Նիկոլին հանձնենք, որ պատերազմ չլինի, որ հող չկորցնենք, որ պետություն չկորցնենք։

Նիկոլն ուզում է ասել, որ ինքը Հիսուսից էլ առաջ է անցել, քանզի վերջինս միայն մեկ անգամ է մահացել ու հարություն առել, իսկ ահա ինքը՝ մի քանի անգամ։

Մակրոնն ու Միշելը, սրտաճմլիկ տեքստեր արտասանելով՝ Արցախը հանձնեցին։ Հիմա նույնն անում են Հայաստանի հետ՝ ձգտելով այն վերածել երկրորդ Ուկրաինայի։

Սրանք բոլորը դրսի «կալպակի» տակ աշխատողներ են՝ 5–րդ շարասյան ներկայացուցիչներ։ Սրանց բոլորին պետք է համարել անվավեր ու ձևավորել իրական քաղաքացիական հասարակություն։ Նիկոլին ռադ անելուց հետո, իհարկե։

Նիկոլ Փաշինյանի օրոք ֆուտբոլային համակարգում թալանն ու անգրագիտությունը միախառնվել են։ Թուրքամետ ու ադրբեջանամետ Արմեն Մելիքբեկյանն ու Արմեն Նիկողոսյանը, ովքեր Նիկոլի դրածոներն են, Ֆուտբոլի ֆեդերացիան վերածել են սեփական դուքյանի կամ տնամերձ բոստանի։

Հայաստանն իր փայ Գամսախուրդիայի, Սահակաշվիլու և Էլչիբեյի խառնուրդն ունեցավ՝ ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի։ Վերջինս գերազանցեց բոլոր այդ ձախողակներին իր հակապետական քայլերով։

Ոչ մի կերպ չեն համաձայնում Արևմուտքի ձեռքում Վրաստանը դարձնել մանրադրամ՝ ընդդեմ Ռուսաստանի։

Նիկոլ Փաշինյանն ընտրել է դիլիմ–դիլիմ տարածքները հանձնելու մարտավարությունը։ Տավուշում նա կրկին պատերազմ ու վախ էր վաճառում։

Փաշինյանը հետ է կանգնում սահմանադրական փոփոխությունների գաղափարից: Համենայնդեպս ինտենսիվ աշխատանք այս ուղղությամբ չկա: Պատճառն ակնհյատ է՝ վախ:

Նիկոլն, ինչպես Մակրոնը ծառայում են գլոբալ շահերին՝ սեփական պետության ու ժողովուրդների հաշվին: Տարբերությունն այն է, որ ֆրանսիացիներին ցեղասպանություն, իսկ Ֆրանսիային վերացում չի սպառնում:

Հայ-ռուսական հարաբերությունների փչացումը, ավելի ճիշտ՝ թշնամացումը ձեռնտու է Թուրքիային ու Ադրբեջանին: Մինչև հիմա նրանք օգտվում են Նիկոլի հակառուսական քաղաքականությունից:

Նիկոլն ուզում է Հայաստանը երկրորդ Ուկրաինա դարձնել: Այդպիսին է նրա դրսի տերերի ուզածը: Այդ ամենի շահառուն առաջին հերթին Թուրքիան ու Ադրբեջանն են լինելու: Նիկոլը գիտի այդ մասին, բայց գնում է ա՛յդ ճանապարհով:

Առանց ՀՀ իշխանությունների և անձամբ Նիկոլ Փաշինյանի գիտության ու «կոռուպցիոն ռիսկերի» վրա աչք փակելու հնարավոր չէ Հայաստանից անակցիզ ապրանք, տվյալ դեպքում՝ ծխախոտ դուրս բերել։

Հայաստանը Նիկոլ Փաշինյանի ձեռքերով դարձնում են երկրորդ Ուկրաինա Արևմուտքի համար։ Այսինքն՝ դարձնում են թնդանոթի միս կամ մանրադրամ։

Arabat-ն ու Նիկոլ Փաշինյանը Պրահայում ծախել են Արցախը՝ այն հանցավոր կերպով համարելով Ադրբեջանի մաս: Մնացած խոսակցությունները էժանագին «կրուտիտներ» են՝ նախատեսված դեբիլների համար և ի օգուտ մեր թշնամիների:

Հպարտ քաղաքացին պիտի իմանա, որ իրեն թալանում է Նիկոլը, Ավինյան Տիգրանը, էն դեմագոգ Սուրեն Գրիգորյանը, բայց պակաս հայհոյանքի արժանի չէ նաև Արամ Սարգսյանը, ով հավասարապես կիսում է թալանի պատասխանատվությունը։

ՔՊԿ–ն հաղթահարել է իր աղքատությունը սեփական գրպանում, իսկ հպարտ պողոսներին առաջարկում է մուծվել ու մոխիր լցնել սեփական գլխին։ Պողոսները կուլ կտա՞ն այս ամենը։

Վրաստանը հրաժարվում է զոհաբերվել, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը կողմ է Հայաստանի զոհաբերմանը։ Ինքն արդեն իրեն տեսնում է Տիխանովսկայայի կամ Նավալնու կնոջ կարգավիճակում։