Գլխավոր դատախազ Աննա Վարդապետյանը ամեն հնարավոր առիթով ցույց է տալիս, թե ինքը կոնկրետ որ անձին է ծառայում տվյալ պաշտոնում:

Բավականին ուշագրավ բացահայտում է արել «Սիվիլնեթ»-ի քաղաքական մեկնաբան Էրիկ Հակոբյանը:

Եթե Արցախը ճանաչվում է Ադրբեջանի կազմում, ապա ակնհայտ է, որ ռուս խաղաղապահների դուրս գալու հարցն ավտոմատ է լուծվում, ինչից հետո արդեն Գյումրիի ռազմաբազայի դուրս բերման հարցն առաջ կգա։

Նիկոլ Փաշինյանը բացահայտորեն վարում է ՀԱՊԿ-ին Հայաստանի առնչությունը եթե ոչ վերջնականորեն խզելու, ապա առնվազն էապես նվազեցնելու քաղաքականություն:

Այդ զորավարժությունների քաղաքական «նիզակը» առաջին հերթին ուղղված է Ռուսաստանի դեմ: Նման զորավարժություններին Հայաստանի մասնակցության որոշում ընդունած Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը բացահայտ արկածախնդրական բնույթի քայլ է արել:

Նրանց ոչ թե «բերել» են, այլ նրանք իրենք են ամեն գնով քցկվել այստեղ՝ իրենց աշխարհաքաղաքական շահերի բերումով, հիմնականում՝ Ռուսաստանի նյարդերը «խուտուտ տալու» համար:

Քննարկվող մոտեցումն այն է, որ կողմերն ընդունում են, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի «խառը ժամանակներում» ցավալի դեպքեր են եղել։

Այդ ընթացքում թշնամին է՛լ ավելի է խտացնում Արցախի շուրջ կազմած օղակը: Այդ ընթացքում թշնամին ներխուժում է Տեղ գյուղին պատկանող արտեր, վարելահողեր ու արագ-արագ դիրքավորվում է: Այդ ընթացքում թշնամին զորք ու զինտեխնիկա է կուտակում:

Ժամանակակից աշխարհում, քաղաքականության մեջ այսպես կոչված «ժողովրդավարական արժեքները» ոչ մի արժեք չունեն։

Տարատեսակ ինքնակոչ կլոունները ձյութի պես կպել են երկրի ճակատագրին ու ամուր «լռվել» քաղաքական ու մերձքաղաքական ասպարեզում:

Սնում է ենթադրել, որ դա պարզապես հատուկ մտածված հերթական սուտն էր՝ դրա շուրջ ուշադրություն կենտրոնացնելու համար: Շեղող մանևր:

Ալեն Սիմոնյանը, կարծում ենք, իշխանափոխությունից հետո, այնուամենայնիվ հնարավորություն կունենա նաև «բանտ տեսնել», «մենախուց տեսնել», հասկանալի է՝ ներսից:

Միայն այն, որ Աննա Հակոբյանը բառ առ բառ կրկնում է Ալիևի քարոզչական թեզերը, բավարար է՝ համարժեք բացասական հետևություններ անելու համար, հասկանալի է՝ թշնամու հայտարարությունը կրկնողի նկատմամբ:

Հայաստանի տարածքի ևս մի հատված, ի դեպ, առանց կրակոցի ու դիմադրության, Փաշինյանի իշխանությունը մարտի 30-ին հանձնեց թշնամուն:

Որքան էլ պարզ լինի, որ նիկոլական ոստիկանությունը «չի կծի» իրեն պարգևավճարող տերերին, միևնույն է, երկակի ստանդարտներ դրսևորելու հարցը մնում է:

Կառավարության նիստում Նիկոլ Փաշինյանի երկար-բարակ ու լացկանյանական ելույթը գործնականում ևս մեկ բացահայտ ինքնախոստովանական էր, որ «խաղաղության օրակարգը» տապալվել է:

Հրաշալի գիտակցելով, որ իր նման քայլով էլի հարվածելու է առանց այդ էլ վատացած հայ-ռուսական հարաբերություններին՝ Նիկոլ Փաշինյանն այնուամենայնիվ անում է դա:

Փաշինյանը ևս մեկ քայլ կատարեց Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները փչացնելու ուղղությամբ: