Հարութ Սասունյան. «Հաշվի առնելով Թուրքիայում Էրդողանի հասցեին վերջին շաբաթների ընթացքում հնչող մեծածավալ քննադատու- թյունը, հեղինակը կարող էր մի դժգոհ թուրք լինել' հումորի մեծ զգացումով...»:

Արա Պապյան. «Իսկ ինչո՞ւ է այսօր նույն աշխարհն անարձագանք է թողնում Թուրքիայի գործադիր իշխանության ղեկավարի՝ վարչապետ Էրդողանի նույնաբնույթ հայտարարությունը հայերի դեմ: Ի՞նչ է, վախենո՞ւմ եք Թուրքիայի դեմ խոսել...»։

Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Եթե նախագահ Օբաման և պետքարտուղար Քլինթոնն ուզում են դրժել նախկինում տված խոստումները' ըստ էության ծաղրի առարկա դարձնելով ամերիկյան օրինակելի հետագիծը, ապա դա իրենց իրավասությունն է»։

Արման Մելիքյան. «Դեպքերի նման զարգացման հիմքում պետք է դրված լինի կողմերի համար բացառիկ ռազմավարական նշանակություն ունեցող տարածքային փոխանակումը, որի պարագայում Հայաստանն ու ԼՂՀ-ն Թուրքիային և Ադրբեջանին են փոխանցում համապատասխանաբար' Մեղրիի շրջանն ու մերձարաքսյան ազատագրված տարածքները' զրկվելով Իրանի հետ ընդհանուր սահմանից, իսկ փոխարենը' Թուրքիան Հայաստանին է փոխանցում միջինը 50-60 կմ լայնությամբ մի միջանցք' ելքով դեպի Սև ծով»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Հայ եկեղեցու բարձրաստիճան պաշտոնյաները վերջապես հասան նրան, որ հասարակությունն ապստամբի նրանց դեմ: Տպավորություն կա, որ Կինոմոսկվայի դահլիճը միայն առիթ է, որպեսզի մարդիկ իրենց հիասթափությունն արտահայտեն եկեղեցականներից»։

Վահե Սարգսյան. «Հայաստանը մինչև վերջին մեկ-երկու տարին Ջավախքի, ինչպես նաև Վրաստանի բոլոր հայկական դպրոցներին ապահովում էր հայկական դասագրքերով: Վրաստանը ՀՀ-ի այս քայլն արգելեց և այստեղից ծնվեցին մի շարք «անլուծելի»խնդիրներ»:

Հարութ Սասունյան. «Հայտնի թուրք մեկնաբան Ջան Դունդարը «Haber1»-ում մի հոդված էր հրապարակել' «Արդյոք մենք պատրաստվում ենք ետ կանչել մեր բոլոր դեսպաններին» վերտառությամբ...»։

Ռիչարդ Կիրակոսյան, Լիզ Ֆուլեր. «Ալիևի լեգիտիմությունը և քաղաքական ապագան մեծամասամբ պայմանավորված են նրանով, թե որքանով նա կկարողանա հանրությանը համոզել, որ Ադրբեջանն անպայման մի օր կվերաստանձնի իր կազմից դուրս եկած ԼՂ վերահսկողությունը»:

Արմեն Մարտիրոսյան. «Իշխանություններն, օգտագործելով թե՛ օրենսդիր և թե՛ գործադիր լծակները, ստեղծում են այնպիսի անհավասար և անարդար պայմաններ, որ խոշորներն էլ ավելի են խոշորանում, իսկ փոքր և միջին բիզնեսը գրեթե վերանում է»։

Արայիկ Սարգսյան. «Տարածաշրջանային «սառեցված» պատերազմները, այդ թվում Արցախա-ադրբեջանական պատերազմը, կարող են վերսկսվել: Պետք է բոլոր հնարավոր զարգացումներին պատրաստ լինել: Իսկ մենք պատրաստ ե՞նք»:

Վահե Սարգսյան. «... կարելի է եզրակացնել, որ Հայաստանում Վրաստանի դեսպանի ասուլիսի իրական նպատակն էր ապատեղեկատվության միջոցով ՀՀ-Վրաստան խնդիրների ու Ջավախքի շուրջ ստեղծված վիճակի ամբողջ մեղքը բարդել ՀՀ-ի վրա»:

Արմինե Ղազարյան. «Կանայք հաճախ թերարժեք են իրենց զգում տղամարդկանց համեմատությամբ, քանի որ նրանց կյանքը հիմնվում է տղամարդկանցից տնտեսական, քաղաքական և հոգեբանական կախվածության վրա»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Անցած շաբաթվա վերջում «Մոսկվա» կինոթատրոնում հարցուպատասխան էր Կուստուրիցայի հետ: Այն շատ ուրախ անցավ, քանի որ հարց տվողներից շատերը և նրանց հարցերը ոնց որ Կուստուրիցայի ֆիլմերից լինեին»։

Վարդան Օսկանյան. «Հայ-թուրքական դիվանագիտական գործընթացը մտել է փակուղի... Իր հերթին ղարաբաղյան հանգուցալուծման ակնկալիքի կորուստը կարող է վտանգել Հայաստանի և Ադրբեջանի փխրուն ռազմական հանդարտությունը»:

Հարութ Սասունյան. «Բավարար չէր, որ ԱՄՆ նախագահ Օբաման և պետքար- տուղար Քլինթոնը դրժել էին Հայոց ցեղասպանության իրողությունը վերահաստատելու իրենց նախընտրական խոստումը, անցյալ շաբաթ նրանք էլ ավելի նվաստացան...»։

Ռուբեն Հակոբյան. «Հայաստանն ինքնակամ վերածվել է տարբեր տերություների հարվածների ուժը չափող ֆուտբոլի գնդակի, որի միջոցով խաղացող կողմերից յուրաքանչյուրն ուզում է գրավել մրցակցի դարպասը: Ինչն, ի դեպ, նրանց հաջողվում է»:

Ստյոպա Սաֆարյան. «ՀՀ ԱԳ նախարարը նույնպես խոստովանեց, որ Թուրքիայի նախապայմանների լեզվին ավելացել է շանտաժի ու սպառնալիքների լեզուն»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Բարձր արվեստ» հայկական միջավայրում նշանակում է լաց ու կոց, շինծու պոզաներ («որտեղի՞ց է գալիս արվեստագետը և ո՞ւր է գնում»), թաղման երաժշտություն, բողոքներ շուկայից, և.... ստեղծագործական անարդյունավետութուն»։