Բոլոր այն ժողովուրդները, որոնք ընտրում են, իբր, հակակոռուպցիոներ, ցուցադրաբար հեծանիվ քշող ծաղրածու ղեկավարների, ստանում են թալանչի ղեկավարներ, ստանում են պատերազմ, պարտություն, տարածքային կորուստներ, ողբերգություն։

Հանձնաժողովի նիստում ՔՊ–ի ներկայացրած տեսակետը հուշում է, որ ՔՊ–ն, ամենայն հավանականությամբ, կտապալի արտահերթ նիստը՝ քվորում չապահովելով։ Դա արդեն կլինի երկրորդ խայտառակությունը։

Փետրվարի 21–ը հիրավի կարելի է Հայաստանի համար խայտառակության օր հռչակել։ Եռակի խայտառակության։ Գրեթե միաժամանակ տեղի ունեցան հետևյալ իրադարձությունները։

ԱԱԾ–ն եթե իրական ԱԱԾ լիներ, այլ ոչ թե Նիկոլին սպասարկող «կանտոռա», պետք է նախևառաջ դավաճանությունը ծնող միջավայրով զբաղվեր, այլ ոչ թե միջավայրը ձևավորածների հետևանքներով։

Նիկոլը պարտաճանաչ աշակերտիկի պես ամեն օր «հիմնավորում» է, որ Հայաստանը ճանաչել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, և որ «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ»։ Այս ամենից հետո ինչի՞ մասին պետք է բանակցեն Ալիևն ու Փաշինյանը։

Ինչո՞ւ է «Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ» գոռացող «ռազմահայրենասերը» հիմա դարձել Ադրբեջանի փաստաբանը, Ղարաբաղն Ադրբեջանի կազմում տեսնողն ու թուրքական նախապայմանների «վկան»։

Նիկոլն անկեղծ չէ, երբ գոռում է «Ապագա կա»։ Նա կիսատ է արտասանում իր իրական կարգախոսը։ Իսկ իրականն «Ապագա կա Թուրքիայում» կարգախոսն է։

Տխրհառչակ կաշառկայի՝ Սիլվայի, գործով Քոչարյանին մեղադրանք առաջադրեցին՝ առանց հիմնավորման։ Սա հուշում է, որ Նիկոլ Փաշինյանը պատրաստվում է հերթական խայտառակ հակահայկական քայլերի։

Թուրքի ու ադրբեջանցու առաջ կզած ու այդ դիրքը գովաբանող Նիկոլը Երևանն էլ կհանձնի, միայն թե կաշին փրկի։

Տեսնես ի՞նչ գիտի Ալիևը Նիկոլի մասին, որ չգիտենք մենք և գիտի Նիկոլն ու դրա համար էլ ծպտուն չի հանում Ալիևի դեմ։ Այս ամենը քաղաքական «հերձումից» հետո կիմանանք։

«Freenews.am»-ի գրածը Միրզոյանին «փչացնելու» համար էր, բայց գլխավոր հասցեատերը ոչ թե «օմեգան» էր, այլ՝ «ալֆան»՝ Նիկոլ Փաշինյանը։

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը 44–օրյայի հետ կապված քննիչ հանձնաժողով է ստեղծում, դա նույնն է, որ, ասենք, երիտթուրքերը Հայոց ցեղասպանության հարցով հանձնաժողով ստեղծեին ու փորձեին բացահայտել մեղավորներին։

Նիկոլենք հայրենիքի գաղափարը ոչնչացրեցին ու առաջ քաշեցին նյութի գաղափարը։ Այս պայմաններում դավաճանության համար պարարտ հող է ստեղծվում։

Մեր երկրի թիվ մեկ միջակությունը, բանսարկուն, զրոն դարձավ վարչապետ։ Դե եթե Նիկոլը վարչապետ է, ուրեմն ով ինչ ասես կարող է դառնալ։

Նիկոլ Փաշինյանը մեծ էնտուզիազմով ու հետևողականորեն հայտարարում ու «հիմնավորում» է, թե, իբր, Ղարաբաղն Ադրբեջան է, և վե՛րջ։ Նրա այս վարքագիծն ԱԱԾ–ին զարմանալիորեն չի հետաքրքրում։

Նիկոլի խասիաթն ավտոմատով ման գալը չէ։ Ինքը սիրում է մարդկանց կրակի բերան տալ ու թռնել, բունկերում թաքնվել․․․ Համ էլ՝ «կապիկների մոլորակում» ի՞նչ ժողովրդավարություն։

Սրանք ՀՀ–ն մտցրել են Կրեմլի «պադվալ» և մեր երկիրը ֆորպոստի մակարդակից իջեցրել խնամակալության ներքո գտնվող պետականատիպ կազմակերպության մակարդակի։

Հայաստանը Նիկոլի ձեռքերով դրվել է աշխարհաքաղաքական մրցակցության զոհասեղանին, ավելի կոնկրետ՝ թուրքական նախագծի անիվների տակ։