ՀՀ վարչաապետի պաշտոնն զբաղեցնող Նիկոլ Փաշինյանը, փաստորեն, այնքան ազատ ժամանակ ունի, որ արդեն մի երկու օր է՝ զանգում է տարբեր բաժանորդ-քաղաքացիների, հետաքրքրվում՝ ինչ կա-չկա, ոնց են, ոնց չեն։

Առավել շոշափելի ու ցավոտ հարցերը հենց սոցիալական ու տնտեսական են լինելու:

Կորոնավիրուսը սրբում է ամբոխին, փչացնում պոպուլիստ և ապաշնորհ ղեկավարներին։

ԱԺ-կառավարություն հարցուպատասխանի ժամանակ Փաշինյանի նյարդերը տեղի տվեցին:

Ուզում եք՝ բզկտեք ինձ քոռ կորոնա-դանակով, միևնույն է, չեմ հասկանում ԱԴ պայմաններում տնից ելնելիս ձեռագիր «ձևաթուղթ» լրացնելու իմաստը:

Նիկոլ Փաշինյանը դեռ վարչապետ է։ Նա դեռ չի ծլկել դեպքի վայրից ու դեռ չի անցել ընդհատակ...

«Կորոնավիրուսային իրավիճակի զարգացմանը» նվիրված իր ուղերձում վարչա(հրամայա)պետ Փաշինյանը ոտով-գլխով մտել էր «ազգի պապայի» դերի մեջ։

Իզուր չեն ասում, որ շատ մի պախարակիր, կարող է քո դեմն էլ գալ:

«Թավշյա» վարչախմբի կենսափիլիսոփայությունը` «դրսում` խաղաղության աղավնի, ներսում` պատերազմի մրրկահավ», մնում է ուժի մեջ։

Փաշինյանի իշխանությունը գերազանցապես ցուցադրականության, ձևի, շոուների ու տեսարանների վրա է խարսխված։

Աննա Հակոբյանի հակակորոնավիրուսային բուկլետներն էլ չծառայեցին իրենց նպատակին, էլի։

«Տնտեսական հեղափոխության» նիկոլական փիլիսոփայության հիմքում ավերածությունն է՝ մահը։ Նիկոլենք վիրուսի ծառաներն են։  

Շնաբարո դուրսպրծուկների վերջին հանգրվանը կորոնավիրուսային արտակարգ դրությունն է։

Համահասարակական համախմբմամբ այս վարակի փորձությունը հաղթահարելուց հետո, անկասկած, առաջ է գալու այս իշխանության քաղաքական պատասխանատվության հարցը:

Երեք տարի, եթե անզգուշությամբ մեկ մարդու մահ է որևէ մեկը պատճառել: Իսկ վարակելու համար 5 տարի՞:

Այսպե՛ս են փորձում «կարգի հրավիրել» ի վերուստ սահմանված խաղի կանոններին չենթարկվող փաստաբաններին։

Պարզ է, թե օտարասուն ուժերն ինչու են թիրախավորել Հայոց Եկեղեցին:

Պարզվում է` կորոնավիրո՛ւսն է անհայտ կորած կախարդական փայտիկը։