Հետաքրքիր վիճակ է ստացվում։ Փոփոխություններ է ցանկանում նաև Սերժ Սարգսյանը։

Չի բացառվում, որ մի օր էլ գլխավոր «Սաշիկը» մամլո հաղորդագրություն տարածի ու հայտարարի, թե քանի որ հայ ժողովուրդն աչքը տնկել է իր փայերի վրա, ուստի ինքը վաճառքի է հանում դրանք։

Սերժ Սարգսյանը հրաժարվեց կոմպլեմենտարիզմից ու Հայաստանը դարձրեց մանրադրամ Ռուսաստան–Արևմուտք դիմակայության մեջ։ Բաքվում և Անկարայում դրական շոկ են ապրում այս ամենի արդյունքում։

Ընտրակեղծիքներով խորհրդարանում հայտնված ՀՀԿ–ն՝ ընտրությունները կեղծելու տեխնոլոգիան՝ որպես օժիտ, իր հետ բերել է նաև ԱԺ։ Ձայներ կեղծելու տեխնոլոգիան ՀՀԿ–ն կատարելագործել է՝ քվորում ապահովելու և «լցոնումներ» կատարելու խնդիրը դնելով ԱԺ քարտուղարության վրա։

«Գիտելիքահենք տնտեսության» ջատագովներ Սերժ եւ Տիգրան Սարգսյանների կողմից տարիներ շարունակ իրականացված քաղաքականության դեմ որոշել է ընդվզել ու ըմբոստանալ գիտական հանրությունը:

Ընդդիմությունը պետք է քվորում և մեծամասնություն ապահովի Ազատության հրապարակում։ Ուրիշ տարբերակ չկա։ Սերժն ինքն է գործընթացները տեղափոխում փողոց, և պետք է վերցնել հանրությանը նետված ձեռնոցը։

Հիմնական նպատակը Սերժի՝ ինքն իրեն «դուխ» տալն ու «թիմի» տրամադրությունները ստուգելն էր։

Քառյակի հայտարարած «շախի» արդյունքում Սերժ Սարգսյանը զոհաբերեց իր «թագուհուն»՝ Տիգրան Սարգսյանին: Այսօր նա պատրաստվում է իր համար վերջին ճակատամարտին, սակայն չունի դրա համար անհրաժեշտ ռեսուրս։

Քառյակը պահանջում է Սերժ Սարգսյանից իր մանկության ընկերների ու համատեղությամբ «օրթախների» հետ դադարեցնել կարմիր ներկի օգնությամբ ասֆալտից փող քամելու գործունեությունը։ Սերժը դիմադրում է։

Սերժ Սարգսյանն այնպես է կառավարել, որ չի կարող քաղաքական ժառանգորդ ունենալ։ Նա հաղթեց ՀՀ ընտրողին, բայց պարտվում է ՀՀ սահմանադրությանը։

Բացառիկ դեպքերից է, երբ բոլոր առումներով ձախողված, նույնիսկ փառասիրությունից զուրկ ղեկավարն ինքն իրեն փորձում է մեխել «առաջնորդի» աթոռին։ Դա նոնսենս է։

Դե՛, ձեզ տեսնեմ, «արևմտամետնե՛ր»։ «Ա վամ սլաբո» Հեֆերնի հրաժարականը պահանջել, Սերժի հրաժարականն էլ՝ վրադիր։ Թե չէ, Կիսելյովի պես «դիշովկեքի» հրաժարականը ով ասես՝ կպահանջի։

Անցած վեց տարիներին այդ ի՞նչ մեծ բարեփոխումներ են իրականացրել Սերժ եւ Տիգրան Սարգսյանները: Եթե եղել են իրական բարեփոխումներ, որոնք ի նպաստ երկրի ու ժողովրդի են եղել, ապա ինչո՞ւ պետք է արգելքների հանդիպեին:

Սերժ Սարգսյանին պետք են էժան ու երկար փողեր, և այդ իսկ պատճառով նա կողմ է «կուտակայինին», որին դեմ է հանրության առնվազն 80 տոկոսը։ Թելը որտեղ բարակ է՝ այնտեղ էլ թող կտրվի։

Դժվար է ասել, թե ինչպիսի քաղաքական զարգացումներ կլինեին Հայաստանում, եթե 2007թ. խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին՝ Ս. Սարգսյանի քաղաքական շահերից բխող պահին, հանկարծամահ չլիներ Ա. Մարգարյանը։

Որքան էլ իշխանությունները փորձեն արհեստական օրակարգերով լցնել քաղաքական ու տեղեկատվական դաշտերը, միևնույն է, կա երկու օրակարգ։ Մեկն առաջարկել է Սերժ Սարգսյանը, մյուսը՝ քառյակը։

Մի՞թե մեկ մարդու հավերժ իշխանության լինելը ավելի մարազմատիկ չէ, քան կենդանիների դյուրազգաց մասերը սեղմելու արգելքը։

Գերմանական ու բրազիլական ֆուտբոլներին միաժամանակ երկրպագելը նույնն է, ինչ ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ երկրպագես և՛ հայկական, և՛ ադրբեջանական կողմին, նույնն է, ինչ լինես և՛ ՀԱՊԿ–ի, և՛ ՆԱՏՕ–ի կողմնակից, նույնն է, ինչ ԵՄ–ի հետ ասոցացվես ու միևնույն ժամանակ մտնես ՄՄ։