Շատ զարմանալի է, եթե չասենք՝ զավեշտական, երբ անցած վեց տարին Սարգսյանը բնորոշում է որպես «ամենածանր», «ամենատաժանակիր», իսկ Տիգրան Սարգսյանի աշխատանքն էլ «ամենաանշնորհակալ»:

Թող զարմանալի չթվա, բայց որոշել եմ պաշտպանել ՍԴ–ին ու մասնավորապես՝ ՍԴ անդամ Ֆելիքս Թոխյանին։

Սերժ Սարգսյանի ձևավորած գաղջ մթնոլորտում միամիտներ այլևս չեն մնացել։ Իսկ սեփական թիմակիցներին ու ճղճղացող հաճախորդներին հնարավոր չէ անվերջ զոհաբերել...

Սերժ Սարգսյանն ուժ տեսավ և վախից որոշում կայացրեց։ Նա մեկ անգամ չէ, որ ապացուցել է. ընկրկում է հանրային ալիքի առաջ։

Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի նյարդերն արդեն տեղի են տալիս։ Կլիենտը հուզվում է, կլիենտը նյարդայնանում է։

«Վերջի բոլշեւիկից» սնվող բոլոր «մոլագարների» ու «սադրիչների» անունները պետք է մեկ առ մեկ՝ «ոսկե» տառերով գրվի ՄԻՊ զեկույցում, ինչպես նաև Սերժ Սարգսյանի հուշերում:

Հայաստանում օրենքի վիճարկվող դրույթները ճանաչվել են հակասահմանադրական, բայց մնացել են ուժի մեջ։ Ստացվում է՝ ցանկացած հակասահմանադրական գործողություն մինչև սեպտեմբերի 30-ը օրինական է։ Այո՜, Գագո՜...

Սերժ Սարգսյանը հո ախմա՞խ չի, որ հրաժարվի աշխատող քաղաքացիներից գանձվող պարտադիր կուտակայինից, այն է՝ էժան ու «երկար» փողից։

Էդ ի՞նչ ունի Ծառուկյանը թաքցնելու Սերժից, որ մի հատ էլ Դուբայում պետք է հավաքներ անցկացնի և դավադրության պլաններ մշակի։

Գագիկ Հարությունյանի «սումբուրնի» որոշումը լրիվ մարսելու համար դեռ շատ ժամանակ է պետք։ Բայց ավելի լավ է այդ ժամանակն օգտագործել Տիգրան Սարգսյանից եւ նրա կաբինետից պարտադիր ազատվելու համար:

Մի կողմում ՀՀԿ-ն է` Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ, իսկ մյուս մասում ոչիշխանական չորս ուժերն են:

ՍԴ այսօրվա որոշումից հետո «Սերժ Սարգսյան&CO»–ն պետք է հրաժարական տար, իսկ տխրահռչակ Ներսես Երիցյանն ու «կուտակայինի» մյուս «դամքյաշները» պետք է ՍԴ շենքի դիմաց ուտեին այդ փաստաթուղթը։

Սերժ Սարգսյանին պետք են մեծ ցնցումներ, իսկ մեզ պետք է մեծ համախմբում, որի շնորհիվ կարող ենք խուսափել ցնցումներից ու գնալ զարգացման ճանապարհով։

«Ամբոխն» այլեւս առաջվանը չէ, որ ականջ կախի հերյուրհանքներ տարածողներին, մանավանդ, որ տարածողները ոտքից գլուխ վարկաբեկված ու ծախու արարածներ են: «Ամբոխը» պարզապես փոփոխություններ է ուզում։

Երրորդ գույնն այսօրվա քաղաքական դաշտում չկա։ Փոփոխություններին խանգարող ցանկացած քայլ սևացնում է «չմիացողներին»՝ նրանց դարձնելով ժողգործիքների անսամբլի բաղկացուցիչ մաս։

Դուր է գալիս ոմանց, թե դուր չի գալիս, ուզում են ոմանք, թե չեն ուզում՝ քաղաքական դաշտում ջրբաժան է առաջացել։

Թերեւս, մի հարցում ճիշտ է Գ. Սահակյանը. իրենք «հզոր» են ժողովրդին չոքացնելու, հայրենիքը դատարկելու, երկիրն էլ թուլացնելու առումով: Ամեն ինչ, սակայն, ունի սկիզբ և վերջ։ Գալիս է պատասխան տալու ժամանակը։

Սերժի քարոզչագործիքները հայտարարում էին, թե Հայաստանը դուրս է գալու ՀԱՊԿ–ից ու մտնելու է ՆԱՏՕ։ Ինչպես տեսնում եք, Սերժն՝ օճառը ձեռքին, իրոք, մտել է, բայց լրիվ ուրիշ տեղ։