագահական երկրորդ ժամկետն է սկսվել ու մնացել է նույն աթոռին, եւ այս երկար ու ձիգ յոթ տարիների ընթացքում այնպես է «զբաղվել» կոնդեցիների խնդրով, որ թաղամասի բնակիչների մի մասը չկա։

եթե փորձի ու գիտելիքի տակ հասկացվում է Տիգրան Սարգսյանի՝ օֆշորներում արագ կողմնորոշվելու հատկանիշները, ապա Օբաման լուրջ խնդիրներ կարող է ունենալ ամերիկյան հարկատուների հետ, բայց դա արդեն մեզ չի վերաբերում։

«Ոչինչ չեմ լսում, ոչինչ չեմ տեսնում». բուդդիզմից եկած իմաստուն երեք կապիկների (երրորդը՝ ոչ մեկին չեմ ասի) հետ ասոցացվող արտահայտություն։ Մեզանում այս սկզբունքը (իհարկե խեղաթյուրված ձևով) արդեն 6 տարի գործում է՝ թողնելով իր խիստ բացասական հետևանքները։

Սերժ Սարգսյանը շարունակում է հավատարիմ մնալ իր ոճին։ Նա հրապարակավ աջակցություն է հայտնում վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանին, բայց «1in.am»–ի միջոցով «տակից» հակաքարոզչություն տանում նրա դեմ։

Կարելի է կարծել, որ Սպիտակ տանը համացանց չեն մտնում, կամ էլ այստեղ դեսպան չունեն, որ մի երկու բան ասած լինի և Օբամային անհարմար դրության մեջ չդնի:

Եթե կյանքդ ապրել ես բացառապես ամեն ինչ լվալու սկզբունքով (փող, մարդկանց ուղեղներ, կովերի պտուկներ ...), հաջորդ կյանքում լինելու ես բիոզուգարան, հնարավոր է՝ չաշխատող։

Սերժ Սարգսյանի ու իր «արևմտամետ» հաճախորդների ջանքերով Հայաստանը հայտնվել է Կրեմլի պատերի տակ, սակայն «մաքսայնացման» թեմայով աղմուկը հենց այդ շրջանակներից է գալիս։

Սարգսյանը քծնում է Պուտինին՝ համոզված լինելով, որ դա կգնահատվի և իրեն կմնա միայն Հայաստանում տարբեր հնարամտությունների օգնությամբ փող աշխատելու «ծանր» բեռը։

Սերժի ներդրումը հայ–ամերիկյան հարաբերությունների փչացման գործում նաև իր «արևմտամետ» հաճախորդների միջոցով է կատարվում։ Դա տեղի է ունենում «ռուսամետ» Գեղամյանի դհոլային համազարկի ներքո։

Պակաս հետաքրքիր չէ նաեւ իմանալ վերջին օրերին «պատրոնդաշին» կապած եւ Ֆեյսբուքյան «ռազմաճակատում» հերոսական հայտարարություններ արած քաղգործիչների պահվածքի մասին։

Գործող իշխանությունն առաջարկում է սահմանադրական փոփոխություններ։ «Փոփոխություն» բառն այս պարագայում պարզապես ձեռառնոցի է։ Իրականում փորձ է արվում վերարտադրվել։

Ամռան շոգին Սերժ Սարգսյանը բոլորին ներքաշել է գուշակությունների ոլորտ, իսկ ինքը «բազմանշանակ» ու «խորիմաստ» լռում է: Ախր որ իմանա՝ ինչ ասի, կասի, բայց որ չգիտի, թե ինչ ասի, ի՞նչ ասի։

Որքան հաճախորդ, այնքան «հայրենասերների» տեսակ։ Ձևական առումով տարբեր են նրանք, բայց ունեն մեկ ընդհանրություն՝ ծառայում են օրվա իշխանությանը։ Նրանց գինը մի զրո ավել, կամ մի զրո պակաս է, բայց միևնույն է զրոն ընդհանուր է բոլորի համար։

Սերժը մտածում էր, որ եթե Զորի Գայկովիչի միջոցով Պուտինին քծնի, Գեղամյանի միջոցով կատարի ռուսների պատվերները և ինքն էլ հայտարարի, որ Ղարաբաղը մեր պատկերացումներում Հայաստանի հետ չէ, ապա բոլոր հարցերը կլուծվեն և իրեն կմնա միայն փող աշխատելու հաճույքը։