Նիկոլը, թերևս, լավ չի ընկալել «մեսիջը» և կանգ առնելու փոխարեն արագ տեմպերով գնում է դեպի... կալանավայր։

Եթե ԲԴԽ-ն արձագանքում է զուտ միայն մի դեպքով, և լռում մնացած բոլոր դեպքերում, ստացվում է, որ մահամերձ ԲԴԽ-ի ինքնազգացողությունը բացառիկ դրվագներով է լավանում, և միտքը պայծառանում է այն ժամանակ, երբ դա ձեռնտու է հոգեխանգարմունքի մեջ ընկած շեֆին։ 

Փաշինյանը փորձում է լեգիտիմացնել ռեպրեսիաների նոր ալիքը` արդարացնել նախկինների դեմ «նախատեսված» լայնամասշտաբ պատժիչ գործողությունները։

Նիկոլի մոտ Հերոստրատի սինդրոմ է։ Նա առաջնորդվում է «Կա՛մ ես կլինեմ վարչապետ Հայաստանում, կա՛մ Հայաստանը չի՛ լինի» սկզբունքով։

Կա՛մ Ծառուկյանն է սեփական նախաձեռնությամբ փակել եթերը, կա՛մ Ծառուկյանին նիկոլենք նորաթուխ խնամի Խաչատուր Սուքիասյանի միջոցով «խնդրել» են «Հայելու առաջը» եթեր չտալ։

Բա գիտեք, մարդա մեկը որ ասում էր` «Մարտի 1-ի գործը ամբողջ ծավալով բացահայտված է», կատա՞կ էր անում...

Նիկոլ Փաշինյանը քաղաքական «Պանդորայի արկղը» բացելուն զուգահեռ բացում է նաև շատ ավելի վտանգավոր արկղ, ինչը ցնցումների լուրջ պոտենցիալ ունի։

Վանեցյանը հասցրել է այս ընթացքում լավ «ռասկրուտկա» լինել որպես հավասարակշռված գործիչ, այն էլ՝ Նիկոլի «շիզոֆրենիկական» դրսևորումների ֆոնին։

Ենթադրենք Նիկոլն ու յուր կինը, իրոք, նկարվել են Դոնալդի ու Մելանյայի հետ։ Հետո ի՞նչ։

Զարմանալի կլիներ, եթե նիկոլալևոնական «կայացած» դիակապտողները չօգտագործեին Հայկ Հարությունյանի ողբերգական մահը դիակապտության հերթական «ակտը» իրականացնելու համար։

1996-ի սեպտեմբերյան այս օրերին Հայաստանում սահմանադրական կարգ էր տապալվում: Կեղծում էին ընտրությունները:

Նախկին ոստիկանապետ Հայկ Հարությունյանի ինքնասպանության (կամ` սպանության) մասին լուրը ցավալիորեն հիշեցնում է 1998-ի հունվարին-փետրվարի սկզբներին գոյություն ունեցող իրավիճակը։

Դրսի ուժերին, որոնք մեր տարածաշրջանում աշխատում են Թուրքիայի միջոցով, նույնպես չի հետաքրքրում, թե ինչ գին է վճարելու հայ ժողովուրդը Նիկոլ Փաշինյանի «ծռության» ու հակառուսական վեկտոր որդեգրելու դիմաց։

Հայկ Հարությունյանը կյանքին հրաժեշտ տվեց՝ ինչը ձեռնտու էր Փաշինյանին, քանզի եթե նա ցանկալի ցուցմունք չէր տալիս, ապա ավելի լավ է մահանար։

Այս արյունը ևս Նիկոլի վրա է մնալու, և նա, ի վերջո, «Մարտի 1»–ի գործով կանգնելու է դատարանի առաջ։

Եթե բանը բանից անցնի, Վանեցյանն էլ կհայտնվի իրավապահների տեսադաշտում` կդատվի հանցագործության մասին «իմանալ-չհայտնելու» հոդվածով։

Որքան շուտ խոսի Վանեցյանը և փակագծեր բացի, այնքան լավ իր և այնքան վատ Նիկոլի համար։

Հայաստանի ու Արցախի թշնամիներն ակնհայտորեն դասեր են քաղել 1998–ին իրենց կրած պարտությունից ու հասկացել, որ պետք է հրաժարվել Տեր–Պետրոսյանի ոճից ու քիրվայականության գիծն անցկացնել այլ ձևով։