Անհոգի արարածի պարզունակ, անշունչ խոսք:

Հիմա Արցախից հազիվ 20-25 տոկոսն է մնացել: Հիմա Հայաստանում կյանք չկա, միայն մահ է:

Չէ, սրանք հաստատ մտադրվել են անբարոյականության ու դեգեներացիայի ռեկորդներ սահմանել ամեն օր:

Նրա մոտ, նախքան իշխանության հասնելը, հիմնականում հաջողվում էր քանդարարաությունը, զազրախոսությունը, մարդկանց իրար դեմ հանելն ու կյանքերը կործանելը:

Ի՞նչ տոն կարող է լինել նիկոլաժանտախտի ժամանակ:

Հետաքրքիր է, իսկ ո՞րն է ավելի դաժան հնչում. պարզապե՞ս դավաճանը, թե՞ «գլխակեր դավաճանը» կամ «մարդասպան դավաճանը»:

Արցախը թշնամուն հանձնած, առհասարակ, Հայրենիքն ու ժողովրդին աղետի մեջ և կործանարար հորձանուտը գցած կապիտուլյանտը դեռ հանդգնում է ինչ-որ բաներ «բլթացնել»։

Նիկոլն ասում է, որ տարածքներ ենք տալիս բանավոր պայմանավորվածության արդյունքում, և տալիս ենք, որպեսզի կռիվ չլինի (այդ տրամաբանությամբ կարելի է Երևանն էլ հանձնել)։

Մի գյադա կար այլասուն, վստահ չեմ, որ՝ կաթնասուն, ասես թույնով է սնվել, հինգ միլիարդով է գնվել:

Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետությանը կողմ են նախևառաջ Ալիևն ու Էրդողանը։ Նման նվեր թուրք–ադրբեջանական զույգը չի կարող այլևս երազել ու հիմա Նիկոլից քամում են որքան կարող են։

Արտահերթ ընտրությունները կեղծ օրակարգ է՝ կործանարար հետևանքների տանող։

Հիմա փաշինյանը պատրաստվում է արդեն զոհաբերել ոչ միայն Սյունիքը, այլև ամբողջ Հայաստանը:

Հայաստանն է՝ առանց Արցախի, բառի բուն իմաստով բաց, թուրքի համար թափանցիկ, Ալիևի ճաշակով ձևված ու կարված «առաձգական» սահմաններով։

Հայաստանի վարչաՂետ նիկոլ փաշինյանը, պարզվում է, խիստ անփոխարինելի, ամենազոր-անմենահաս մի այնպիսի կադր ունի, որ էլ ասելու չէ:

Սրան որ մնա, երևի իր հարազատ եղբորն էլ կդատափետի՝ ժամանակին «ադրբեջանական տարածքները» ազատագրելու համար:

Փաշինյանի և նրա քայլաթիմի վարկանիշը հազիվ 8 տոկոս է:

Սա երկար-բարակ հիմնավորում էր, թե ինչ լա՜վ, ինչ ընտի՜ր, ինչ աննմա՜ն բան է Հայաստանը կտոր-կտոր թշնամուն հանձնելը:

Երկրում պետական իշխանությունը տակավին գտնվում է ալիևի ու ադրբեջանի առաջ պատկերավոր ասած՝ «ներսից հայկական ամրոցի դռները բացած» ու բերանքսիվայր փռված դավաճանակույտը: