Սրան որ մնա, երևի իր հարազատ եղբորն էլ կդատափետի՝ ժամանակին «ադրբեջանական տարածքները» ազատագրելու համար:

Փաշինյանի և նրա քայլաթիմի վարկանիշը հազիվ 8 տոկոս է:

Սա երկար-բարակ հիմնավորում էր, թե ինչ լա՜վ, ինչ ընտի՜ր, ինչ աննմա՜ն բան է Հայաստանը կտոր-կտոր թշնամուն հանձնելը:

Երկրում պետական իշխանությունը տակավին գտնվում է ալիևի ու ադրբեջանի առաջ պատկերավոր ասած՝ «ներսից հայկական ամրոցի դռները բացած» ու բերանքսիվայր փռված դավաճանակույտը:

Ապագա՞: Դու Հայաստանում չունե՛ս ապագա: Հայաստանը քեզ հետ չունի՛ ապագա:

Նման ցուցադրությամբ պետք է տեսնեն, թե որքան հիմար կամ հիմարացված ու անպատասխանատու կարող էին լինել իրենց նախորդները: Իմանա, որպեսզի իրենք այլև չընկնեն պոպուլիզմի ու դատարկախոսության թակարդը, չընկնեն ստի ու եղկանքի հորձանուտը:

Սյունիքը դեկտեմբերի 21-ին կարողացավ ինքնապաշտպանվել:

Դեկտեմբերի 21-ը ձմեռային արևադարձի օրն է։ Դա նաև էներգետիկ շրջադարձի օր է:

Սա ազգային–ազատագրական պայքար է։ Սյունիքն ազատագրվեց Նիկոլից, Հայ առաքելական եկեղեցին դուրս վռնդեց այդ ողորմելիին։

Այն, ինչ կատարվեց դեկտեմբերի 19-ին, վերջնական սահմանազատում էր:

Մարդկային ոչինչ չունեցող այս հրեշը, նեռի գործակիցն ու դժոխքի դեսպանորդը՝ իր գործակից-հանցակիցների հետ, արդեն 40 օր շարունակ ծաղրում է հայ ժողովրդին, ծաղրում ու ծանակում է զոհվածներին ու զոհվածների հարազատներին:

Չկա պետականություն, չկա պետություն՝ որպես այդպիսին:

Իլհամ Ալիևը ցինիկաբար ցույց տվեց, որ իրենք (Ալիև, որ ասում ենք, «Արուսը» հետն է) մտահոգված են, որ Փաշինյանը հանկարծ կարող է հեռացվել ՀՀ վարչապետի աթոռից:

Հիմա, ինչպես դժվար չէ կռահել, նիկոլ փաշինյանին նոր բախում ու արյուն է պետք:

Եթե Լոռվա մարզպետն այս ամենը տեսնում է ու իր աչքին ընդամենը 500 հոգի է երևում, ուրեմն ոչխարն ինքն է, քանզի այդ տարիքում հաշվել չգիտի։

Կապանի մերձակա բոլոր կարևոր բարձունքները, արևելյան կողմից, ըստ էության առանց կրակոցի, նիկոլ փաշինյանը հանձնում է իր դոստ ալիևին:

Այո, այս տասնյակ ու տասնյակ հազարավոր հայրենակիցներին չես համեմատի նիկոլի «ջուջուլակեր» բիոմասսայի հետ:

Այս կառավարության ո"չ հին, ո"չ նոր անդամները, 2,5 տարվա ընթացքում այդպես էլ ակտվիստից կառավարություն չդարձան։