ՀՀ անկախության տարիներին պաշտոնյաների մեծ մասն աչքի է ընկել թալանով, բայց 2008–ից այս կողմ այդ թալանը հասավ աննախադեպ չափերի։ Տիգրանն այդ թալանի խորհրդանիշն է։

Միկոյանի արձանը «կակռազ» կխորհրդանշի նժդեհյան համարվող ՀՀԿ–ից բոլշևիկյան ԽՄԿԿ–ին անցումը։

Սերժ Սարգսյանին այս կառավարությունից տարանջատելը կրկնադհոլություն է, քանզի մի կողմից փորձ է արվում մաքրել նրան, իսկ մյուս կողմից փորձ է արվում Սարգսյանի ձախողումները բարդել այլոց վրա։

Հայաստանը սովետական «գենսեկի» տիպի ղեկավար պահելու ռեսուրս չունի, որքան էլ որ Սերժ Սարգսյանը ձգտի դրան, և որքան էլ որ ՀՀԿ խոսնակը խանդավառված «ավետի» այդ ցանկության մասին։

Շարմազանովը չի նշում, թե որտեղ է լինելու Սերժ Սարգսյանը, առաջիկա տասնամյակում ո՞ր աթոռին է նստած լինելու նա: Ժողովրդին «լիակատար երջանկություն» պարգեւելու համար դա էլ պետք է ասեր:

Սերժ Սարգսյանը նորանշանակ վարչապետի առջեւ խնդիր դրեց շարունակել Տիգրան Սարգսյանի քաղաքականությունը:

Ոչ թե «Գեբելսյան» քարոզչամեքենան, այլ ԲՀԿ–ն է իր վարկանիշը բարձրացնողն ու իջեցնողը։ Գնահատական տվողը հասարակությունն է և հենց հասարակությանն էլ պետք է բացատրություններ տա ԲՀԿ–ն։

Իշխանությունը քնած չէ և Տիգրան Սարգսյանի պահով ստացած հարվածից հետո փորձում է կուլիսային ինտրիգների միջոցով շունչը տեղը բերել։ Երեկ մենք այդ «շունչը տեղը բերելու» գործողությանն ականատես եղանք։

Կա՛մ մինչև վերջ առաջ ես տանում գիծդ, կա՛մ քեզ մտցնում են կարմիր գծի մեջ, առավել ևս, որ գծատերերի ախորժակն ուղղված է բոլորի դեմ։

Քաղաքական դաշտում գրանցվեց 1:1 հաշիվ։ Տիգրան Սարգսյանին հեռացնելը քառյակի հաջողությունն էր, իսկ Գալուստի օգտին գրանցված ձայների քանակը՝ նույն քառյակի անհաջողությունը։ Ընդ որում, ԲՀԿ–ն ինքնագոլի հեղինակ դարձավ տվյալ դեպքում։

Մարդիկ կարծես թե հասել են ուզածներին (խոսքը, բնականաբար, պաշտոնի մասին է), բայց ստացվում է, որ իրականում դա բացարձակապես նման չէ տարիներով փայփայած անուրջին։

Մի ձայնի համար այդ ո՞ր մի «ախմախն» է հաշվիչ հանձնաժողով պահում:

ԱԺ–ում իշխանափոխություն անելու համար պակասում է 6 ձայն, որպեսզի ձայների հարաբերակցությունը դառնա 65/66՝ ի վնաս Սերժ Սարգսյանի հլու–հնազանդ կամակատարների։

Կալիգուլան մոլագար չէր. իր քայլով նա Սենատին հասկացնում էր, թե ինչ արժեք այն ունի երկրի կառավարման համակարգում՝ ձևական։

Այսօր Սերժ Սարգսյանը ՀՀԿ նիստերը վարում է Վազգեն Սարգսյանի սպանության թեմայով իր հրաժարականը պահանջող Անդրանիկ Մարգարյանի և Վազգեն Սարգսյանի նկարների տակ նստած։

Եվ թող աշոտյաններն ու մյուսները հանկարծ ձեւեր չթափեն, թե իրենք իրենց «մտավոր բագաժով» Գրիգորիչից մի քիչ ավելի բարձր են, քանի որ, նախկին վարչապետի հովանավորությամբ, «Չտո, Գդե, Կագդա» են խաղում:

Սերժ Սարգսյանը, Գալուստ Սահակյանը և Հովիկ Աբրահամյանը ինդիկատորի ֆունկցիա են կատարում։ Նրանք ցույց են տալիս մեր պետության դեգրադացման աստիճանը։

Եթե իր պաշտոնին մնում է «պարտադիր» բաղադրիչի ջերմեռանդ պաշտպանը, ապա դա հանրությանն ուղղված «մեսիջ» է Սերժ Սարգսյանի կողմից, որ իշխանությունը չի հրաժարվելու աշխատող քաղաքացիներին ռեկետի ենթարկելու ծրագրից։