Տոյվո Կլաարը Ալիևից խավիարային կաշառքներ է ստացել՝ նման հակահայ հայտարարություն անելու համար:

Որքան շատ է Նիկոլ Փաշինյանը ճամարտակում «խաղաղության օրակարգից», այնքան ավելի ու ավելի է ագրեսիվանում թշնամին:

Վարդան Օսկանյանի դեմ Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա քպ-ոների կեղտակոլոլ քարոզչական արշավանքի հիմնապատճառն այն է, որ նշվել է՝ ճար կա:

Տնաբույծ «բնապահպանիստները», ամենայն հավանականությամբ, կմիանան ադրբեջանցի իրենց գաղափարակից ընկերներին:

Հայաստանը պետք է ազատել ադրբեջանական ու թուքական գերությունից: Այլ ելք չկա: Այլ ելքը բնաջնջվելն է:

«Նիկոլի թվի Հայաստանում» կայուն է ու պարբերաբար դրսևորվում է մեկ բան՝ իշխանական քարոզչության կացնային մանիպուլյատիվությունը:

Փաշինյանի սատանայական գլուխգործոցներից մեկն էլ այն է, որ ինչ աղետ ասես՝ կարելի է երկրի ու ժողովրդի գլխին բերել, պատերազմի տանել, բայց «փիարվել» «խաղաղության օրակարգով»:

«Հայ-ադրբեջանական բանակցությունների» օրակարգում Հայաստանի շահերի հարց չկա, այդ «բանակցություններում» Հայաստանն անգամ ներկայացուցիչ չունի:

Եթե «իրենց մարդն» է, ապա ամենից կեղտոտ ու արյունարբու բռնակալին էլ կպատվեն:

Սահմանադրությունը Նիկոլ Փաշինյանի կառավարման շրջանում ու այդ կառավարման հետևանքով, ուղղակիորեն վերածվել է ոտնաշորի:

Եթե Արայիկ Հարությունյանի համար Նիկոլ Փաշինյանն ու Արցախն ադրբեջանական տարածք հռչակող նրա հայտարարությունը «օ-քեյ» են, ապա էլ ինչի՞ մասին կարող է խոսք լինել։

ԱՄՆ-ն պաշտոնապես հանդես է գալիս որպես Արցախի հայության ցեղասպանության հովանավոր:

Aյսպես կոչված ՀՀ իշխանությունը` Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ, վարում է հակաարցախյան, հակահայ քաղաքականություն:

Հայաստանում Եվրամիության ներկայացուցիչները, ԱՄՆ դեսպանը և «ձիմակռածիայի» այլ սկզբունքային կողմնակիցներ կարող են ցնծալ և արձանագրել իրենց սիրելի Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության հերթական նվաճումը:

Ի՞նչ «խաղաղություն» կարող է բերել կամ առհասարակ, ի՞նչ կարող է Հայաստանին տալ որևէ ղեկավար, որն Արցախը բացեիբաց հռչակում է ադրբեջանական:

Իբր Փաշինյանի իշխանությունը մեզ քիչ էր՝ Հայաստանի կործանման իմաստով, մի բան էլ՝ թմրամոլությամբ են հարվածում:

Էմանուել Մակրոնը գործնականում «մատնում», եթե կուզեք՝ «վառում» է Նիկոլ Փաշինյանին, անուղղակիորեն բացահայտում է նրա սուտը, թե «միջազգային հանրությունը» պահանջում է իջեցնել նշաձողը:

«Այդպես, ապագայում, մենք բոլորս՝ այսօրվա իշխանության ներկայացուցիչներս, կազատվենք պատասխանատվությունից, քանի որ չենք իմացել, որ մեր արարքները դավաճանական են եղել»։