Նիկոլ Փաշինյանը հնարավոր ու անհնար ամեն ինչ արել է, որպեսզի թշնամիներին Հայաստանի ու Արցախի վրա հարձակվելու լեգիտիմ հիմքեր տա, պատերազմի ժամանակ էլ որքան կարող է՝ սխալ ու աղետային որոշումներ է ընդունել, հետո էլ՝ նոյեմբերի 9-ի կապիտուլյացիան:

Պրահայում Նիկոլ Փաշինյանը, ըստ էության, թշնամիների հետ պայմանավորվել է մի բան, որը շատ ավելի վատն է, քան նույնիսկ 2020-ի նոյեմբերի 9-ի կապիտուլյացիոն հայտարարությունը:

Ինչպե՞ս եք ձեր աշխատավարձերով այդ հսկայական վարկերը փակելու։ Բացի այդ՝ ինչպե՞ս է ստացվում, որ նիկոլենք այդքան հեշտությամբ կարողանում են այդքան մեծ վարկեր «կպցնել» բանկերից․ պողոսներին նման չափի ու նման հեշտությամբ Հայէկոնոմբանկը վարկ կտա՞։

Գրեթե օր չի անցնում, որ ոստիկանական պարեկների հետ կապված մի արկածային պատմություն չհայտնվի լրահոսում և հանրության ուշադրության կենտրոնում:

Նիկոլ Փաշինյանն ամեն ինչ արել է, որպեսզի գրգռի արևմտյան ու արևելյան թուրքերի ախորժակը՝ Հայաստանը վերջնականապես վերացնելու առումով:

Ասֆալտի հեղափոխականների իշխանության պայմաններում ամեն ինչն է «հեղափոխական», այդ թվում՝ կոռուպցիան:

Նիկոլ Փաշինյանը չի հոգնում ստելուց, իրողությունները խեղաթյուրելուց, անհեթեթություններ ասելուց։

Պետք է կտրուկ ակտիվացնել պայքարը և հասնել Փաշինյանի ու նրա աղետաբեր «թիմի» հեռացմանը:

Պետք է իրավիճակի փոփոխություն: Դա հնարավոր է, եթե պետության ղեկից հեռացվի Նիկոլ Փաշինյանը:

Կոռուպցիան ոչ միայն ամենևին չի վերացել, այլև այսպես ասած՝ «հրեշտակային» դիմակներով ներկայացող պայմանական «նորերին» է կլանել:

Իրակլի Ղարիբաշվիլին ամեն կերպ ձգտում է իր երկիրն ու ժողովրդին հետ պահել օտար հակամարտության մեջ ներքաշվելու, օտարների շահերի ու խաղերի մեջ մանրադրամի վերածվելու վտանգներից։

Հայ ժողովուրդը համաձա՞յն է այս հեռանկարի հետ: Նիկոլն իր կաշին փրկելու հարցը լուծել է, իսկ Հայաստանն ու Արցախը լուծե՞լ են իրենց գոյության հարցը:

Նիկոլը կորոնայի վտանգավորության հարցով խաբում ու փափուկ բարձ էր դնում մարդկանց գլխի տակ, որպեսզի սահմանադրական հանրաքվե անցկացնի ու ՍԴ-ն զավթի։

«ՀՀ վարչապետ» սաղավարտ կրողը շարունակում է արևմտյան հրահանգիչների մոտ ստանձնած հանձնառությունները և մեր երկիրը ուղղակիորեն հրում է դեպի Արևմուտք-Ռուսաստան հակամարտության հորձանուտ:

Այն շրջանակներին, որոնք սկսեցին հրապարակավ իրենց աջակցությունը հայտնել Վրաստանի գործող իշխանության դեմ հանդես եկող ուժերին, կարող են համարվել նրանց հետ նույն օտարերկրյա առուներից «ջուր խմողներից»:

Ոչ միայն Բաքուն է Ստեփանակերտից պահանջում ինտեգրվել Ադրբեջանին, որը փաստացի նշանակում է Արցախի հայաթափում, այլ նաև պաշտոնական Երևանն է նույն պահանջը դնում Ստեփանակերտի առաջ։

Կարո՞ղ է խոսքը, օրինակ, Ռուսաստանին պատերազմ հայտարարելու պարտավորություն է վերցրել կամ, առնվազն, Հայաստանից ու Արցախից ռուսական ռազմական ներկայությունը դուրս մղել է պարտավորվել՝ եվրոպական տերերի մոտ:

Արևմուտքի կողմից դրված է Վրաստանն «ուկրաինազացնելու», Ռուսաստանի դեմ պատերազմի մեջ ներքաշելու, «երկրորդ ֆրոնտ» բացելու խնդիր: