Ներդրվածներն իրենց դրսեւորում են այն 20 տոկոսի նման, որը դեմ չէ Սերժ Սարգսյանին եւ նրա իշխանությանը: Բայց զարմանալիորեն հայտնվում են դեմ արտահայտվող 80 տոկոսանոց զանգվածի շահերը պաշտպանող նախաձեռնության հարթակում:

Առանց «Սերժի՛կ, հեռացի՛ր»–ը կյանքի կոչելու չես կարող տեր լինել երկրին և հակառակը՝ «Մենք ենք տերը մեր երկրի» կարգախոսի կյանքի կոչումով է միայն հնարավոր «Վերջի բոլշևիկին» հեռացնել Բաղրամյան 26–ից։

Եթե Սարգսյանն անկեղծորեն համոզված է, թե Հայաստանի անվտանգության մակարդակը վերջին հինգ տարիներին բարձրացել է, ապա նոր խոր մոլորության մեջ է։ Իսկ եթե նա գիտի իրականությունը, բայց խոսում է խոսելու համար, ապա խաբեությամբ է զբաղված։

Ասում է՝ «Կամ, կամ», փոսն է ընկնում, իսկ երբ ասում է «և, և», էլի փոսն է ընկնում:

«Առավոտը» պետք է թարգի իր «և՛, ... և՛»–ը և անցնի «կամ, կամ»–ին, այն է՝ կա՛մ շարունակի մնալ «չեզոք» ու սեփական բիզնեսը վարել համեմատաբար տանելի մեթոդներով, կա՛մ մտնի «1in.am»-ի տիրույթ՝ պատրաստ լինելով համարժեք պատասխանի։

Դժվարը առաջին երեք օրն է լինելու։ Հետո իշխանության հոտն առնելիս նույնիսկ զզվանք կառաջանա։ Ինքներդ էլ կզարմանաք, թե ոնց կարելի էր կառչած մնալ մի բանից, որն այդքան տհաճություն պատճառեց բոլորին, այդ թվում՝ նաև ձեզ։

Հեռուստաեթերի գովազդը լավագույնս է ներկայացնում մեր պետության իրական վիճակը, նրանում արտացոլված է մեր երկրի պատկերը:

Արևմուտքը «քցեց» հայ ժողովրդին, Սերժը «քցեց» Արևմուտքին, իսկ Պուտինը «փչացրեց» Արևմուտքին ու պատժեց Սերժին։ Արդյունքում՝ Հայաստանը հայտնվեց «Գազպրոմի» դուստր ձեռնարկության կարգավիճակում։

Վարչապետին չէր խանգարի «պախմելը»։ Ասում են թթվի ջուրն օգնում է, քանզի և՛ «շողուլի» է բերում, և՛ նոր լիտրեր նվաճելու ցանկություն առաջացնում։ Համարյա «և, և» է ստացվում։

Տիգրան Սարգսյանը ուղերձ է հղում ակտիվիստներին, որով, ըստ էության, պատրաստակամություն է հայտնում գնալ որոշակի զիջումների (օրինակ՝ ավելի քիչ թալանել)` ակնարկելով, որ դրա համար ակտիվ քաղաքացիներն իրենց պետք է «ճիշտ պահեն»:

«Ես ընտրվել եմ, որովհետև 80 տոկոսը դեմ է ինձ»։ «Աղդամն իմ հայրենիքը չէ, բայց ես ողջունում եմ Ղրիմի հանրաքվեն»։

Համաձայնությունը նշանակում է, որ հնարավոր է Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականը, և նման սցենարը կլինի Տիգրան Սարգսյանի վախճանը։ Ավելի ճիշտ՝ տնտեսությունը մեկ մարդու ձեռքում կենտրոնացնելու քաղաքականության վախճանը։

Արևմուտքը կգոռա, քացի կտա, կասի, որ սանկցիաներ կկիրառի, բայց դա հին ու «բարի» ավանդույթ է։ Ուկրաինացիներին տրվող օգնությունը «թվիթերյան» գրառումներից այն կողմ չի անցնի։

Եթե ժողովուրդը համախմբվեց ոչիշխանական ուժերի շուրջ, ապա Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմը, որ մինչեւ հիմա կարծում էին, թե իրենք հավերժ են իշխելու, հավերժորեն կհայտնվեն մի այլ տեղում:

Սերժն այժմ «Տիգրա՛ն ջան, ինքդ էլ տեսնում ես, որ գեղեցիկ չէ «կուտակայինը»» ծրագրի շրջանակներում ուզում է շոու սարքել և անցկացնել իր համար լարված այս շրջանը։ Ահա թե ինչու է «տիրացու» վարչապետը երկխոսություն առաջարկել։

Էդվարդ Անտինյան. «Սարգսյանը ձախողել է մեր երկրի արտաքին քաղաքականությունը ու ձեռք բերել անհուսալի գործընկերոջ համբավ: Այնպես որ դրսից սպասելիք նա այլևս չունի: Իսկ ներսում երբեք հանրային հենարան չի ունեցել»։

Մի ամբողջ խմբի մարդկանց պարագայում Ֆրեյդը սխալվեց, թե սեքսը մարդու գործողությունները որոշող գործոնն է։ Վերցրեք թեկուզ մեր քաղաքական հաճախորդներին։

Իշխանափոխությանը բնականաբար դեմ են Սերժ Սարգսյանը, Սաշիկ Սարգսյանը ու իրենց նեղ թիմը։ Կարծում եմ, բացատրության կարիք չկա, թե ինչու են դեմ։