Սերժ Սարգսյանը պատվիրում է հայհոյել իրեն, որպեսզի կարողանա ժողովրդի վրա «տուլիտ» անել իր ժամկետանցներին ու հնարավորինս երկարաձգել գաղջ մթնոլորտը։

Սերժ Սարգսյանի սիրելի կադր դառնալու համար կարևոր նախապայման է ՀՀ նախկին նախագահների հետ կամուրջներն այրելն ու նրանց դեմ կռիվ տալը, ինչպես նաև Գագիկ Ծառուկյանի դեմ օգտագործվելու պատրաստակամություն հայտնելը։

«Վերջի բոլշևիկը» կարող է հետաձգել անհետաձգելին, բայց չի կարող կանխել այն։

«Բարո՜վ եկար, սիրո՛ւն կռունկ» երգելով եւ կիթառ նվագելով հազիվ թե կարողանա «աչքը մտնել» ամերիկահայերի այն հատվածի, որը հենց ի՛ր կամ նաեւ իր պատճառով է հայտնվել «Հայկական աշխարհում»:

Շատ խորհրդանշական է, որ Սերժի բիզնես գործընկերներից մեկը երկրի թիվ մեկ հարկադիր կատարողն է։ Սերժը հարկադիր տեռորով է զբաղված, և էլ ով, եթե ոչ հարկադիր կատարողը պետք է նրա գլխավոր հենարանը դառնար փող հավաքելու գործում։

Վախենալով իրական սեփական դեմքից՝ «պացիենտը» ձգտում է շրջապատված լինել իր նմաններով, որոշակի լծակների առկայության դեպքում ուրիշներին դարձնել իր տեսակը։ Հաճախորդացնել, մի խոսքով։

«Ահա՛ Հայաստանը ձեր ոտքի տակ, արե՛ք այդ երկրի հետ ինչ ուզում եք, իսկ ես էլ իմ հերթին ձեզ համար կանեմ ինչ ուզում եք ու դեռ մի բան էլ ավելին, միայն թե փող տվեք ու ինձ պահեք որպես ձեր գուբերնատոր»։

Օսիպյանի դեմ քրգործ հարուցելն ընդամենը ցույց է տալիս, որ իշխանական բուրգի ներսում հավասարների ու ավելի հավասարների միջև խոր անհավասարություն կա։

Սերժն այնքան է ընդունում Գեղամյանին, որ նրան ներքին կյանքում անողաքաբար օգտագործելուց հետո հանել է նաև արտաքին ասպարեզ։

Իշխանությունը գլուխ էր գովում, թե բիոզուգարանների առկայությունը կնպաստի երկրում զբոսաշրջության զարգացմանը: Կարծես զբոսաշրջիկները, բիոզուգարանների առկայության մասին լուրն առնելուն պես, գլխապատառ ներտվելու էին մեզ մոտ՝ բիոզուգարանում «բարեշրջվելու»։

Արդեն տաս օր է՝ մամուլը խանդավառված ծամծմում է Էջմիածնում ապրող հայտնի գեներալների հարազատների եւ «անհայտ անձանց» միջեւ տեղի ունեցած վիճաբանությունը:

Սերժ Սարգսյանը ստորագրեց իր ու իր շրջապատի համար էժան ու երկար փողեր ապահովելու մասին «օրենքը»:

Եվրաասոցացման գինը շատ թանկ նստեց մեզ վրա։ Սակայն դրա մեղավորը ոչ թե Մոսկվան է, Վաշինգտոնը կամ Բրյուսելը, այլ Սերժ Սարգսյանն ու հայ ժողովուրդը։

«Հակաօլիգարխիկ պայքար»–ի տակ Սերժը նկատի ունի այն, որ ինքը դառնում է թիվ մեկ և միակ օլիգարխը։

«Ոմանց դեսպան են ուղարկում, որովհետև նրանք հարկավոր են արտասահմանում, մյուսներին՝ որովհետև նրանք պետք չեն տանը»։

Ակնհայտ անօրինականություն թույլ տված անձին Սերժ Սարգսյանն իր հրամանով երկրից «թռնելու» արտոնություն է տալիս: Թեև մյուս կողմից էլ բոլորս գիտենք, որ Տիգրան Սարգսյանը գործում էր Սերժ Սարգսյանի ցուցմամբ կամ հավանությամբ։

Սարգսյանն իր վարած քաղաքականության արդյունքում գրեթե միայնակ է մնացել, ինչպես նաև զրկվել է քաղաքական ռեսուրսների մեծ մասից:

Հետաքրքիր է՝ ի՞նչ կասեին նրանք, երբ իրենց մաշկի վրա զգային Հայաստանի՛ գործող իշխանության «կծածները»: