Փող և սպանություններ։ «Վերջի բոլշևիկի» վերջին փաստարկը, որը բումերանգի էֆեկտ է ունենալու։

Յանուկովիչի որդի Ալեքսանդրը՝ Սաշիկը, շատ կարճ ժամանակահատվածում հասցրեց մուլտիմիլիոնատեր դառնալ ճիշտ այնպես, ինչպես իր հայաստանյան կոլեգան՝ տնաբույծ «Յանուկովիչի» եղբայր Ալեքսանդր Սարգսյանը՝ Սաշիկը։

Ամբողջ հարցն այն է, թե ինչ գին է վճարվելու Սերժ Սարգսյանի ոչ ադեկվատության պատճառով։

Տիկինը տիպիկ ՀՀԿ–ական ավագ սերնդի հայկուլիկային կարիերա է արել։ Անկախ Հայաստանում սկսելով իր գործունեությունը սուրճ հյուրասիրող քարտուղարուհու կարգավիճակով՝ նա հասավ մինչև ԱԺ փոխնախագահի աթոռին։

Սերժ Սարգսյանը դիմում է պարտադիր պատժի մեթոդին։ Բայց մի բան հաշվի չի առել նա։ Հանրության ճնշող մեծամասնությանը կամ իր խոսքերով` 80 տոկոսին, աշխատանքից չես կարող հեռացնել։

Եթե մարդը մի փոքր ուղեղ ու ազնվություն ունի, նա երբեք չի դառնա տվյալ պահին իշխանության եկած ուժի «դոբերման պինչը»՝ հարկ եղած դեպքում շատ արագ տիրոջը փոխելու անկաշկանդ հաստատակամությամբ։

Միայն «Վերջի բոլշեւիկը» կարող էր այսպիսի «Լավատեսական ողբերգություն» բեմադրել:

Մարդիկ տեսան մտահոգ մարդու ելույթ՝ մի կողմից և ջեբկիրի հոգեբանությամբ ու ղումարբազի ժարգոնով հանդես եկող մարդու ելույթ՝ մյուս կողմից։

Եթե բուրժուազիան համախմբվի և պաշտպանի իր շահերը, ապա Հայաստանը կգնա դեպի ժողովրդավարացում:

Սերժն ուրախ էր, երբ արժանացավ «Վերջի բոլշևիկ» գնահատականին։ Եվ իրոք, ուրախանալու բան է։ Կարող էր, չէ՞, Մանվելը բռնել ու «Վերջի Նարիմանով» ասել Սերժին (մեծ հաշվով՝ բան չէր փոխվի)։

Եկեք վերցնենք Սերժ Սարգսյանի ազատ մամուլի վերաբերյալ հայտարարություններն, ու դրանք վերլուծենք տրամաբանված դատողության տեսանկյունից։

ԲՀԿ համագումարը բաժանարար գիծ քաշեց։ Բաժանարար գիծն ավելի ցայտուն դարձավ այդ համագումարին զուգահեռ ընթացող մեկ այլ՝ Սերժ Սարգսյանի մենախոսության վերածված ԵԿՄ համագումարի ֆոնին։

Ախմախի հետ կապված հարցադրումն ամենևին էլ հռետորական չէ։ Հանրության տեսակետն այս առումով կիսված է։ Մի մասը կարծում է, որ սրանք ախմախ են, իսկ մյուս մասն այլ կարծիքի է։

Ինչու՞ պետք է Ս.Ս.–ն նախագահ դառնա, իսկ Ա.Ա.–ն նախարար չդառնա։ Ինչպես մարդա մեկի տատը կարող էր ասած լինել նման դեպքերի համար՝ պետք է բռնել ցուլի կոտոշներից, այլ ոչ թե ամորձիներից։

Սերժ Սարգսյանը, պատկերավոր ասած, գունավոր ակնոցներով էր, իսկ Գագիկ Ծառուկյանն առանց ակնոցների։ Սարգսյանը խոսեց կեվորկովյան պարտշկոլայի դասերը սերտած մարդու մարտավարությամբ, իսկ Ծառուկյանը մարտավարության խնդիր չուներ։

«Ապրես դու, որ կաս, վերջի բոլշեւիկ»,- համագումարի ավարտին պետք է գոռար երկրորդ հավերժ (մնաց 30 տարի) նախագահը: Եվ, ի դեպ, պետք չէ, խմբագրել նրա խոսքը, նա հստակ հայտարարեց՝ «վերջի» եւ ոչ թե «վերջին»:

Սերժ Սարգսյանն, իրոք, պատժեց գեներալին, սակայն դա յուրօրինակ պատիժ էր։ Ինչպես հայտնի է, Մանվելը հայտնվեց ՀՀԿ–ի ցուցակում և այժմ պատգամավոր է, իսկ Սերժ Սարգսյանն էլ, «ա լյա» Գեղամյանի գրքի շնորհանդես, մասնակցում է ԵԿՄ համագումարին։

Այո՛, կարող ենք Սերժ եւ Տիգրան Սարգսյանների համար լուրջ ձեռքբերում համարել այն, որ վճարում եւ վերահսկում են լրատվական դաշտի մեծ հատվածը։