Եթե Նիկոլը գնաց մեր պետականության հիմքերը քայքայող սահմանադրական հանրաքվեի, ապա այն պետք է վերածել նրան անվստահություն հայտնելու գործընթացի:

Նիկոլն իր քայլերը քողածածկում է «խաղաղության խաչմերուկ» կոչվող բլեֆի տակ, բայց իրականում իր իշխանության ու իր անձնական անվտանգության երաշխավորությունն է ակնկալում Թուրքիայից ու Ադրբեջանից: Բնականաբար՝ Հայաստանի շահերի հաշվին:

Նիկոլն այնպես է փչացրել իր հարաբերությունները մեր բնական դաշնակիցների հետ, այնքան հեռու է գնացել իր «խաղաղության» օրակարգում, որ Հայաստանը կանգնեցրել է նոր պատերազմի ու նոր կորուստների առաջ:

2018-ին մարդիկ դուրս էին եկել փողոց նախկին արատավոր բարքերից ազատվելու, վատը մերժելու, այլ ոչ թե Արցախը հանձնելու և Հայաստանի գոյությունը հարցականի տակ դնելու համար:

Գյումրիում մի բիզնեսմեն քաղաքապետ կար, ով մինչև այդ հասցրել էր բիզնեսմեն պատգամավոր աշխատել՝ առաջնորդվելով «ով էշ, ես փալան» կարգախոսով:

Նիկոլական քաղաքապետարանը Երևանում բողոքի հավաք է արտոնել Ռուսաստանում հակաիշխանական գործունեությամբ հայտնի Նավալնու կողմնակից, ՌԴ քաղաքացի Ռիչարդ-Ռոման Քինգին։

Լռությանը զուգահեռ Փաշինյանը «հուժկու» պատասխան տվեց Ալիևին: Նա մեկ ժամվա ընթացքում աշխատանքից ազատեց ու կրկին նույն պաշտոնին նշանակեց ԱԱԾ ղեկավար Աբազյանին:

Ալիևը հաշվել է Նիկոլ Փաշինյանի ատամներն ու գործնականում ՀՀ կապիտուլյացիա է պահանջում:

Եթե Դոգի թիմակիցները Երևանի ավագանիում չեն հասկանում, որ Դոգն իրենց օգտագործում է ու ծախվում իշխանությանը, ուրեմն քաղաքականապես անմեղսունակ են։ Ժողովրդական լեզվով ասած՝ էշ։

Նիկոլի ԱԽՔ-ը Հ1-ի եթերում փորձում էր «մակարոնեղեն» կախել հայ ժողովրդի ականջներից: Զուգահեռաբար հավատարմության երդում էր տալիս իրենց դրսի տերերին՝ «Ասեք, կանենք» տարբերակով:

Նախկինների թեման պարբերաբար շահագործող և այդ թեման դրոշակ սարքած Նիկոլ Փաշինյանի երևանյան դրածոները շինթույլտվության որոշում են տվել նաև նախկին իշխանության մեկ այլ ներկայացուցչի։ Ինչպես կասեր դասականը՝ այդ մասին հաջորդ դասին։

Ալեն Սիմոնյանը Նիկոլից ավելի նիկոլություն է անում։ Նա ավելի ադրբեջանամետ է, քան Նիկոլ Փաշինյանը և ավելի թուրքամետ, քան բոլոր ՔՊԿ–ականները միասին վերցրած։

Որպեսի 2024–ին հայերի զանգվածային կուտակումներ կրկին չարձանագրվեն հայ–վրացական սահմանին (ոչ ամանորյա ժամանակահատվածում) և ՀՀ քաղաքացիները արցախահայության պես իրենց տներից չփախչեն, անհրաժեշտ է 2024–ը դարձնել Նիկոլին վռնդելու տարի։  

«Ղարաբաղը խեղճ Նիկոլի ջեբը գցեցին» բանաձևը Նիկոլին պետք է սեփական հանցավոր քայլերն արդարացնելու և այլոց մեղադրելու համար։

Նիկոլի «էլիտար» հաճախորդներն էությամբ նույն «դիշովկեքն» են։ Տարբերությունն այն է, որ «էլիտարներին» նա պաշտոն կամ կարգավիճակ է տալիս։

2024–ը բարդ տարի է լինելու։ Եթե Նիկոլը խոսում է ինքնիշխանությունից ու անկախությունից, նշանակում է այդ երկուսի գլխին էլ սև ամպեր են կուտակվելու։

Եթե Նիկոլը Երևանում նշում էր Արցախի հանձնումը, ապա ադրբեջանցիները Երևանից դուրս նշում էին Արցախի գրավումը։ Երկու դեպքում էլ էմոցիոնալ ֆոնը նույնական էր՝ նշողներն ուրախ էին։

Հայաստանի ու Արցախի անվտանգությունն ու մեր երկրի իրական խաղաղությունն ապահովված կլինի Հայաստանում նոր՝ ազգային իշխանության առկայության դեպքում միայն: