Պատերազմը նաև տեղեկատվական ու մեդիա հարթակներում է ծավալվում:

Փաշինյանն ինչ անում է` «խիյարը թարս է բուսնում», ինչին ձեռք է տալիս, ինչի կողքով անցնում է` փչացնում է։

Պետության ղեկին արկածախնդիր, անպատասխանատու, անձնական քինախնդրությամբ ու խմբակային շահերով առաջնորդվող որևէ մեկի հայտնվելը դառնում է տվյալ պետության ողբերգությունը:

Կա՛մ Նիկոլ Փաշինյանը կհեռացվի իշխանությունից, կա՛մ մենք երկիր կկորցնենք։

Ինչով կվերջանա Հայաստանի և Ադրբեջանի բռնապետերի հեռակա «ցլամարտը», «հուսահատորեն կապակայունացնի՞» Ադրբեջանի ներքաղաքական կյանքը, թե՞ կպայթեցնի առանց այն էլ լարված սահմանային իրավիճակը` կապրենք, կտեսնենք։

Երկրում աստիճանաբար վերաարմատավորվում է «բեսպրեդելի» ու ամենաթողության միջավայրը։

Նախկինում, անկախ ամեն ինչից, թշնամական երկրի կողմից այդ աստիճան «անկում» չէր նկատվում:

Փաշինյանը ոչ թե հերքում է Ալիևի ու ադրբեջանական կայքի ասածներն ու գրածները, այլ սպառնում է Ալիևին, որ ինքն էլ կարող է կոնֆիդենցիալ ինֆորմացիաներ ասել։

Ո՞ր գործչի իշխանության շ..., կներեք, օժանդակիչն է Լևոն Շիրինյանը: Դա հնարավոր չէ կոնկրետ ասել:

Իշխանությունը «շուստրիություններ» է արել՝ վարակային իրավիճակն իր նեղ-քաղաքական շահերին ծառայեցնելու համար:Նման իշխանությունից ինչ ասես՝ սպասելի է։

Բոլոր նրանց, ովքեր ուշագնաց են լինում իրենց «դուխով» «փրկչի» համար, պետք է հարկադրաբար վերադարձնել Հայաստան:

Հայոց աշխարհում «բնակվում է» մտավորականների մի քանի տեսակ, որոնք իրարից տարբերվում են գործող իշխանությունների նկատմամբ լոյալության աստիճանով։

Բա առիթ էր, Ալիևին «փռեիր ասֆալտին», Էրդողանի «թաթիկները կտրեիր»:

Ադրբեջանի ղեկավարությունը՝ «կիրթ ու կառուցողական» Իլհամ Ալիևի գլխավորույթամբ ու, նկատենք՝ Թուրքիայի և Էրդողանի ցուցադրական ակտիվ «դամքաշությամբ», պատրաստվում է նոր արկածախնդրության:

Ադրբեջանցիները փութաջանորեն պատրաստվում են ռազմական նոր արկածախնդրության և դրան ընդառաջ` տոտալ քարոզչական, ապատեղեկատվական արշավ են սկսել Հայաստանի և Արցախի դեմ։

Նիկոլ Փաշինյանն իր հախուռն ու մի քիչ էլ՝ հիվանդոտ երևակայության արգասիքը՝ «Նյու Վասյուկի», ուզում էի ասել՝ «Հայաստան-2050» ծրագիրն ուղղակի պարտավո՛ր էր ներկայացնել «10 միլիոն ծառերի» անվերջանալի պուրակում:

Քանի՞ կոպեկ արժեն Նիկոլի թվերը, որոնցով նա կերակրում է իրեն հավատացողներին, թե բա 25 օլիմպիական ոսկե մեդալ ենք բերելու։ 2050–ին։ Գըմփ–գըմփ–հո՛ւ։

Հարությունյանը ճիշտ կանի քաղաքական ու բանակցային թեմաներից չխոսեի, այլ զբաղվի իր բիզնեսով բանով, մինչև Երևանում քաղաքական իրավիճակ փոխվի ու իրեն իր իսկական տեղը ցույց տան։