Այն, ինչ կատարվել է արդեն բուն պատերազմի ժամանակ, արդեն ոչ թե Հայաստանի ոչ բարով ղեկավար փաշինյանի կողմից թեթևամտության, այլ հանցավոր անմտության, եթե չասվի՝ հանցավոր դիտավորության դրսևորում է:

Շարունակում ենք հանդուրժել անհանդուրժելին՝ կրավորական պահվածքով դառնալով հողատու-ազգադավների ակամա հանցակիցը:

Արմեն Սարգսյանի նկատմամբ չկա ու չի կարող լինել որևէ վստահություն։

Սակայն ի՞նչ տարբերություն. դավաճա՞ն է, թե՞ դավ-վարչան, եթե արածը դավաճանություն է։

Կապիտուլյանտ և հայրենիքի մի զգալի մասը թուրքին տված փաշինյանական իշխանությունը, գուցե նաև նախօրեին «գերագույնի»՝ ներքին արյունահեղություն և բախումներ հրահրող կոչից մի փոքր շեղելու նպատակով, ուշադրություն գրավեց ներիշխանական բացահայտ գզվռտոցով:

Թող չթվա, թե մեր մարտիկները, զինվորները առանց կռվի Շուշին հանձնել են: Ոչ մի նման բան:

Ինչ որոշումների և գործողությունների հետևանքով էր ստեղծվել այդ կործանարար վիճակը:

Արցախը սրանք կորցրեցին, թույլ չպիտի տալ, որ կորստի մատնեն նաև մնացյալ Հայաստանը։

Ամենայն հավանականությամբ գործ ունենք նախապես մանրակրկիտ պլանավորված, ծրագրված և սառնասրտորեն, հազարավոր հայ երիտասարդների, կարողունակ մարտիկների, բանակային մարտունակ կազմավորումների սպանության և կազմաքանդման գնով իրականացված պետական դավաճանության հետ:

Այս արկածախնդիր իմաստակները թերևս միայն մեկ հարցում են վարժ ու գերպրոֆեսիոնալ՝ «կռուտիտների» ու «հեքիաթներով» իրենց կռապաշտողներին կերակրելու հարցում:

Գրչի մեկ շարժումով թշնամուն հանձնեց պատերազմի ընթացքում նրանց գրավածից էլ ավելին, հանձնեց Արցախը, հանձնեց Հայաստանի ապագան։

Խայտառակ կապիտուլյացիայով Հայոց զույգ պետություններից Արցախի վրա ըստ էության խաչ քաշելուց, իսկ Հայաստանի Հանրապետության հետագա գոյության վրա մի մեծ յաթաղան կախելուց հետո էլ, հատկապես նիկոլ փաշինյանի ֆեյքավաշտերը շրջանառության մեջ են դրել ու շարունակում են շրջանառել զանազան առասպելներ:

Անվերապահ ու հակահայկական կապիտուլյացիայի ակտով Արցախից մնացած Արացախա-կտորի նախագահ Արայիկ Հարությունյանը որոշեց, որ պետք է մինչև վերջ գնա Նիկոլ Փաշինյանի արահետով, նրա քղանցքը բռնած:

Սա արդեն ոչ թե 7 շրջան է, այլ 7+2 շրջան, այսինքն՝ 9 շրջան:

Այն ստորացուցիչ խայտառակությունը, որ նոյեմբերի 10-ի գիշերը նիկոլ փաշինյանը դեմ տվեց Հայաստանին, Արցախին ու մեր ժողովրդին, ավելին է, քան՝ կապիտուլյացիոն ակտը։

Գուցե դա սադրա՞նք էր նույն այս փաշինյանական իշխանության կողմից:

Երբ հպարտությամբ հայտարարվեց, որ թավշյա հեղափոխությունն ավելի մեծ արժեք է, քան Արցախյան ազատամարտը, այդ պահից սկսած Շուշին, ամբողջ Արցախն ու Հայաստանը հայտնվեցին վտանգի տակ։

Երևանի ու Ստեփանակերտի պաշտոնական տեսակետները Շուշիի (և ոչ միայն) մասով մի փոքր տարբերվում են շեշտադրումների և իրավիճակի գնահատականի մասով։