Հովհաննես Հովհաննիսյան. «Հայաստանի ու Լեռնային Ղարաբաղի անվտանգության ու ապագայի համար առավել կարևոր են վերջին շրջանում տեղ գտած Ադրբեջան-Ռուսաստան աննախադեպ բարեկամացումը ու Ադրբեջանի կոշտ հայտարարությունները…»։

Հարութ Սասունյան. «Արդեն պարզ է դառնում, որ չնայած բոլոր առարկություններին, Հայաստանի կառավարությունը մտադիր է մինչև վերջ գնալ արձանագրությունների հարցում...»։

Լիլիթ Գալստյան. «2010թ. կառավարությունը խոստանում է պահպանել 2009թ. սոցիալական ծախսերի մակարդակը, բայց չեն նշվում այն երաշխիքները, որոնք կկարողանան ապահովել գոնե 2009-ի կենսամակարդակը»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Առհասարակ, ես ճիշտ եմ համարում այն կարծիքը, որ ընդդիմադիրը պետք է նախ կենտրոնացած լինի ամեն տվյալ շրջանի ներկա իշխանության քննադատության վրա՝ անշուշտ, չմոռանալով անցյալն ու ակունքները»։

Հարութ Սասունյան. «Դեռ պարզ չէ, թե արդյո՞ք Հայաստանը կկատարի Արցախի հարցում տարածքային որևէ զիջում չանելու իր խոստումը, և եթե Թուրքիան հրաժարվի վավերացնել արձանագրությունները, արդյո՞ք ՀՀ ղեկավարները խիզախություն կունենան...»

Արտակ Սարգսյան. «Թե ինչու պետության գոյության պայմաններում հայ ժողովուրդը պետք է հրաժարվի պահանջատիրությունից, անհասկանալի է: Ավելին, գուցե արդեն ժամանակն է, որ պետությունը հենց ինքն առաջնորդի հայ ժողովրդի պահանջատիրության արդար պայքարը...»։

Արա Նռանյան. «Դուք իրական քաղաքականություն ասելով հասկանում եք համակերպվել իրականության հետ: Դուք իրական քաղաքականություն ասելով հասկանում եք առ-և-տուր, հասկանում եք զիջել, հասկանում եք կապիտուլյացիա:Ձերը ոչ թե «ռեալ-պոլիտիկ» է, այլ «նաիվ-պոլիտիկ»»:

Վիկտոր Դալլաքյան. «Աշխարհում հավանաբար չի գտնվի որևէ հայ, որը չերազի պատմական Հայաստանը վերականգնված տեսնելու մասին։ Երազով ապրել պետք է և նույնիսկ անհրաժեշտ, իսկ երազում ապրելը թերևս պրոբլեմատիկ է»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Որքան ավելի երկար տևի և անշրջելի թվա որևէ հերթական «կայունության» շրջանը, այդքան ավելի ուժգին և արմատական է լինելու դրան հետևող հերթական «ապակայունացումը»»։

Հայկ Ա. Մարտիրոսյան. «Գերազանցապես ամերիկյան լսարանում Փամուկն ակնհայտորեն նման հարց չէր սպասում և ձևացրեց թե այն չի հասկացել: Երբ Լեոնարդ Լոպատեն կրկնեց հարցը' Փամուկն առանց ցեղասպանություն բառն արտաբերելու՝ նյարդայնացած պատասխանեց...»։

Հովհաննես Հովհաննիսյան. «Տարբեր մակարդակներով բացակայում են հայ-թուրքական հարաբերությունների դրական ու բացասական կողմերի վերաբերյալ համակարգային ուսումնասիրությունները…»։

Վարդան Օսկանյանի հանդիպումը Գյումրիի ուսանողության հետ:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Խնդիրն այն է, որ հայերս, լինելով վերջին դարերի ընթացքում մանր բուրժուական, չարչի ժողովուրդ (եկեք դրանից չվախենանք) քաղաքականության միայն այդ ցինիկ կողմն ենք ընկալել»:

Հովհաննես Հովհաննիսյան. «Օրուելյան տրամաբանությամբ՝ իշխանության հիմնական նպատակը հենց իշխանությունն է: Իշխանությունը երբևէ չի կարող բավարարվել իր ունեցած իշխանությամբ. այն ինքնաբավ չէ»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Կարելի է տարբեր կարծիքներ ունենալ՝ արդյոք Հայաստանը պե՞տք է գնար այդ նախապայմանների ընդունմանը, թե՞ ոչ, բայց այլ խնդիր է, որ «առանց նախապայմանների» արտահայտությունը սովորական սուտ է»։

Հովհաննես Հովհաննիսյան. «Թե ինչու մենք չենք վստահում հայ պաշտոնյաների հայտարարություններին, միանգամայն այլ խոսակցության նյութ է, որի մեղավորը ոչ թե չհավատացողն է, այլ սեփական խոսքը արժեզրկման հասցրած սուբյեկտը»:

Վարդան Օսկանյան. «Այս փաստաթղթերը, հազիվ ստորագրված, և նույնիսկ դեռ վավերացված չլինելու պայմաններում, արդեն իսկ, հնարավոր է անվերադարձ, խարխլել են ազգային անվտանգության և ազգային ինքնության երեք կարևորագույն խնդիրների շուրջ Հայաստանի դիրքերը»: