«Կորոնավիրուսային իրավիճակի զարգացմանը» նվիրված իր ուղերձում վարչա(հրամայա)պետ Փաշինյանը ոտով-գլխով մտել էր «ազգի պապայի» դերի մեջ։

Իզուր չեն ասում, որ շատ մի պախարակիր, կարող է քո դեմն էլ գալ:

«Թավշյա» վարչախմբի կենսափիլիսոփայությունը` «դրսում` խաղաղության աղավնի, ներսում` պատերազմի մրրկահավ», մնում է ուժի մեջ։

Փաշինյանի իշխանությունը գերազանցապես ցուցադրականության, ձևի, շոուների ու տեսարանների վրա է խարսխված։

Աննա Հակոբյանի հակակորոնավիրուսային բուկլետներն էլ չծառայեցին իրենց նպատակին, էլի։

«Տնտեսական հեղափոխության» նիկոլական փիլիսոփայության հիմքում ավերածությունն է՝ մահը։ Նիկոլենք վիրուսի ծառաներն են։  

Շնաբարո դուրսպրծուկների վերջին հանգրվանը կորոնավիրուսային արտակարգ դրությունն է։

Համահասարակական համախմբմամբ այս վարակի փորձությունը հաղթահարելուց հետո, անկասկած, առաջ է գալու այս իշխանության քաղաքական պատասխանատվության հարցը:

Երեք տարի, եթե անզգուշությամբ մեկ մարդու մահ է որևէ մեկը պատճառել: Իսկ վարակելու համար 5 տարի՞:

Այսպե՛ս են փորձում «կարգի հրավիրել» ի վերուստ սահմանված խաղի կանոններին չենթարկվող փաստաբաններին։

Պարզ է, թե օտարասուն ուժերն ինչու են թիրախավորել Հայոց Եկեղեցին:

Պարզվում է` կորոնավիրո՛ւսն է անհայտ կորած կախարդական փայտիկը։

Ամեն անգամ կարողանում են անել այնպիսի մի բան, որ մտքովդ չէր անցնի, թե կանեն:

Նիկոլավիրուսի պատճառով մեզ պատուհասած սահմանադրաիրավական ճգնաժամի հետևանքները դեռ երկար ենք զգալու մեր «կաշվի» վրա։

Նիկոլը թող զբաղվի խոզ քերթելով կամ ռեալիթի շոուներ բեմադրելով։ Պետական կառավարումն իր գործը չէ։

Եթե դա այդքան անլուրջ բան է, էլ ինչո՞ւ եք արտակարգ դրույթուն հայտարարել:

Մնում է ևս մեկ անգամ արձանագրել` «կորոնովիրուսն ո՞ւմ շունն է», վերաբերվել դրան որպես «սովորական հարբուխի կամ գրիպի»...

Թորոսյանին պետք է մեկուսացնել իրավական նիհիլիզմի ճիրաններից ու ստիպել, որ նա զբաղվի կոնկրետ գործով, եթե իհարկե հասկանում է այդ գործից։