Հաճախորդությունը և բարոյականությունն անհամատեղելի են, որքան էլ որ հաճախորդը փորձի իր անբարոյականությունը քողածածկել «հայրենասիրական» կամ նմանատիպ այլ հռետորաբանության տակ։
Երբ հաճախորդն սկսում է իր էժանագին քայլերին տալ բարոյական տեսք ու հիմնավորել, որ թքածը լիզում և վաճառվում է «հանուն հայրենիքի», ապա դա ընդամենը «ատմազկա» է։
Հաճախորդությունը «հայրենասիրությամբ» արդարացնելը նույնն է, ինչ «փողոցային թիթեռնիկը» փորձի արդարանալ, թե բա՝ սոցիալապես ծանր վիճակում է գտնվում, և փողով տրվում է հանուն ընտանիքի։
Եվ այսպես, «հայրենասիրությունը» ոչ միայն սրիկաների, այլ նաև հաճախորդների վերջին հանգրվանն է դառնում։
Որքան էլ հաճախորդը բացահայտված պոռնիկի պես սկսի ճվճվալ ու ագրեսիվորեն արդարացնել իր մարմնավաճառությունը և մեղադրել նրանց, ովքեր իր նման մարմնավաճառ չեն, միևնույն է, ամեն ինչ տեսանելի է։ Հանրությունը շատ արագ կարողանում է թացը չորից տարբերել և իր գնահատականը տալ։
Պոռնիկը մնում է պոռնիկ, լինի դա քաղաքական կամ այլ բնույթի։
Արդյոք բարոյակա՞ն է հաճախորդը
Քաղաքական հաճախորդը բարոյական լինել չի կարող։
Հաճախորդությունը և բարոյականությունն անհամատեղելի են, որքան էլ որ հաճախորդը փորձի իր անբարոյականությունը քողածածկել «հայրենասիրական» կամ նմանատիպ այլ հռետորաբանության տակ։
Երբ հաճախորդն սկսում է իր էժանագին քայլերին տալ բարոյական տեսք ու հիմնավորել, որ թքածը լիզում և վաճառվում է «հանուն հայրենիքի», ապա դա ընդամենը «ատմազկա» է։
Հաճախորդությունը «հայրենասիրությամբ» արդարացնելը նույնն է, ինչ «փողոցային թիթեռնիկը» փորձի արդարանալ, թե բա՝ սոցիալապես ծանր վիճակում է գտնվում, և փողով տրվում է հանուն ընտանիքի։
Եվ այսպես, «հայրենասիրությունը» ոչ միայն սրիկաների, այլ նաև հաճախորդների վերջին հանգրվանն է դառնում։
Որքան էլ հաճախորդը բացահայտված պոռնիկի պես սկսի ճվճվալ ու ագրեսիվորեն արդարացնել իր մարմնավաճառությունը և մեղադրել նրանց, ովքեր իր նման մարմնավաճառ չեն, միևնույն է, ամեն ինչ տեսանելի է։ Հանրությունը շատ արագ կարողանում է թացը չորից տարբերել և իր գնահատականը տալ։
Պոռնիկը մնում է պոռնիկ, լինի դա քաղաքական կամ այլ բնույթի։
Սամվել Խաչագողյան